dc.contributor.advisor | Χατζηγιάννης, Δημήτριος | |
dc.contributor.author | Μητρονάτσιος, Δημήτριος | |
dc.date.accessioned | 2023-03-27T10:34:58Z | |
dc.date.available | 2023-03-27T10:34:58Z | |
dc.date.issued | 2023-03-08 | |
dc.identifier.uri | https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/4063 | |
dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26265/polynoe-3903 | |
dc.description.abstract | Τα άλατα αποτελούν έναν από τις κυριότερους παράγοντες φθοράς των τοιχογραφιών, αλλά και ένα από
τα δυσεπίλυτα προβλήματα που αντιμετωπίζει ο συντηρητής. Η πολυπλοκότητα του μηχανισμού
σχηματισμού των αλάτων σε συνάρτηση με τη συνεχή μεταφορά τους στο εσωτερικό μιας τοιχογραφίας,
καθιστούν το φαινόμενο ακόμη και σήμερα αρκετά δύσκολο να εξηγηθεί απολύτως, όσον αφορά τη δράση
και τη φθορά που αυτό επιφέρει. Ωστόσο, κάτι τέτοιο, πρακτικά δεν έχει σταθεί εμπόδιο όσον αφορά την
αφαίρεσή τους. Εδώ και αρκετές δεκαετίες, οι συντηρητές μέσα από τον συνεχή πειραματισμό και την δοκιμή
ολοένα και περισσότερων υλικών και μέσων, έχουν καταφέρει να εφαρμόσουν και να εδραιώσουν μία σειρά
μεθόδων για την αντιμετώπιση του φαινομένου. Οι μέθοδοι αυτές περιλαμβάνουν τη χρήση διαλυτών ή
αντιδραστηρίων σε συνδυασμό με διάφορους φορείς εφαρμογής (χαρτοπολτό, γέλες κλπ.). Το συγκεκριμένο
πεδίο είναι συνεχώς εξελισσόμενο και όσο η επιστήμη μελετά και ανακαλύπτει ολοένα και περισσότερα
στοιχεία για το μηχανισμό ανάπτυξης και δράσης των αλάτων στην τοιχογραφία, τόσο πιο επιτυχημένες
μέθοδοι θα ανακαλύπτονται για την αφαίρεσή τους. Μέσα από τη μελέτη της σχετικής βιβλιογραφίας, αυτή η
πτυχιακή εργασία καλείται να συνοψίσει αυτές τις μεθόδους, να τις παρουσιάσει, να εντοπίσει τους
περιορισμούς τους και τα πεδία για μελλοντική έρευνα. | el |
dc.format.extent | 91 | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής | el |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/ | * |
dc.subject | Άλατα | el |
dc.subject | Τοιχογραφία | el |
dc.subject | Συντήρηση | el |
dc.subject | Μέθοδοι | el |
dc.title | Αφαίρεση αλάτων από την ζωγραφική επιφάνεια των τοιχογραφιών: βιβλιογραφική ανασκόπηση των μέχρι τώρα χρησιμοποιούμενων μεθόδων. | el |
dc.title.alternative | Salts removal from the surface of mural paintings: a literature review of the already used conservation methods | el |
dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
dc.contributor.committee | Χατζηδάκη, Μαρία | |
dc.contributor.committee | Stefanis, Nikolaos-Alexios | |
dc.contributor.faculty | Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών & Πολιτισμού | el |
dc.contributor.department | Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων Τέχνης | el |
dc.description.abstracttranslated | Salts are one of the main causes of deterioration of wall paintings, but also one of the most intractable
problems that a conservator faces. The complexity of the formation mechanism of the salts in conjunction with
their transfer to the masonry with every mean of transport, make this phenomenon even today, very difficult
to explained absolutely, concerning the effect and the decay that causes. For several decades, the
conservators through continuous experimentation and testing of materials and methods, they have achieved
to apply and standardized a spectrum of methods for the treatment of this phenomenon. These methods
include the use of water or reactants combined with different carriers (pulp, gels, etc.). This specific field is
constantly evolving and as the scientists research and discover more and more data about the growth and
decay mechanisms of salts in wall paintings, more successful methods will discovered about salt removal and
treatment. Throughout the research of the literature review, this thesis is called to sum up these methods, to
present them and highlight their restrictions and the fields for future research. | el |