Σύγκριση της μετασχηματιστικής ηγεσίας και της ηγεσίας αλλαγής ως προς την επίδρασή τους στην ετοιμότητα του ανθρώπινου δυναμικού για την οργανωσιακή αλλαγή

Βογιατζόγλου, Έλλη; Γεωργακοπούλου, Αγλαϊα

Comparison of transformational leadership and change leadership in terms of their effect on human resource readiness for organizational change

Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία

Author

Βογιατζόγλου, Έλλη

Γεωργακοπούλου, Αγλαϊα

Date

2024-07-16

Advisor

Σαλμόν, Ιωάννης

Κύριο άρθρο (1.328Mb)

Keywords

Οργανωσιακή αλλαγή ; Μετασχηματιστική ηγεσία ; Ηγεσία αλλαγής ; Ετοιμότητα ; Ανθρώπινο δυναμικό

Abstract

Η οργανωσιακή αλλαγή έχει αναγνωριστεί σε βασικό παράγοντα για την επιβίωση και την εξέλιξη των αλλαγών, καθώς μέσω αυτής οι οργανισμοί προσαρμόζονται στις συνθήκες του περιβάλλοντος και εφαρμόζουν αλλαγές στο σύνολό τους για να μπορέσουν να αναπτύξουν τα απαραίτητα χαρακτηριστικά. Δεδομένου ότι η οργανωσιακή αλλαγή αποτελεί μια ριζική αναδιαμόρφωση του οργανισμού και εισάγει πολλές αλλαγές στο σύνολό του, ιδιαίτερα σημαντικός παράγοντας για την επίτευξή της είναι το ανθρώπινο δυναμικό. Το ανθρώπινο δυναμικό καλείται να αποδεχθεί και αφομοιώσει την αλλαγή, να αναπροσαρμοστεί στους νέους στόχους που τίθενται στον οργανισμό και να ενστερνιστεί το όραμα και την αποστολή που διαθέτει πλέον ο οργανισμός. Η εναρμόνιση, όμως των εργαζομένων με τον νέο τύπο οργανισμού που εμφανίζεται έπειτα από την οργανωσιακή αλλαγή δεν μπορεί να επιτευχθεί μόνο με τη δική τους επιθυμία, αλλά χρειάζονται καθοδήγηση, υποστήριξη και ενδυνάμωση στη διαδικασία αυτή. Τον ρόλο αυτό για την υλοποίηση των παραπάνω αναλαμβάνει ο ηγέτης, ο οποίος αποτελεί και το πρόσωπο που θα ορίσει την αλλαγή, αλλά και θα εργαστεί μεθοδικά και στοχευμένα για την επίτευξη αυτής. Ο ηγέτης καλείται να παρακινήσει το ανθρώπινο δυναμικό προς την αναγνώριση της ανάγκης της αλλαγής, στην ανάπτυξη κινήτρων ατομικών και συλλογικών για να συμμετάσχουν ενεργά στην αλλαγή και στη συνέχεια, να εφαρμόσει τις κατάλληλες διαδικασίες για την επίτευξη της αλλαγής. Για τον λόγο αυτό, ο τρόπος άσκησης της ηγεσίας σε έναν οργανισμό που συνεχώς αλλάζει είναι απαραίτητο να εναρμονίζεται με τις αλλαγές και να θέτει την αλλαγή ως παράγοντα εξέλιξης και ανάπτυξης. Οι συμπεριφορές του ηγέτη και η στάση του απέναντι στη αλλαγή καθορίζουν και τις συμπεριφορές και τις στάσεις των εργαζομένων σε αυτή. Έτσι, το στυλ ηγεσίας που ασκεί καθορίζει και τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει ο ίδιος τις αλλαγές, αλλά και τις σχέσεις που αναπτύσσει με τους εργαζομένους του, οι οποίες στη συνέχεια, μπορούν να αποτελέσουν παράγοντα επίτευξης της αλλαγής. Τα δύο στυλ ηγεσίας που έχουν βρεθεί ότι στηρίζονται στην αλλαγή και τη λαμβάνουν ως ένα μέσο εξέλιξης είναι η μετασχηματιστική ηγεσία και η ηγεσία αλλαγής, όπου οι ηγέτες θέτουν στο επίκεντρο την εξέλιξη και την εναρμονίζουν με την αλλαγή. Ως ηγέτες αναγνωρίζουν τη σημασία του ανθρώπινου δυναμικού και επιχειρούν να διαμορφώσουν το κατάλληλο κλίμα για να εισαχθεί και να επιταχυνθεί μια αλλαγή. Σκοπός, λοιπόν, της παρούσας εργασίας είναι η σύγκριση των δύο αυτών στυλ ηγεσίας υπό το πρίσμα της οργανωσιακής αλλαγής και της ετοιμότητας του ανθρώπινου δυναμικού να αποδεχθεί την αλλαγή.

Abstract

Organizational change has been recognized as a key factor in the survival and evolution of change, as through it organizations adapt to environmental conditions and implement changes as a whole to be able to develop the necessary characteristics. Since organizational change is a radical restructuring of the organization and introduction of multiple changes as a whole, a particularly important factor for its achievement is human resources. Human resources are asked to accept and assimilate the change, to adapt to the new goals set in the organization and to embrace the vision and mission that the organization now has. However, the harmonization of employees with the new type of organization that appears after the organizational change cannot be achieved only by their own desire, but they need guidance, support and empowerment in this process. This role for the implementation of the above is assumed by the leader, who is also the person who will define the change,but will also work methodically and purposefully to achieve it. The leader is required to motivate human resources to recognize the need for change, to develop individual and collective motivations to actively participate in the change, and then to implement the appropriate processes to achieve the change. For this reason, the way of exercising leadership in an organization that is constantly changing is necessary to harmonize with the changes and to set the change as a factor of evolution and development. The behaviors of the leader and his attitude towards the change also determine the behaviors and attitudes of the employees towards it. Thus, the leadership style he practices determines the way he deals with change, but also the relationships he develops with his employees, which can then be a factor in achieving change. The two leadership styles that have been found to rely on change and take it as a means of development are transformational leadership and change leadership, where leaders focus on development and align it with change. As leaders they recognize the importance of human resources and attempt to create the right climate to introduce and accelerate change. Therefore, the purpose of this paper is to compare these two leadership styles in the light of organizational change and the readiness of human resources to accept change.