Μη γλωσσικές επικοινωνιακές ικανότητες παιδιών με σύνδρομο Down στην προσχολική ηλικία
Non-language communication skills of children with Down syndrome in preschool age
Keywords
Μη γλωσσικές επικοινωνιακές ικανότητες ; Αλληλοσυντονισμός της προσοχής ; Σύνδρομο Down ; Bρέφη τυπικής ανάπτυξης ; Kατευθυνόμενη επικοινωνία ; Aυθόρμητη επικοινωνίαAbstract
Σύμφωνα με την παρακάτω πτυχιακή εργασία, τα παιδιά με σύνδρομο Down ξεχωρίζουν από τον υπόλοιπο κόσμο, εξαιτίας ενός παραπάνω χρωμοσώματος στο 21ο ζεύγος, γι’ αυτό και ονομάζεται αλλιώς Τρισωμία 21. Συγκεκριμένα στην παρούσα εργασία γίνεται αναφορά στις μη γλωσσικές επικοινωνιακές δεξιότητες των βρεφών με σύνδρομο Down από την βρεφική μέχρι την προσχολική ηλικία. Η μέθοδος που ακολουθείται είναι η ποιοτική έρευνα, μελετώντας επτά μελέτες περίπτωσης παιδιών με Σύνδρομο Down και τυπικών αναπτυσσόμενων παιδιών. Αρχικά, παρουσιάζονται στοιχεία που σχετίζονται με την επικοινωνιακή ικανότητα βρεφών με τυπική ανάπτυξη και στη συνέχεια καταγράφονται τα χαρακτηριστικά που κάνουν ξεχωριστά τα βρέφη με σύνδρομο Down ως προς τον τρόπο που επικοινωνούν με τους γύρω τους. Καταγράφονται πληροφορίες σχετικές με τις επικοινωνιακές χειρονομίες που χρησιμοποιούν τα βρέφη τυπικής ανάπτυξης καθώς και τα βρέφη με Σύνδρομο Down. Οι κύριοι στόχοι της εργασίας είναι η μελέτη των επικοινωνιακών χειρονομιών στον Αλληλοσυντονισμό της προσοχής δηλαδή, παιδιών με Σύνδρομο Down σε συνδυασμό με φωνοποίηση ή λέξη και οι διαφορές, ως προς την επικοινωνία, που παρουσιάζονται ανάμεσα σε αυτά τα παιδιά σε σχέση με τα τυπικά αναπτυσσόμενα βρέφη. Τα αποτελέσματα που προέκυψαν δείχνουν ότι τα βρέφη με Σύνδρομο Down έχουν την τάση να επικοινωνήσουν με τους γύρω τους, με μεγαλύτερη όμως χρονική καθυστέρηση από τα τυπικά αναπτυσσόμενα παιδιά και επίσης, χρειάζονται την κατάλληλη ενθάρρυνση από το οικογενειακό τους περιβάλλον. Τα δεδομένα δείχνουν ότι οι γονείς των παιδιών με ΣD χρησιμοποιούν περισσότερο κατευθυνόμενη επικοινωνία σε αντίθεση με το οικογενειακό περιβάλλον παιδιών τυπικής ανάπτυξης που η επικοινωνία είναι αυθόρμητη από το ίδιο το παιδί. Επίσης, από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι και οι δυο ομάδες παιδιών χρησιμοποιούν περισσότερο τον Αλληλοσυντονισμό της προσοχής για να επικοινωνήσουν και λιγότερο το Συμβολικό παιχνίδι. Η έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην συγκεκριμένη εργασία, συνεισφέρει στην επιστημονική γνώση των μη γλωσσικών επικοινωνιακών ικανοτήτων παιδιών με ΣD.
Abstract
According to the following thesis, children with Down syndrome are distinguished from the
rest of the world because of an extra chromosome in the 21st pair, which is why it is also called
Trisomy 21. Specifically, the present study refers to the non-linguistic communication skills of
infants with Down syndrome from infancy to preschool age. The method used is qualitative
research, studying seven case studies of children with Down's syndrome and typically
developing children. First, data related to the communicative ability of infants with typical
development are presented and then are listed the characteristics that make infants with Down
syndrome unique in the way they communicate with those around them. Information is
recorded on the communicative gestures used by typically developing infants and infants with
Down Syndrome. The main objectives of the study are to investigate the communicative
gestures in attention coordination of children with Down Syndrome in combination with
vocalization or words and the differences in communication between these children and
typically developing infants. The results show that infants with Down Syndrome tend to
communicate with those around them, but with a longer delay than typically developing
children and also need appropriate encouragement from their family environment. The data
show that parents of children with SD use more directed communication as opposed to the
family environment of typically developing children where communication is spontaneous
from the child. Also, the results show that both groups of children use more attention
coordination to communicate and less symbolic play. The research conducted in this paper
contributes to the scientific knowledge of the non-linguistic communicative abilities of children
with SD.