Η Αποτελεσματικότητα των Τεχνικών Κινητοποίησης με Κίνηση κατά Mulligan σε Ασθενείς με Αυχενικό Πόνο Μηχανικής Αιτιολογίας: Συστηματική Ανασκόπηση και Μετα-Ανάλυση

Abstract

Εισαγωγή: Ο αυχενικός πόνος μηχανικής αιτιολογίας προσδιορίζεται ως ένας γενικευμένος αυχενικός πόνος με ή χωρίς πόνο στην περιοχή της ωμικής ζώνης, με χαρακτηριστικά μηχανικής αιτιολογίας, όπως συμπτώματα που προκαλούνται από διατηρούμενες αυχενικές στάσεις, κινήσεις ή από ψηλάφηση των αυχενικών μυών και άλλων δομών. Ο μηχανικός αυχενικός πόνος συνήθως συνοδεύεται από περιορισμό στο εύρος κίνησης (ROM) και λειτουργικό περιορισμό. Για την αντιμετώπισή του προτείνονται κυρίως μη επεμβατικές θεραπείες, με μια από αυτές να είναι οι τεχνικές κινητοποίησης κατά Mulligan, η οποία αποτέλεσε το αντικείμενο μελέτης της παρούσας ανασκόπησης. Σκοπός: Η διερεύνηση μέσω τυχαιοποιημένων ελεγχόμενων μελετών (RCTs) και Quasi Experimental Studies της αποτελεσματικότητας των τεχνικών κινητοποίησης κατά Mulligan σε ασθενείς με αυχενικό πόνο μηχανικής αιτιολογίας. Μέθοδος: Η αναζήτηση της βιβλιογραφίας πραγματοποιήθηκε στις βάσεις δεδομένων MEDLINE (Pubmed), Scopus, Embase (Elsevier), PEDro, CochraneLibrary και τη μηχανή αναζήτησης Google Scholar. H αξιολόγηση της μεθοδολογικής ποιότητας των ερευνών έγινε για τα RCTs με τις κλίμακες PEDro και JBI Critical Appraisal Checklist for Quasi Experimental Studies. Ακολούθησε η σύνθεση των αποτελεσμάτων των ομοειδών μελετών, βάσει του περιεχομένου των συγκρινόμενων θεραπευτικών πρωτοκόλλων με ποσοτικές μεθόδους (μετα-ανάλυση) και όπου δεν ήταν εφικτό με ποιοτική σύνθεση. Η κλινική σημαντικότητα των ευρημάτων καθορίστηκε μέσω σύγκρισης του μεγέθους αποτελέσματος των μετα αναλύσεων με τον δείκτη MCID από μελέτες συντηρητικής θεραπείας σε παρόμοιους πληθυσμούς. Αποτελέσματα: Συνολικά συμπεριλήφθηκαν στην ανασκόπηση 27 μελέτες που πληρούσαν τα κριτήρια που τέθηκαν. Οι θεραπευτικές τεχνικές κινητοποίησης κατά Mulligan εφαρμόστηκαν είτε ως μονοθεραπεία είτε ως συνδυαστική θεραπεία στον αυχένα στις μελέτες που περιλήφθηκαν και έγινε σύγκρισή τους με άλλες θεραπευτικές μεθόδους, όπως η συμβατική φυσικοθεραπεία, άλλες τεχνικές κινητοποίησης (κατά Maitland, Kaltenborn ή HVLA) και άλλες τεχνικές με στόχο την επαναφορά της λειτουργικότητας του νευρομυïκού συστήματος (Kinesiotape, MFR, MET, PRT). Παρά την υψηλού βαθμού ετερογένεια μεταξύ των μελετών τόσο σε κλινικό επίπεδο χρονικής περιόδου εφαρμογής/αριθμού των παρεμβάσεων, σε επίπεδο κριτηρίων ένταξης και αποκλεισμού, αλλά και σε στατιστικό επίπεδο, οι περισσότερες μελέτες έδειξαν βελτίωση των συμπτωμάτων του πόνου (κλίμακες VAS/ NPRS) και της λειτουργικής ανικανότητας των ασθενών (κλίμακα NDI), αμέσως μετά την εφαρμογή των συγκρινόμενων θεραπευτικών παρεμβάσεων, υπέρ των τεχνικών κατά Mulligan, με στατιστικά σημαντικά ευρήματα για τις 5 από τις 6 μετα-αναλύσεις που πραγματοποιήθηκαν. Για καμία από αυτές τις συγκρίσεις τα αποτελέσματα δεν ήταν κλινικά σημαντικά. Συμπέρασμα: Οι τεχνικές κινητοποίησης κατά Mulligan συγκρινόμενες με άλλες ενεργές θεραπείες κρίνονται αποτελεσματικές για την μείωση του πόνου και της λειτουργικής ανικανότητας σε ασθενείς με αυχενικό πόνο μηχανικής αιτιολογίας είτε όταν εφαρμόζονται ως μονοθεραπεία είτε συνδυαστικά με άλλες συντηρητικές θεραπείες. Αν και οι μελέτες που χρησιμοποιήθηκαν είχαν μέτρια-υψηλή μεθοδολογική ποιότητα, ωστόσο σημειώθηκε ιδιαίτερα υψηλή ετερογένεια μεταξύ αυτών. Προτείνεται να διεξαχθούν περισσότερες έρευνες με καλύτερα σχεδιασμένα θεραπευτικά πρωτόκολλα των τεχνικών αυτών και παρακολούθηση της μακροπρόθεσμης αποτελεσματικότητας αυτών, για εξαγωγή περισσότερο ασφαλών και αξιόπιστων συμπερασμάτων.