Συγκριτική αξιολόγηση αποδοτικότητας συστημάτων συλλογής όμβριων για την κάλυψη οικιακών αναγκών σε νερό σε ελληνικά νησιά υπό συνθήκες κλιματικής αλλαγής

Abstract

Οι βροχές ήταν ανέκαθεν κομμάτι της ζωής μας. Εξαιτίας της κλιματικής αλλαγής αντιμετωπίζουμε μεγάλες περιόδους ξηρασίας, περιόδους καύσωνα και, από την άλλη πλευρά, ισχυρές βροχοπτώσεις και αιφνίδιες πλημμύρες. Έτσι η ανάγκη λήψης μέτρων στην κατεύθυνση της διαχείρισης υδατικών πόρων και της διαχείρισης των όμβριων υδάτων αυξάνεται. Η κάλυψη των υδατικών αναγκών κυρίως σε περιοχές με περιορισμένο υδατικό δυναμικό, όπως τα ελληνικά νησιά, είναι ένα πρόβλημα που υπάρχει από όταν αυτά πρωτοκατοικήθηκαν. Έτσι τα συστήματα συλλογής όμβριων υδάτων προτείνονται μια αποδοτική λύση για την αντιμετώπιση της έλλειψης νερού. Στην παρούσα διπλωματική εργασία πραγματοποιήθηκε η προσομοίωση ενός τέτοιου συστήματος για δύο ελληνικά νησιά που παρουσιάζουν διαφορετικά κλιματολογικά χαρακτηριστικά: την Κέρκυρα και τη Νάξο. Συγκεκριμένα διερευνήθηκαν ρεαλιστικά σενάρια ως προς τα χαρακτηριστικά ενός τέτοιου οικιακού συστήματος συλλογής ομβρίων και εξετάστηκε συγκριτικά η αποδοτικότητά του με δεδομένο εισόδου χρονοσειρές βροχόπτωσης που ενσωματώνουν διάφορα σενάρια κλιματικής αλλαγής. Πιο αναλυτικά, εξετάζονται επτά ευμενή/μέσα (RCP 4.5) και επτά δυσμενή (RCP 8.5) σενάρια εκπομπών σύμφωνα με την τελευταία αναθεώρηση της IPCC για εξήντα υδρολογικά έτη και προσδιορίζεται η αποδοτικότητα του κάθε συστήματος που προκύπτει για συνδυασμούς τιμών των παραμέτρων του μοντέλου (επιφάνεια συλλογής: 40 έως 140m2, όγκος κλειστής δεξαμενής: 5 έως 30m3 και αριθμός μελών κατοικίας: 2 και 4, για ένα προκαθορισμένο ποσοστό κάλυψης (30%) επί της συνολικής ημερησίας ζήτησης καθαρού νερού (180l/d) και για καθένα από τα κλιματικά σενάρια που λήφθηκαν υπόψη. Αναφορικά με τα αποτελέσματα που προέκυψαν για τα δυο αυτά νησιά, ένα σύστημα συλλογής όμβριων υδάτων για το νησί της Κέρκυρας, χάρη στο καθεστώς υψηλής βροχόπτωσης της περιοχής φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποδοτικό για όλα τα υπό μελέτη σενάρια, σε σύγκριση με το νησί της Νάξου που σε αρκετές περιπτώσεις δεν επιτυγχάνεται η πλήρης κάλυψη της ζήτησης-στόχου, ούτε για την μεγαλύτερη δεξαμενή των 30m3. Συμπερασματικά, η εν λόγω έρευνα συμβάλει στην αξιολόγηση ανάλογων συστημάτων συλλογής όμβριων υδάτων και έδειξε ότι δύναται να προκριθεί ως μια βιώσιμη λύση ιδίως σε περιοχές όπου υπάρχει ευνοϊκότερο βροχομετρικό καθεστώς, αλλά η υδροδότηση σήμερα επιτυγχάνεται μέσω υδροφόρων πλοίων και δεν έχουν αναπτυχθεί μονάδες αφαλάτωσης, καθώς αποτελεί μία «πράσινη» λύση και σχετικά χαμηλού κόστους.