Προγεννητικός δεσμός και η συσχέτισή του με τις εμβρυικές κινήσεις κατά την περίοδο της εγκυμοσύνης

Abstract

ΠΕΡΙΛΗΨΗ

Σκοπός: Διερεύνηση της συσχέτισης της συχνότητας των εμβρυικών κινήσεων, όπως τις αντιλαμβάνονται οι έγκυοι γυναίκες, σε διάστημα εικοσιτεσσάρων ωρών, με το βαθμό προγεννητικού δεσμού. Δευτερευόντως, διερεύνηση διαφόρων παραγόντων που συμβάλλουν ή αποτρέπουν την ανάπτυξη προγεννητικού δεσμού. Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε μια συγχρονική μελέτη, με δειγματοληψία ευκολίας, στην οποία συμμετείχαν 108 εγκυμονούσες, με μονήρη κύηση χαμηλού κινδύνου, τρίτου τριμήνου σ’ ένα επαρχιακό νοσοκομείο της Ελλάδας. Οι μελετώμενοι προσδιοριστές προέκυψαν έπειτα από συστηματική βιβλιογραφική ανασκόπηση. Για τη μέτρηση του προγεννητικού δεσμού χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο Maternal Antenatal Attachment Scale (MAAS). Για τις εμβρυικές κινήσεις χρησιμοποιήθηκε αυτοσχέδιο ερωτηματολόγιο που μετρούσε τη συχνότητα με την οποία τις αντιλαμβάνονται οι έγκυοι. Αποτελέσματα: Οι εγκυμονούσες που αισθάνονταν πολλές φορές τα έμβρυά τους κατά τη διάρκεια της ημέρας είχαν μεγαλύτερο μέσο όρο, τόσο στη μέση συνολική βαθμολογία του προγεννητικού δεσμού όσο και στις δύο υποκατηγορίες του, δηλαδή την ποιότητα και την ένταση. Ωστόσο, έπειτα από τη διμεταβλητή ανάλυση η σχέση αυτή δεν ήταν στατιστικά σημαντική. Η πολυτοκία σχετίζεται αρνητικά με την ένταση του προγεννητικού δεσμού (p=0,046). Όσον αφορά την ποιότητα αλλά και τη συνολική βαθμολογία του προγεννητικού δεσμού, δεν προέκυψε στατιστική σχέση με τις ανεξάρτητες μεταβλητές της μελέτης στο επίπεδο του 0,05. Η ηλικία (p=0,039) και το μορφωτικό επίπεδο (p=0,034) σχετίζονται αρνητικά με την αντίληψη των εμβρυικών κινήσεων. Συμπεράσματα: Η αντίληψη της συχνότητας των εμβρυικών κινήσεων ίσως θα πρέπει να συνδυαστεί με άλλες παρεμβάσεις, ώστε να συμβάλλει στην ανάπτυξη του προγεννητικού δεσμού. Οι μητέρες, με περισσότερα του ενός παιδιά, επενδύουν λιγότερο χρόνο στο έμβρυο. Επίσης, έγκυοι μεγαλύτερης ηλικίας με ανώτερες ή ανώτατες σπουδές αντιλαμβάνονται λιγότερο τα μωρά τους.