Σύγχρονες τεχνολογίες και τάσεις για την αξιοποίηση παραπροϊόντων τροφίμων στη βιομηχανία των καλλυντικών

Abstract

Τις τελευταίες δεκαετίες οι ανησυχίες για τα προβλήματα που προκαλούν τα παραπροϊόντα της αγροτικής βιομηχανίας στο περιβάλλον, έχουν οδηγήσει στην ανα- ζήτηση νέων τρόπων αξιοποίησής τους στα πλαίσια της βιωσιμότητας και της κυκλικής οικονομίας. Παραπροϊόντα όπως φλούδες, πυρήνες, μίσχοι, που απορρίπτονται από την επεξεργασία των φρούτων και λαχανικών της αγροβιομηχανίας, αποτελούν πλούσια πηγή βιοδραστικών ενώσεων με πολλά οφέλη για την υγεία και με ευρεία χρήση στη βιομηχανία τροφίμων, καλλυντικών και φαρμάκων. Οι πολυφαινόλες , τα φλαβονοειδή, οι βιταμίνες και άλλα, που αποτελούν τις βιοδραστικές αυτές ενώσεις, είναι δευτερογενείς μεταβολίτες των φυτών και χρησιμο- ποιούνται ως πρόσθετα, συντηρητικά, αντιοξειδωτικά, χρωστικές κ.α., στην παραγωγή τροφίμων, καλλυντικών και φαρμάκων.Λόγω των ευεργετικών δράσεων των περιεχό- μενων ενώσεων, τα αγροδιατροφικά παραπροϊόντα μπορούν να επαξιοποιηθούν και να οδηγήσουν σε νέα καινοτόμα προϊόντα υψηλής προστιθέμενης αξίας.. Το γεγονός αυτό, όπως και η αυξημένη ευαισθητοποίηση των καταναλωτών τα τελευταία χρόνια για προϊόντα πιο ‘’υγιεινά’’ με οφέλη για την υγεία και φιλικά στο περιβάλλον, έχει οδηγήσει στη δημιουργία των «cosmeceuticals” και των “nutricosmetics”. Τα πρώτα αποτελούν θρεπτικά καλλυντικά προϊόντα, ενώ τα δεύτερα αποτελούν συμπληρώματα διατροφής για τη φροντίδα του δέρματος. Στην αγορά υπάρχουν πολλές μεγάλες αλλά και μικρότερες βιομηχανίες καλλυντικών που παράγουν «cosmeceuticals» με μεγάλη απήχηση στο καταναλωτικό κοινό. Για την εκχύλιση και την παραλαβή των βιοδραστικών ενώσεων από τα παρα- προϊόντα της αγροβιομηχανίας χρησιμοποιούνται διάφορες συμβατικές και μη συμβα- τικές τεχνικές εκχύλισης καθώς και συνδυασμός τους χρησιμοποιώντας οργανικούς και ‘’πράσινους’’ διαλύτες, όπως οι βαθέως ευτηκτικοί διαλύτες. Μετά την εκχύλιση και παραλαβή τους, οι βιοδραστικές αυτές ενώσεις ταυτοποιούνται και ποσοτικοποιούνται για τη μελέτη η βιοδραστικότητάς τους με τη χρήση διαφόρων αναλυτικών τεχνικών. Επιπλέον, οι βιοδραστικές ενώσεις έχουν το μειονέκτημα της εύκολης βιοαποικοδόμι- σηςμε αποτέλεσμα τη μείωση της βιοδιαθεσιμότητάς τους στο ανθρώπινο οργανισμό. Τεχνικές, όπως η ενθυλάκωση και η γαλακτωματοποίηση, μπορούν να ξεπεράσουν τις δυσκολίες αυτές, παρέχοντας ένα βέλτιστο και εξειδικευμένο σύστημα μεταφοράς των εν λόγω βιοδραστικών ενώσεων σε καλλυντικά σκευάσματα, βοηθώντας στην ομαλή 7 απελευθέρωσή τους στο δέρμα κατά την εφαρμογή των σκευασμάτων αυτών. Οι τεχνι- κές αυτές μπορούν να παρουσιάσουν βελτιωμένα αποτελέσματα με την εφαρμογή της νανοτεχνολογίας, η οποία όμως βρίσκεται ακόμη σε πρώιμο στάδιο ανάπτυξης και α- παιτείται περαιτέρω έρευνα για τη σωστή χρήση και εφαρμογής της. Συμπερασματικά, η εκμετάλλευση των αγροδιατροφικών παραπροϊόντων από τις βιομηχανίες καλλυντικών έχει σημειώσει μεγάλη αύξηση στις μέρες μας, και πραγ- ματοποιείται ολοένα και περισσότερω με τη χρήση των ¨πράσινων¨ τεχνολογιών.