Το ήσυχο μέρος της

Abstract

Η πτυχιακή μου εργασία αποτελεί μια οπτική μελέτη πάνω στην διττή και αντιφατική αίσθηση οικειότητας-ανοικειότητας που προκύπτει όταν ο άνθρωπος πλησιάζει στοιχεία αναγκαία για την προσωπική του πραγμάτωση όπως είναι η επίσης διττή και αντιφατική σχέση ασφάλειας-ελευθερίας. Το πλαίσιο εικονοποίησης αυτού του αφηγήματος στην προκειμένη φωτογραφική σειρά είναι η φύση ως πηγή ζωής, ως πάροχος των απαραίτητων για τη διαβίωση, ως σύντροφος αλλά και ως συνθήκη κινδύνου, ως φως αλλά και σκοτάδι. Οι εικόνες δημιουργήθηκαν συμβολικά στο μεταίχμιο αυτών των συνθηκών, την ώρα ακριβώς που το φως φεύγει και το σκοτάδι δεν έχει καταλάβει ακόμη τη σκηνή. Αφορμή υπήρξε η επαφή μου με το έργο του Ρώσου σκηνοθέτη Αντρέι Ταρκόφσκι και συγκεκριμένα όταν είδα film stills -πορτραίτα γυναικών από την ταινία «Ο Καθρέφτης» -που στα μάτια μου λειτούργησαν σαν φωτογραφίες. Στη συνέχεια μελέτησα το έργο του Ταρκόφσκι, ώστε να το γνωρίσω βαθύτερα και να μπορέσω να κινηθώ μέσα στο κλίμα των εικόνων του με τις εκφραστικές διαστάσεις των οποίων αισθάνθηκα ισχυρή συγγένεια, ίσως και ταύτιση. Οι εικόνες παράχθηκαν με ψηφιακό τρόπο και χρήση δύο φακών αρχικά σε πάρκα της Αθήνας και σε φυσικά τοπία στην ευρύτερη περιοχή της Αττικής, ενώ στη συνέχεια σε αρκετά μέρη της Ελλάδας.