Η επίδραση της ολικής σωματικής δόνησης στη λειτουργικότητα του άνω άκρου σε παιδιά με εγκεφαλική παράλυση. Πιλοτική μελέτη

Abstract

Περίληψη: Η εγκεφαλική παράλυση είναι η πιο συχνή αιτία δια βίου σωματικής αναπηρίας, της οποίας ο επιπολασμός αγγίζει τα 17 εκατομμύρια άτομα. Συχνά τα άτομα που πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση αντιμετωπίζουν περιορισμούς που αφορούν την ισορροπία, τη δύναμη και το συντονισμό της κίνησης. Επιπλέον πολύ συχνά σε άτομα που πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση επηρεάζεται σημαντικά η λειτουργικότητα του άνω άκρου εμφανίζοντας είτε αδυναμία είτε σπαστικότητα, η οποία συμβάλλει στη δυσκολία του ατόμου να ανταπεξέλθει σε διάφορες καθημερινές λειτουργίες καθιστώντας το λιγότερο ανεξάρτητο. Στην παρούσα εργασία μελετήσαμε την επίδραση της ολικής σωματικής δόνησης στη λειτουργικότητα του άνω άκρου. Μέθοδος: Στην συγκεκριμένη εργασία έλαβαν μέρος 10 παιδιά ηλικίας 4,5 – 18 ετών, τα οποία πάσχουν από εγκεφαλική παράλυση και επηρεάζεται το ένα ή και τα δύο άνω άκρα. Χωρίστηκαν σε δύο ομάδες. Η μια ομάδα αποτέλεσε την ομάδα παρέμβασης, η οποία ακολούθησε πρόγραμμα κλασσικής φυσικοθεραπείας σε συνδυασμό με πρόγραμμα σε ολική πλατφόρμα δόνησης. Αντίθετα η άλλη ομάδα, η οποία αποτέλεσε την ομάδα ελέγχου, ακολούθησε μόνο πρόγραμμα κλασσικής φυσικοθεραπείας διάρκειας 8 εβδομάδων. Αποτελέσματα: Οι παράμετροι που εξετάστηκαν αφορούσαν την σπαστικότητα στους μύες του άνω άκρου, την ποιότητα ζωής καθώς επίσης και τη λειτουργικότητα του άνω άκρου σε καθημερινές λειτουργίες. Πιο συγκεκριμένα όσο αναφορά τη σπαστικότητα και τη λειτουργικότητα του άνω άκρου σε διάφορες καθημερινές λειτουργίες, τα αποτελέσματα της παρούσας εργασίας έδειξαν ότι η σπαστικότητα μειώθηκε και λειτουργικότητα αυξήθηκε στο σύνολο των παιδιών μετά το πέρας του θεραπευτικού προγράμματος ανεξάρτητα από την ομάδα που ανήκαν. Αντίθετα όσο αναφορά την ποιότητα ζωής των ατόμων με εγκεφαλική παράλυση δεν υπήρχε καμία διαφορά μεταξύ των μετρήσεων. Συμπέρασμα: Με τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης εργασίας καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι η εφαρμογή της ολικής σωματικής δόνησης φαίνεται να έχει θετική επίδραση στη λειτουργικότητα του άνω άκρου σε συνδυασμό με την εφαρμογή κλασσικής φυσικοθεραπείας.