Επειδή οι φωνές δεν μπορούν να σωπάσουν
Because the voices can not be silenced
Keywords
ΦωνέςAbstract
Η ιδέα του καλλιτεχνικού έργου αφορά στην προσέγγιση της κατάταξης και της θέσης
του γυναικείου φύλου στην κοινωνία. Σε αυτήν πραγματοποιείται συνδυασμός
καταγραφής και σκηνοθεσίας για την εξωτερίκευση σκέψεων και συναισθημάτων με
στόχο να έρθει κάθε γυναίκα πιο κοντά στο δικό της όνειρο και να κρατήσει στα χέρια
της την πένα με την οποία θα γράψει μια ιστορία που θα ορίσει η ίδια. Την αρχή στη
δική μου ιστορία την κάνω μέσω του παρόντος έργου με πρωταγωνίστρια τη μητέρα
μου, μία γυναίκα η οποία ακόμη δεν έζησε το δικό της όνειρο. Παράλληλα, γίνεται
συγκριτική μελέτη σε έργα σπουδαίων φωτογράφων οι οποίοι άφησαν το προσωπικό
τους στίγμα στην πορεία του γυναικείου φύλου μέσα στη κοινωνία. Εξετάζεται το
δεύτερο κύμα του φεμινισμού ενώ μέσα από το έργο προσδιορίζεται η γυναικεία
ταυτότητα. Επιπλέον, πραγματοποιείται αναφορά στην τέχνη του Performance μέσα
από την οποία εκφράζεται η μητέρα μου. Παρουσιάζεται έτσι η ιδιότητα του να είσαι
γυναίκα, μητέρα, σύζυγος. Εισάγεται στο έργο το στοιχείο της σκηνοθεσίας και της
θεατρικότητας, μετατρέποντας την αφήγηση ως μαρτυρία, ως επινόηση και ως
βίωμα. Ανάλυση γίνεται ακόμη στην κριτική προς την καθιερωμένη διάκριση μεταξύ
ιδιωτικής και δημόσιας σφαίρας και η αναθεώρηση της έννοιας του πολιτικού. Τέλος,
το έργο συνδέεται με την αυτοβιογραφία έχοντας πρωταρχικό στόχο το γεγονός να
συνειδητοποιήσει η κάθε γυναίκα το πλαίσιο μέσα στο οποίο βρίσκεται φιμωμένη, να
πει τη δική της ιστορία για να καταφέρει τελικά να πάρει πίσω τη δύναμή της.
Abstract
The idea of the work of art concerns the approach of the classification and position of
the female sex in the society. It combines recording and directing to externalize
thoughts and feelings in order to bring each woman closer to her own dream and to
hold in her hands the pen with which she will write a story that she will define. I make
the beginning of my own story through this play starring my mother, a woman who
has not yet lived her own dream. At the same time, a comparative study is made on
the works of great photographers who left their personal mark on the course of the
female gender in society. The second wave of feminism is examined while through
the work the female identity is determined. In addition, reference is made to the art of
Performance through which my mother expresses herself. This is how the quality of
being a woman, mother, husband is presented. The element of directing and
theatricality is introduced in the play, transforming the narrative as a testimony, as an
invention and as an experience. An analysis is also made in the critique of the
established distinction between the private and public spheres and the revision of the
concept of the politician. Finally, the work is linked to the autobiography having as its primary goal the fact that every woman realizes the context in which she is silenced,
to tell her own story in order to finally be able to regain her power.
Number of pages
47Faculty
Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών & ΠολιτισμούAcademic Department
Τμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών ΤεχνώνCollections
Except where otherwise noted, this item's license is described as
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές