Η συμβολή της Φυσικοθεραπείας στη ΔΕΠΥ (Διαταραχή Ελλειμματικής Προσοχής και Υπερκινητικότητας)

Abstract

Η ΔΕΠΥ είναι μια νευροαναπτυξιακή διαταραχή που εμφανίζεται στην παιδική ηλικία, παραμένει ως την ενηλικίωση και επηρεάζει το 8-12% των παιδιών παγκοσμίως. Χαρακτηρίζεται από επίμονα συμπτώματα απροσεξίας, υπερκινητικότητας και παρορμητικότητας και έχει αντίκτυπο στη γνωστική, συναισθηματική, συμπεριφορική και κοινωνική ζωή του ανθρώπου. Τα αίτια είναι πολυπαραγοντικά. Η έγκαιρη αντιμετώπιση των συμπτωμάτων της διαταραχής έχει ως αποτέλεσμα την αποτροπή εμφάνισης σοβαρών διαταραχών. Οι μέθοδοι θεραπευτικής αντιμετώπισης αφορούν συνδυασμό φαρμακευτικής και ψυχοθεραπευτικής παρέμβασης ωστόσο οι μη φαρμακολογικές θεραπείες όπως η φυσική δραστηριότητα και η σωματική άσκηση υπόσχονται πολλά οφέλη στην αντιμετώπιση της συμπτωματολογίας. Η σωματική δραστηριότητα είναι μια αποτελεσματική μέθοδος αντιμετώπισης ψυχικών διαταραχών όπως η κατάθλιψη και το άγχος. Βελτιώνει την ισορροπία, επιβραδύνει την εμφάνιση χρόνιων παθήσεων και επηρεάζει τα ντοπαμινεργικά και νοραδρενικά συστήματα του εγκεφάλου βελτιώνοντας με τον τρόπο αυτό τη συγκέντρωση και προσοχή. Τα άτομα με ΔΕΠΥ λαμβάνουν θετικά οφέλη διότι αναστέλλεται η παρόρμηση, αυξάνεται η αυτοπεποίθηση και ενισχύεται η κοινωνική και ακαδημαϊκή συμπεριφορά. Δεδομένου της ετερογένειας της διαταραχής και της προσωπικότητας του κάθε ατόμου θα πρέπει να δοθεί ιδιαίτερη έμφαση στον τύπο και την ένταση της άσκησης. Εξειδικευμένοι επαγγελματίες προπονούν, συμβουλεύουν και ενισχύουν την φυσική κατάσταση του ατόμου προσαρμόζοντας τις δραστηριότητες ώστε να είναι κατάλληλες για τις ανάγκες του με σκοπό να το οδηγήσουν στην αυτοβελτίωση. Η αεροβική άσκηση, ο χορός, η δραματοθεραπεία, η κολύμβηση, το τένις, η ιππασία, οι πολεμικές τέχνες, η γιόγκα, ο βελονισμός και η χειροπρακτική αποτελούν μεθόδους αντιμετώπισης της διαταραχής αυτής που είτε συνδυαστικά με φαρμακευτική αγωγή είτε μεμονωμένα προσφέρουν θετικά οφέλη που βοηθούν στην διαχείριση της συμπτωματολογίας.