Fertility of female cancer survivors during infancy and adolescence. Counseling and possible risk for infertility
Γονιμότητα γυναικών που επέζησαν από καρκίνο παιδικής ή εφηβικής ηλικίας. Συμβουλευτική και κίνδυνος υπογονιμότητας.
Keywords
Παιδικός καρκίνος ; Εφηβικός καρκίνος ; ΥπογονιμότηταAbstract
Προκειμένου να κατανοήσουν τις ιδιαιτερότητες των παιδιών ως ασθενών, η παιδική ηλικία άρχισε να αποτελεί αντικείμενο μελέτης για παιδίατρους, ψυχολόγους, κοινωνιολόγους και νοσηλευτές μετά τον 19ο αιώνα. Αποτέλεσμα της επιστημονικής προόδου που σημειώθηκε τις τελευταίες δεκαετίες στον τομέα της υγείας, ήταν η πρόληψη πολλών ασθενειών, καθώς και στον τομέα της ψυχολογίας, η δυνατότητα κατανόησης και υποστήριξης της ψυχολογίας ενός παιδιού.
Σημαντική εξέλιξη έχει σημειωθεί στη θεραπεία πολλών παιδικών καρκίνων τις τελευταίες δεκαετίες. Σήμερα, περίπου το 85% των παιδιών που διαγιγνώσκονται με καρκίνο, θα ζήσουν για 5 ή περισσότερα χρόνια, σε σύγκριση με ένα ποσοστό περίπου 58% επιζώντων παιδιών στην 5ετία μετά τη νόσηση, κατά τη δεκαετία του 1970. Πολλοί από αυτούς τους καρκίνους δεν θα επανεμφανιστούν ποτέ. Αυτά τα επιτεύγματα επέτρεψαν στους ερευνητές να στρέψουν μέρος της προσοχής τους στο να καταστήσουν τις θεραπείες λιγότερο τοξικές και να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής των επιζώντων του παιδικού καρκίνου καθώς αυτοί μεγαλώνουν.
Οι θεραπείες για τον καρκίνο μπορούν ενδεχομένως να επηρεάσουν τη μελλοντική γονιμότητα τόσο των γυναικών όσο και των ανδρών. Για παράδειγμα, η ακτινοθεραπεία στην ή κοντά στην κοιλιά, τη λεκάνη ή τη σπονδυλική στήλη μπορεί να βλάψει τα κοντινά αναπαραγωγικά όργανα. Η ακτινοθεραπεία στον εγκέφαλο μπορεί επίσης να βλάψει την υπόφυση, η οποία συμβάλλει στον έλεγχο της παραγωγής ορμονών που απαιτούνται για την εγκυμοσύνη. Ορισμένοι τύποι χημειοθεραπείας μπορεί να επηρεάσουν τις ωοθήκες, προκαλώντας τους να σταματήσουν να απελευθερώνουν ωάρια και οιστρογόνα. Η θεραπεία για καρκίνο κατά την παιδική ηλικία μπορεί επίσης να επηρεάσει τη σεξουαλική υγεία, και την εικόνα του σώματος κατά τη διάρκεια της αναπαραγωγικής ηλικίας και της εφηβείας.
Όλα αυτά συνέβαλαν στην εξέλιξη της παιδιατρικής νοσηλευτικής, αλλάζοντας τον τρόπο παροχής φροντίδας στο νοσηλευόμενο παιδί, καθώς και στην οικογένειά του. Όταν το παιδί εισάγεται σε νοσηλευτικά ιδρύματα, δημιουργείται μια πιθανή ψυχοτραυματική εμπειρία, ιδιαίτερα όταν αυτή διαρκεί για μεγάλα συνεχή, ή διαδοχικά χρονικά διαστήματα. Η έγκαιρη πρόληψη και η κατάλληλη ψυχολογική υποστήριξη από τους επαγγελματίες υγείας συμβάλλουν στην ομαλότερη μετάβαση και στην αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της νόσου. Σκοπός του παρόντος άρθρου είναι η μελέτη του πλαισίου των επιζώντων από καρκίνο στην παιδική ηλικία και η εξειδίκευση στην αντιμετώπιση της υπογονιμότητας των γυναικών μετά την εμπειρία τους με τον καρκίνο κατά την παιδική τους ηλικία