Το Κλεμμένο Σταυρόλεξο

Abstract

Το προσωπικής, δημιουργικής φύσης αυτό έργο αποτελεί μια αυτοβιογραφική προσέγγιση της σχέσης μεταξύ γιαγιάς και εγγονής. Μέσα σε αυτό πραγματοποιείται η παράθεση γεγονότων, σκέψεων και συλλογισμών που έχουν σχέση με το πώς μια εγγονή αντιμετωπίζει τη γιαγιά της ούσα ένα άτομο που ζει μαζί της στο ίδιο σπίτι και κατατάσσεται πια στην τρίτη ηλικία. Η ιδέα του θανάτου, η αξία της αλλαγής καθώς και το πώς αντιμετωπίζει μια γυναικά αυτής της ηλικίας τη ζωή είναι έννοιες που αναπτύσσονται μέσα στο έργο. Παρουσιάζονται έργα καλλιτεχνών οι οποίοι φωτογράφισαν συγγενικά τους πρόσωπα και συγκεκριμένα πρόσωπα που είναι σε αντίστοιχη ηλικιακή ομάδα. Γίνεται συγκριτική μελέτη των φωτογράφων αυτών βρίσκοντας σε ποια σημεία υπάρχει ταύτιση και σε ποια απόκλιση. Ακόμα, αναφέρεται στο πώς τα αντικείμενα ενός ανθρώπου είναι ικανά να τον προσδιορίσουν τόσο, έτσι ώστε να τα ταυτίζει κανείς μαζί του και να του δημιουργούν αισθήματα, εικόνες και μνήμες. Αποτελεί μια συνεχόμενη μάχη ανάμεσα στην αφήγηση και την αποτύπωση για το πώς η εγγονή επιλέγει να θυμάται και να παρουσιάσει τη γιαγιά της. Επίσης, έρχονται σε παραλληλία οι δυο πορείες τους στη ζωής και παρουσιάζεται το πώς το παρελθόν της γιαγιάς μπορεί να επηρεάσει το παρόν της εγγονής και τελικά να καθορίσει τις επιλογές της. Τέλος, αναφέρονται δυσκολίες τόσο κατά τη διάρκεια της συγγραφής όσο και της φωτογράφισης.