Ποιότητα ζωής των εμμηνοπαυσιακών γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη και συσχέτιση αυτής με την ένταση των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων

Abstract

Εισαγωγή: Η ποιότητα ζωής των εμμηνοπαυσιακών γυναικών με διαβήτη αποτελεί θέμα ερευνητικού ενδιαφέροντος, εστιάζοντας στην ενδεχόμενη σχέση της με την ένταση των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων. Κατά την εμμηνόπαυση, η οποία είναι μια δυναμική περίοδος μετάβασης προς την αναπαραγωγική γήρανση, τα επίπεδα των οιστρογόνων μειώνονται αισθητά, με αποτέλεσμα την εμφάνιση εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων, των οποίων η ένταση διαφέρει από γυναίκα σε γυναίκα. Τα εμμηνοπαυσιακά συμπτώματα επηρεάζουν την καθημερινότητα και την ψυχοκοινωνική ευεξία των γυναικών. Σκοπός: Η συγκεκριμένη μελέτη πραγματοποιήθηκε προκειμένου να διερευνηθεί η ποιότητα ζωής των εμμηνοπαυσιακών γυναικών με σακχαρώδη διαβήτη και η συσχέτιση αυτής με την ένταση των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων. Μεθοδολογία: Διενεργήθηκε συγχρονική περιγραφική μελέτη συσχέτισης στο διάστημα από το Μάϊο 2023 έως τον Οκτώβριο 2023 με τη συμπλήρωση τριών ερωτηματολογίων: α) Ερωτηματολόγιο Κοινωνικοδημογραφικών στοιχείων, β) ερωτηματολόγιο Κλίμακας Ποιότητας Ζωής του Utian (Utian Quality of Life Scale – UQOL, γ) Κλίμακα Συμπτωμάτων Εμμηνόπαυσης του Klaas Heinenmann (Menopause Rating Scale – MRS). Η έρευνα είχε ως δείγμα 157 εμμηνοπαυσιακές γυναίκες με σακχαρώδη διαβήτη ηλικίας 45-58 ετών. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία των συμμετεχουσών ήταν τα 52,4 έτη (SD=3,5 έτη), ένας αρκετά μεγάλος αριθμός αυτών ήταν απόφοιτοι Λυκείου (47,8%), το 73,2% ήταν εργαζόμενοι ,ήταν έγγαμοι (67,5%) και συντριπτική πλειοψηφία (93,6%) είχε παιδιά. Παραπάνω από τις μισές γυναικες (53,5%) είχαν διαβήτη τύπου 1 ενώ το μεγαλύτερο ποσοστό που ανερχόταν στο 94,9% λάμβανε φαρμακευτική αγωγή. Οι κύριες συννοσυρότητες που παρατηρήθηκαν στις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες με διαβήτη, ήταν α) η υπέρταση, σε ένα αρκετά μεγάλο ποσοστό (44,6%), β) τα θυρεοειδικά νοσήματα σε ποσοστό 38,9% και γ) η υπερλιπιδαιμία σε ποσοστό 35,7%. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός πως η συνολική κλίμακα ποιότητας ζωής είχε εύρος από 33 έως 112 μονάδες και μέση τιμή 68,3 μονάδες (SD=15,5 μονάδες) δηλαδή το δείγμα παρουσίαζε χαμηλή προς μέτρια ποιότητα ζωής. Η ποιότητα ζωής των εμμηνοπαυσιακών γυναικών με διαβήτη φαίνεται να μειώνεται σε μεγάλο βαθμό από την ένταση των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων (p<0,001). Σύμφωνα με τη πολυμεταβλητή γραμμική παλινδρόμηση όσο αυξάνεται η ηλικία των εμμηνοπαυσιακών γυναικών τόσο μειώνεται η ποιότητα ζωής τους (p=0,001). Επίσης, η συννοσυρότητα βρέθηκε να επιδρά αρνητικά σε πολλές διαστάσεις και στη συνολική ποιότητα ζωής των γυναικών του δείγματος. Συμπεράσματα: Καθώς η ένταση των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα ζωής των γυναικών με διαβήτη, η εκπαίδευση και η ενημέρωση των γυναικών πρέπει να αποτελέσει θέμα υψηλής προτεραιότητας στην πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας, μέσω δράσεων και παρεμβάσεων που αφορούν την εμμηνόπαυση. Είναι επιτακτική ανάγκη να αναπτυχθούν στρατηγικές με σκοπό όχι μόνο την πρόληψη αλλά και την αντιμετώπιση των εμμηνοπαυσιακών συμπτωμάτων των γυναικών.