Η επίδραση της μεταγεννητικής ανησυχίας στην ανάπτυξη του συναισθηματικού δεσμού μεταξύ λεχωϊδος και νεογνού.

Abstract

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Η απόκτηση ενός παιδιού είναι ένα σημαντικό μεταβατικό γεγονός ειδικά για τις γυναίκες που αποκτούν το πρώτο τους παιδί. Περιλαμβάνει αλλαγές στις σχέσεις μεταξύ των ζευγαριών και της οικογένειας και συνήθως προκαλεί άγχος και ανησυχία. Τα αγχωτικά συμβάντα στη διάρκεια της εγκυμοσύνης ή πρώιμα αγχωτικά συμβάντα μετά τον τοκετό είναι ένας ισχυρός προγνωστικός παράγοντας των μεταγεννητικών καταθλιπτικών συμπτωμάτων. Η μητρική συναισθηματική εμπλοκή με το νεογνό κατά την περιγεννητική περίοδο έχει αναγνωρισθεί και ονομάζεται δεσμός και έχει συζητηθεί σε σχέση με την μεταγεννητική κατάθλιψη. Ορισμένες μητέρες διατηρούν θετικές στάσεις απέναντι στα νεογέννητα τους και ένα ποσοστό μητέρων βιώνουν σοβαρές διαταραχές της αγάπης απέναντι τους. Ο δεσμός μητέρας και νεογνού σημαίνει την ανάπτυξη της βασικής σχέσης μητέρας και νεογνού. Η διαδικασία σύνδεσης συμβαίνει τόσο στο νεογνό όσο και στη μητέρα ή και στον πατέρα και έχει τεράστιες επιπτώσεις στη μελλοντική ανάπτυξη του παιδιού. Η στάση των μητέρων απέναντι στα παιδιά τους ταξινομείται ως ακολούθως: καταθλιπτικές μητέρες με φυσιολογική σχέση μητέρας και νεογνού, εκείνες με ήπιες διαταραχές της σχέσης και εκείνες με παθολογικό θυμό ή απόρριψη του νεογνού. Η γυναίκα με κατάθλιψη στη περιγεννητική περίοδο αντιμετωπίζει επίσης τις προκλήσεις της προγεννητικής μετάβασης στη μητρότητα και την ευθύνη της φροντίδας του νεογνού της. Η υποστηρικτική μέριμνα είναι ένας από τους ισχυρότερους δείκτες πρόβλεψης καλών αποτελεσμάτων για τα παιδιά.