Η ιδιόμορφη διαφοροποίηση μεταξύ αντιγραφής και μίμησης του ύφους ενός έργου τέχνης μέσω τεχνικών, με αφορμή την δράση και το έργο του Elmyr de Hory
The peculiar differentiation between copying and mimicking the style of an artwork through techniques, with reference to the actions and work of Elmyr de Hory
Λέξεις-κλειδιά
Elmyr de Hory ; Πλαστογράφος ; Παραχαράκτες ; Μίμηση ; Αντιγραφή ; Σκάνδαλα πλαστογραφιώνΠερίληψη
Η πτυχιακή εστιάζει μέσα από την μυθιστορηματική πορεία του ζωγράφου πλαστογράφου Elmyr de Hory στο θέμα της μίμησης ενός έργου τέχνης μέσω της αντιγραφής του ύφους, των υλικών και της τεχνοτροπίας ενός καλλιτέχνη., Ενώ ο ίδιος αρνιόταν ότι είχε υπογράψει τα έργα του με το όνομα του καλλιτέχνη τον οποίο μιμούνταν, τίθεται ένα σημαντικό νομικό αλλά και ηθικό ζήτημα, δεδομένου ότι η ζωγραφική στο ύφος και στην τεχνοτροπία ενός καλλιτέχνη δεν αποτελεί αδίκημα εκτός αν χρησιμοποιηθεί και η υπογραφή του-συχνά με εμπορική σκοπιμότητα. Στα έργα του ο de Hory μιμήθηκε έντονα μέσω υλικών και τεχνικών, το ζωγραφικό στυλ των Picasso, Matisse, Modigliani και Renoir. Οι δραστηριότητες του απέκτησαν παγκόσμια δημοσιότητα από το βιβλίο του Clifford Irving, Fake (1969), και από το ντοκιμαντέρ-έκθεση του Orson Welles, F for Fake (1974) με την παρουσίαση του ως του μεγαλύτερου πλαστογράφου ζωγράφου της εποχής.
Περίληψη
This thesis focuses on the theme of imitation in art through the fictionalized journey of the painter and forger Elmyr de Hory. This is explored through his ability to replicate the style, materials, and techniques of various renowned artists. Although de Hory denied signing his works with the names of the artists he imitated, a significant legal and ethical issue arises: painting in the style and technique of an artist is not an offense unless the artist’s signature is also used—often for commercial purposes. De Hory’s works closely imitated the painting style of Picasso, Matisse, Modigliani, and Renoir through meticulous use of materials and techniques. His activities gained worldwide attention through Clifford Irving’s book Fake (1969) and Orson Welles’s documentary F for Fake (1974), which showcased him as the greatest art forger of his time.
Αριθμός σελίδων
67Σχολή
Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών & ΠολιτισμούΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων ΤέχνηςΓλώσσα
ΕλληνικάΣυλλογή
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές