Ποιότητα ζωής και κοινωνική υποστήριξη ασθενών τρίτης ηλικίας με καρκίνο υπο χημειοθεραπεία

Abstract

Σκοπός της εργασίας ήταν η εκτίμηση της ποιότητας ζωής και της κοινωνικής υποστήριξης των ασθενών με καρκίνο ηλικίας ≥65 ετών που υποβάλλονταν σε χημειοθεραπεία. Υλικό-Μέθοδος: Η παρούσα ερευνητική εργασία είναι μια συγχρονική μελέτη (cross-sectional research) με δείγμα 104 ασθενείς τρίτης ηλικίας (≥65 ετών) οι οποίοι επισκέπτονταν για τη χημειοθεραπεία τους το ογκολογικό τμήμα ή το Εξωτερικό Ογκολογικό Ιατρείο κεντρικού νοσοκομείου της Αθήνας. Για την συλλογή των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο SF-36 για την αξιολόγηση της ποιότητας ζωής, το ερωτηματολόγιο PRQ-2000 για την αξιολόγηση της κοινωνικής υποστήριξης, καθώς και ερωτηματολόγιο δημογραφικών και κλινικών στοιχείων. Σαν κριτήριο σημαντικότητας ορίστηκε το p <0,5. Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που έλαβαν μέρος στην έρευνα ήταν 104 άτομα, από τους οποίους 65 ήταν άντρες (62,5%) και 39 γυναίκες (37,5%). Το 42,3% των συμμετεχόντων έπασχαν από καρκίνο του γαστρεντερικού και το 57,7% από καρκίνο του πνεύμονα. Οι συμμετέχοντες ενημερώθηκαν για τον σκοπό της έρευνας και υπέγραψαν έντυπο συγκατάθεσης. Η πλειοψηφία των ασθενών ήταν ηλικίας 65-75 ετών (80%) και μόλις το 2% ήταν ηλικίας μεγαλύτερης των 85 ετών. Σύμφωνα με τις απαντήσεις του ερωτηματολογίου SF-36, η ποιότητα ζωής των ασθενών στις περισσότερες υποκλίμακες ήταν σχετικά μέτρια (42,7-62,61). H υποκλίμακα του πόνου είχε την υψηλότερη βαθμολόγια (78,75), ενώ η υποκλίμακα της κοινωνικής λειτουργίας είχε τη μικρότερη βαθμολογία (42.79). Σύμφωνα με το ερωτηματολόγιο PRQ-2000, η κοινωνική υποστήριξη των ασθενών ήταν ικανοποιητική (81,65) με εύρος παρατηρούμενων τιμών από 48 έως 105. Οι ασθενείς από 65-75 ετών είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής και μεγαλύτερη αντιλαμβανόμενη κοινωνική υποστήριξη από τους ασθενείς μεγαλύτερης ηλικίας. Επίσης, οι ασθενείς οι οποίοι είχαν οικογένεια, υψηλό σχετικά εισόδημα και λάμβαναν φροντίδα από τους/τις συζύγους τους είχαν καλύτερη ποιότητα ζωής και κοινωνική υποστήριξη από τους ανύπαντρους, αυτούς με χαμηλό εισόδημα και εκείνους που λάμβαναν φροντίδα από τα παιδιά τους. Συμπεράσματα: Η κοινωνική λειτουργικότητα φαίνεται να είναι η πλέον αρνητικά επηρεασμένη παράμετρος της ποιότητας ζωής. Ασθενείς που χρήζουν κοινωνικής υποστήριξης είναι εκείνοι με χαμηλό εισόδημα, χωρίς υποστηρικτικό οικογενειακό δίκτυο, και μάλιστα εκείνοι χωρίς σύντροφο/σύζυγο. Απαιτούνται περισσότερες 85 μελέτες με μεγαλύτερο αριθμό δείγματος προκειμένου να εξαχθούν ασφαλή συμπεράσματα και να σχεδιαστούν οι κατάλληλες παρεμβάσεις.