Διαπροσωπική επικοινωνία στο χώρο της υγείας

Abstract

Εισαγωγή: Η διαπροσωπική επικοινωνία στο χώρο της υγείας, όπου υπάρχει μεγάλη διαφοροποίηση του εργατικού-ανθρώπινου δυναμικού, είναι σημαντικός παράγοντας βελτίωσης της ποιότητας στην υγεία. Η ικανότητα διαπροσωπικής επικοινωνίας του κάθε εργαζομένου μπορεί να οδηγήσει στη σωστή διαχείριση των οργανωτικών συγκρούσεων που προκύπτουν, μέσα από ένα κλίμα συνεργασίας. Σκοπός: Η καταγραφή παραμέτρων που επηρεάζουν τη διαπροσωπική επικοινωνία στο επαγγελματικό περιβάλλον στον τομέα της υγείας (μετάφραση και προσαρμογή της Κλίμακας Ικανοτήτων Διαπροσωπικής Επικοινωνίας-Interpersonal Communication Competence Scale-Short Form των Rubin, R.B και Martin, M.M. στα ελληνικά), η συσχέτιση της με τα δημογραφικά και εργασιακά χαρακτηριστικά (π.χ. με το φύλο και την επαγγελματική θέση) και τον τύπο διαχείρισης συγκρούσεων (Conflict Management Styles Assessment της Reginald Adkins μετά από μετάφραση και προσαρμογή της κλίμακας στα ελληνικά) στο προσωπικό του Γενικού Αντικαρκινικού Νοσοκομείου Πειραιά Μεταξά. Υλικό-Μέθοδος: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική μελέτη , στην οποία συμμετείχαν 301 εργαζόμενοι απ’ όλα τα τμήματα του προσωπικού του Γ.Α.Ν.Π. Μεταξά. Η διανομή και συλλογή του ερωτηματολογίου υλοποιήθηκε από τα μέσα Μαΐου έως τα τέλη Ιουνίου 2023. Τα δεδομένα συλλέχθηκαν με δομημένο, ανώνυμο ερωτηματολόγιο αυτοαναφοράς. Η στατιστική επεξεργασία έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 25.0. Έγινε περιγραφική και επαγωγική ανάλυση και δημιουργήθηκαν πίνακες συχνοτήτων για τις υπό εξέταση μεταβλητές. Αποτελέσματα: Αρχικά, μετά τη μετάφραση και προσαρμογή των κλιμάκων στα ελληνικά, αξιολογήθηκε η αξιοπιστία εσωτερικής συνοχής αυτών μέσω της μέτρησης του δείκτη Cronbach’s alpha, με τιμές του συντελεστή α= 0,72 για την Κλίμακα Ικανοτήτων Διαπροσωπικής Επικοινωνίας (ICCS-SF, Interpersonal Communication Competence Scale-Short Form) και α=0,73 για του Τύπου-Στυλ Διαχείρισης Συγκρούσεων (Conflict Management Styles Assessment) , τιμές ικανοποιητικές. Σύμφωνα με τις απαντήσεις που έδωσαν οι συμμετέχοντες, φαίνεται να διαθέτουν υψηλού βαθμού ικανότητα διαπροσωπικής επικοινωνίας, αφού στο δείγμα παρατηρήθηκε μέσος όρος αυτής 41,72 με μέγιστο το 50. Όσον αφορά τους τύπους διαχείρισης συγκρούσεων, φάνηκε ότι ο τύπος της συνεργασίας (p-Value=0,001), του ανταγωνισμού (p-Value=0,001), της υποχώρησης (p-Value=0,044), αλλά και του συμβιβασμού (p-Value=0,001) σχετίζονται θετικά με τον βαθμό της ικανότητας διαπροσωπικής επικοινωνίας, κάτι το οποίο δεν παρατηρήθηκε για τον τύπο της αποφυγής. Δημογραφικά χαρακτηριστικά του δείγματος όπως το φύλο (p-Value=0,002), η ηλικία (p-Value=0,006), τα έτη υπηρεσίας (p-Value=0,015) και η κατοχή διοικητικής θέσης (p-Value=0,020) φάνηκε ότι επηρεάζουν στατιστικά σημαντικά την Ικανότητα Διαπροσωπικής Επικοινωνίας, σε αντίθεση με την οικογενειακή κατάσταση, το επίπεδο εκπαίδευσης και το τμήμα προσωπικού όπου ανήκει ο εργαζόμενος-συμμετέχοντας. Συμπεράσματα: Από τα αποτελέσματα της έρευνας αυτής αναδείχθηκε η συνεργασία ως επικρατέστερος τύπος διαχείρισης συγκρούσεων σε ένα εργασιακό περιβάλλον με υψηλή ικανότητα διαπροσωπικής επικοινωνίας, ανεξαρτήτου επηρεασμού από οικογενειακή κατάσταση, επιπέδου εκπαίδευσης και τμήματος προσωπικού. Σύμφωνα με τα ευρήματα αυτά θα ήταν σκόπιμη η εστίαση στον τρόπο απόκτησης ικανοτήτων-δεξιοτήτων διαπροσωπικής επικοινωνίας στο εργασιακό περιβάλλον του νοσοκομείου, στους παράγοντες που την επηρεάζουν και κατ’ επέκταση στις μεθόδους εκπαίδευσης των εργαζομένων.

ΛΕΞΕΙΣ – ΚΛΕΙΔΙΑ: Διαπροσωπική επικοινωνία, ικανότητες-δεξιότητες διαπροσωπικής επικοινωνίας, οργανωτική σύγκρουση, τύποι διαχείρισης συγκρούσεων, υγειονομική περίθαλψη.