Η αιώνια διαμάχη - Η σχέση μεταξύ της Φωτογραφίας και της Ζωγραφικής

Abstract

Η φωτογραφία και η ζωγραφική, εκ πρώτης όψεως, παρουσιάζουν τόσες διαφορές όσες και ομοιότητες. Ωστόσο, πολλοί μελετητές των δύο τεχνών θεωρούν ότι δεν υφίσταται σύγκριση. Η ιστορία της φωτογραφίας, απ’ τη μια, μέσα από τα κινήματά της (Group f/64, Bauhaus, Νέα Αντικειμενικότητα κ.α.), μας φανερώνει ότι υπήρξε μια προσπάθεια να διαφοροποιηθεί από τη ζωγραφική αλλά και η ζωγραφική, απ’ την άλλη, μέσα από τα δικά της κινήματα, έδειξε ότι παράγει κάτι διαφορετικό από την «μηχανική αποτύπωση» της πραγματικότητας. Έτσι, αυτή η αλληλεπίδραση βοήθησε και τις δύο τέχνες να αναπτυχθούν και να αναθεωρήσουν παλιές αξίες τους. Η φωτογραφία άλλαξε τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε την οπτική υπόσταση των πραγμάτων. Από την άλλη μεριά, η ζωγραφική χωρίς να έχει πια το βάρος απόδειξης της «αλήθειας» και της «πραγματικότητας», οδηγήθηκε στην εξερεύνηση αφηρημένων απεικονίσεων (Κυβισμός, Φουτουρισμός κ.α.). Επίσης, σήμερα δεν είναι λίγοι οι ζωγράφοι, οι οποίοι αν και είναι υπέρμαχοι της τέχνης τους, χρησιμοποιούν το φωτογραφικό μέσο είτε για να εμπνευστούν είτε για να φωτογραφίσουν τη σκηνή που σκοπεύουν να ζωγραφίσουν. Αλλά και η φωτογραφική εικόνα, σε λιγότερο από δύο αιώνες, εισχώρησε παντού στην τέχνη (χαρακτηριστικό είναι ότι συχνά χρησιμοποιείται η μικτή τεχνική που έχει στοιχεία και από τις δύο τέχνες) καθώς και στην καθημερινότητά μας, αποτελώντας έναν νέο τρόπο οπτικής επικοινωνίας. Έτσι, με την εφεύρεση της φωτογραφίας, η ζωγραφική όχι μόνο δεν πέθανε, όπως υποστήριζε ο ζωγράφος Paul Delaroche, αλλά η αλληλεπίδραση των δύο αναδιαμόρφωσε συνολικά τις απόψεις για την αναπαραστατικότητα της σύγχρονης τέχνης.