Μελέτη επανάχρησης ξενοδοχειακής μονάδας στο Ναύπλιο

Abstract

Κεντρικός άξονας της διπλωματικής εργασίας είναι η αναθεώρηση και η “ανάσταση”, κατά μία έννοια, ενός ιστορικού κτιρίου, που δεν είναι άλλο από το Ξενία του Ναυπλίου. Σχεδιασμένο από τον αρχιτέκτονα Ιωάννη Τριανταφυλλίδη το 1961 λειτουργησε έως τα τέλη της δεκαετίας του ‘80, φιλοξενώντας στους χώρους τους ένα ολόκληρο κομμάτι ιστορίας. Μετά το πέρας της αίγλης του, το κτίριο μεταμορφώθηκε σε ένα άψυχο κέλυφος, ένα κέλυφος όμως που ο ήχος της σιωπής του είναι εκκωφαντικός. Έπειτα από αρκετά χρόνια εγκατάλλειψης, το ξενοδοχείο συστήνεται στο κοινό με νέα ταυτότητα, συνυφασμένη πάντα με τις ανάγκες της σύγχρονης πραγματικότητας. Είναι πλέον έτοιμο να γράψει ακόμη ένα κεφάλαιο στην ήδη πλούσια ιστορία του. Ο φέροντας οργανισμός μένει ίδιος και λειτουργεί ως χρονοκάψουλα, ενώ ο νέος σχεδιασμός του, αν και αρκετά γεωμετρικός, τον εντάσσει αρμονικά με τον περιβάλλοντα φυσικό και ιστορικό χώρο, χωρίς βίαιες παρεμβάσεις σε αυτόν. Οι εμφανείς επιρροές από την ναυτιλία αλλά και τον μοντερνισμό γενικότερα, μετατρέπουν το νέο ξενοδοχείο από απλό ταξιδιωτικό προορισμό, στο ταξίδι το ίδιο…