Ζωϊκά μοντέλα στη μελέτη της παθογένειας του ιού SARS-CoV-2

Χαρισιάδης, Αθανάσιος

dc.contributor.advisor	Βογιατζάκη, Χρυσάνθη
dc.contributor.author	Χαρισιάδης, Αθανάσιος
dc.date.accessioned	2022-03-23T12:39:26Z
dc.date.available	2022-03-23T12:39:26Z
dc.date.issued	2022-03
dc.identifier.uri	https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/1974
dc.identifier.uri	http://dx.doi.org/10.26265/polynoe-1825
dc.description.abstract	Στα τέλη του 2019 πρωτοεμφανίστηκε ο ιός SARS-CoV-2, ένας ιός ο οποίος προσβάλει τον άνθρωπο και προκαλεί την νόσο COVID-19. Λόγω της μεγάλης ανάγκης για την κατανόηση του ιού, με απώτερο σκοπό την ανάπτυξη θεραπευτικών παραγόντων και εμβολίων, αναπτύχθηκαν ποικίλα ζωικά μοντέλα για την μελέτη των μηχανισμών, της παθογένειας και της μεταδοτικότητας του ιού. Η χρήση των ζώων σε μελέτες, αν και θέτει ηθικά ζητήματα, αποτελεί ένα πολύτιμο εργαλείο για τις προκλινικές μελέτες, καθώς με την αξιοποίησή τους, μπορεί να γίνουν πιο ακριβείς έρευνες για την συμπτωματολογία και τον τρόπο μετάδοσης του ιού, αλλά και με την χρήση ζώων με συστήματα όμοια με τον άνθρωπο να γίνουν προβλέψεις για τις αντιδράσεις που θα έχει ο ιός στον άνθρωπο αλλά και για την αποτελεσματικότητα υποψηφίων θεραπευτικών προϊόντων. Στην πτυχιακή αυτή εργασία γίνεται ανασκόπηση των μελετών αυτών και των ευρημάτων τους, τα συμπεράσματα που προκύπτουν από τις μελέτες αυτές καθώς και μεθόδους που δύνανται να βοηθήσουν στην καλύτερη προσέγγιση μελλοντικών μοντέλων για την καλύτερη αναπαράσταση του ιού σε κλινικό επίπεδο στον άνθρωπο. Στα περισσότερα μοντέλα ζώων (ποντίκια ύστερα από γενετικές τροποποιήσεις, χάμστερ, πρωτεύοντα, βιζόν, γάτες, νυχτερίδες, κουνάβια και σκύλοι σε μικρότερο επίπεδο) ήταν μετρήσιμη η αντιγραφή του ιού εντός των ζώων, όμως τα μοντέλα στα οποία παρατηρήθηκαν συμπτώματα ήταν μόνο των ποντικών, των χάμστερ, των κουναβιών και των πρωτευόντων, και κανένα από τα μοντέλα αυτά δεν αναπαριστά πλήρως την συμπτωματολογία στους ανθρώπους. Γι’ αυτό το λόγο είναι σημαντικό να αναθεωρηθούν ορισμένες σημεία στα μοντέλα αυτά και να εφαρμοστούν βελτιώσεις, όπως η αλλαγή του τρόπου χορήγησης του ιού στα ζώα, η δυνατότητα αξιολόγησης πιο σοβαρών συμπτωμάτων σε αυτά, η αξιοποίηση μοντέλων που δύνανται να εφαρμοστούν χωρίς τους περιορισμούς της υψηλής επικινδυνότητας του ιού, η εφαρμογή μοντέλων που να λαμβάνουν υπόψιν τους παράγοντες κινδύνου για την σοβαρή έκφραση της νόσου και τους παράγοντες της πήξης καθώς αυτοί είναι πιθανοί επίσης πιθανοί δείκτες για τη σοβαρή COVID-19, και ο έλεγχος των παρεμβάσεων που κάνουν οι ερευνητές στα ζώα.	el
dc.format.extent	78	el
dc.language.iso	el	el
dc.publisher	Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής	el
dc.rights	Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές	*
dc.rights	Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές	*
dc.rights.uri	http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/	*
dc.subject	Sars-CoV-2	el
dc.subject	Παθογένεια	el
dc.subject	Ζωϊκά μοντέλα	el
dc.title	Ζωϊκά μοντέλα στη μελέτη της παθογένειας του ιού SARS-CoV-2	el
dc.title.alternative	Animal models in the research of the pathogeny of the SARS-CoV-2 virus	el
dc.type	Πτυχιακή εργασία	el
dc.contributor.committee	Beloukas, Apostolos
dc.contributor.committee	Χανιώτης, Δημήτριος
dc.contributor.faculty	Σχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιας	el
dc.contributor.department	Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών	el
dc.description.abstracttranslated	At the end of the year 2019, the SARS-CoV-2 virus first appeared. It is a virus that infects humans and causes the COVID-19 disease. Due to the great need for understanding the virus, the end goal being developing therapeutic agents and vaccines, various animal models were developed to study the mechanisms, pathogeny and transmissibility of the virus. The use of animals in studies, although it raises ethical issues, is a valuable tool for preclinical studies, as by utilizing them, more accurate research can be done on the symptoms and the mode of transmission of the virus, but also by using animals with human-like systems it is possible to make predictions about the reactions that the virus will have on humans but also the efficacy of potential therapeutics. This dissertation reviews these studies and their findings, the conclusions that emerge from these studies as well as methods that may help to better approach future models for better representation of the virus at the clinical level in humans. In most animal models (genetically modified mice, hamsters, primates, minks, cats, bats, ferrets, and dogs to a lesser extent) the replication of the virus in animals was measurable, but the models in which symptoms were observed were only in mice, hamsters, ferrets and primates, and none of these models fully represent the symptoms in humans. That is why it is important to review some points in these models and to implement improvements, such as changing the way the virus is administered to animals, the possibility of assessing more severe symptoms through them, the use of models that can be applied without the limitations of its high b, the implementation of models that take into account the risk factors for severe disease expression and coagulation factors as these are also possible indicators for severe COVID-19, and the control of interventions made to the animals throughout the researches.	el

Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Όνομα:: Charisiadis_62116067.pdf
Μέγεθος:: 4.551Mb
Τύπος:: PDF
Περιγραφή:: Βιβλιογραφική πτυχιακή εργασία

Προβολή/Άνοιγμα

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Πτυχιακές εργασίες
Πτυχιακές εργασίες τμήματος Βιοϊατρικών Επιστημών

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές

Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές