Η χρήση των ασύρματων δικτύων αισθητήρων (WSNs) για την προστασία κρίσιμων υποδομών τηλεπικοινωνιών από κακόβουλες ενέργειες και φυσικές καταστροφές

Abstract

Στο σύγχρονο κόσμο, το Διαδίκτυο (Internet) ενσωματώνεται ολοένα και περισσότερο στη ζωή μας παρέχοντας μεγαλύτερες ταχύτητες σύνδεσης, δυνατότητα διακίνησης δεδομένων μεγάλου όγκου και αυξημένο επίπεδο ασφάλειας. Η ανάγκη σύνδεσης στο Διαδίκτυο των ηλεκτρονικών προϊόντων που εξυπηρετούν την καθημερινότητά μας, μέσα από αυτό που αποκαλούμε ως το «Διαδίκτυο των Πραγμάτων» ή αλλιώς “Internet of Things” (IoT), είναι αυτή που εμφανίζεται ως η πλέον σύγχρονη τεχνολογική τάση στην επιστήμη της πληροφορικής και των υπολογιστών. Η ολοένα αυξανόμενη κίνηση δεδομένων καθώς και η εκθετική αύξηση του αριθμού των συνδεδεμένων συσκευών/εξοπλισμών, εγείρουν νέες προκλήσεις για τα υφιστάμενα δίκτυα, τέτοιες ώστε τα νέα δίκτυα ασύρματων και κινητών επικοινωνιών πέμπτης γενιάς (5G) καλούνται να ικανοποιήσουν, διαμορφώνοντας ένα πολλά υποσχόμενο περιβάλλον ανάπτυξης. Σε συνέχεια των εξελίξεων αυτών, οι τεχνολογίες των αισθητήρων καθώς και των υποκείμενων ασύρματων/κινητών δικτύων επικοινωνιών, οι οποίες με την σειρά τους συνθέτουν τη μεγαλύτερη εικόνα αυτού που ορίζεται ως το “ΙοΤ”, δύνανται να εφαρμοστούν τόσο για την ανίχνευση και την παρακολούθηση όσο και για την καταγραφή συμβάντων σε μια περιοχή, με στόχο την προστασία της περιοχής αυτής από κακόβουλες ενέργειες και/ή από φυσικές καταστροφές. Οι μέθοδοι που χρησιμοποιούνται ώστε η χρήση των WSNs (Wireless Sensor Networks) να προστατέψει τομείς Κρίσιμων – ή μη – (Τηλεπικοινωνιακών) Υποδομών από φαινόμενα όπως μη εξουσιοδοτημένη πρόσβαση, κλοπή, δολιοφθορά, πυρκαγιά, πλημμύρα κ.α., προκύπτουν από τη σύνθετη αποτίμηση της επικινδυνότητας η οποία βασίζεται σε συγκεκριμένη μεθοδολογία, ανά περίπτωση. Ωστόσο, η παρουσία περιοριστικών παραγόντων σε ένα ασύρματο δίκτυο αισθητήρων σε συνδυασμό με το ασύρματο μέσο μετάδοσης και την απομακρυσμένη και χωρίς ανθρώπινη επίβλεψη λειτουργία, ενίοτε καθιστούν το δίκτυο αυτό «ευαίσθητο» σε επιθέσεις ή άλλου είδους προσβολές. Οι επιθέσεις αυτές θέτουν υπό αμφισβήτηση τις απαιτήσεις ασφαλείας, στοχεύοντας στις λειτουργίες του ίδιου του δικτύου αλλά και στην κατάρρευση της αρχιτεκτονικής του. Για τον λόγο αυτό, οι μηχανισμοί και τα πρωτόκολλα προστασίας έναντι επιθέσεων τα οποία έχουν αναπτυχθεί και τυγχάνουν εφαρμογής στην ευρύτερη «αγορά» των τηλεπικοινωνιακών εφαρμογών και υποδομών, έχουν τόσο σημαντικό ρόλο όσο και η φυσική υπόσταση του ίδιου του δικτύου.