dc.contributor.advisor | Vairis, Achilles | |
dc.contributor.author | Κοσπεντάρης, Γεώργιος Ιάσονας | |
dc.date.accessioned | 2023-10-24T13:11:37Z | |
dc.date.available | 2023-10-24T13:11:37Z | |
dc.date.issued | 2023-10-12 | |
dc.identifier.uri | https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/5470 | |
dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26265/polynoe-5307 | |
dc.description.abstract | Η συγκόλληση αναφέρεται στη διαδικασία ένωσης μετάλλων, με σκοπό το τελικό κομμάτι να έχει αντοχή ίση με αυτά που συνδέθηκαν. Συνήθως απαρτίζεται από τα μέταλλα, την πηγή θερμότητας, το συνδετικό υλικό και την πάστα που προστατεύει την κόλληση από τον ατμοσφαιρικό αέρα. Η διαδικασία αφορά την θέρμανση των μετάλλων σε θερμοκρασία τήξης και την μετέπειτα τοποθέτηση του συνδετικού υλικού στην περιοχή της ένωσης, προκειμένου να δημιουργηθεί το τελικό κομμάτι. Η τέχνη της συγκόλλησης υπάρχει από όταν ο άνθρωπος ξεκίνησε να χρησιμοποιεί μέταλλα του χαλκού και του σιδήρου ώστε να φτιάξει όπλα, εργαλεία και σκεύη. Στο ξεκίνημα της Βιομηχανικής Επανάστασης χρησιμοποιήθηκε η συγκόλληση με σφυρηλάτηση, όπου τα υλικά θερμαίνονταν τοπικά στην περιοχή που θα γινόταν η ένωση, και μετά τα σφυρηλατούσαν μέχρι να συμπτυχθούν σε ένα ενιαίο κομμάτι. Λόγω της ανάπτυξης της βιομηχανίας, δημιουργείται η ανάγκη για εύρεση οικονομικότερων, γρηγορότερων και ασφαλέστερων τρόπων συγκόλλησης. Στα μέσα του 19ου αιώνα, αναπτύχθηκε η τεχνολογία συγκόλλησης με αντίσταση και σε συνεργασία με το ηλεκτρόδιο να αποτελούν την αρχή για τους περισσότερους τρόπους συγκόλλησης σήμερα. Στα τέλη του 19ου αιώνα αναπτύχθηκε η τεχνολογία συγκόλλησης με αέριο, πιο συγκεκριμένα με οξυγόνο-ασετιλίνη. Στη συγκεκριμένη διπλωματική εργασία θα ερευνήσουμε τα δημοσιοποιημένα άρθρα με τη βοήθεια του εργαλείου “Scopus”, τα οποία σχετίζονται με τις τεχνολογίες και τα υλικά των συγκολλήσεων, εντοπίζοντας το ενδιαφέρον των ερευνητών καθώς επίσης και τις χώρες που δημοσιεύονται τα περισσότερα άρθρα. | el |
dc.format.extent | 89 | el |
dc.language.iso | el | el |
dc.publisher | Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής | el |
dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | * |
dc.rights.uri | https://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el | * |
dc.subject | Συγκολλήσεις | el |
dc.subject | Τεχνολογίες συγκόλλησης | el |
dc.subject | Συγκολλήσεις τόξου | el |
dc.subject | Μεταλλικά υλικά | el |
dc.subject | Στατιστικά άρθρων | el |
dc.title | Έρευνα και δημοσιευμένο έργο στις τεχνολογίες συγκόλλησης | el |
dc.title.alternative | Published research in welding | el |
dc.type | Διπλωματική εργασία | el |
dc.contributor.committee | Προεστάκης, Εμμανουήλ | |
dc.contributor.committee | KANETAKI, ZOE | |
dc.contributor.faculty | Σχολή Μηχανικών | el |
dc.contributor.department | Τμήμα Μηχανολόγων Μηχανικών | el |
dc.description.abstracttranslated | Welding Technology refers to the process of joining metals, so that the final piece has strength, equal to those who joined. It usually consists of the metals, the heat source, the electrode and the soldering paste that protects the solder from the atmosphere air. The process involves the heat of metals to their melting temperature and then the placing of the electrode in the joint area, to create the final piece. The art of welding exists since humans began to use metals of copper and iron to make weapons, tools and utensils. At the start of the Industrial Revolution, forge welding was used, where materials were heated locally in the area to be joined, and then hammered together into a single piece. Due to the development of the industry, there is a need to find cheaper, faster and safer ways of welding. In the middle of the 19th century, resistance and electrode welding were developed, to form the basis for most welding methods today. At the end of the 19th century, gas welding technology was developed, more specifically with oxygen-acetylene. In this particular thesis we will research the published documents with the help of the tool “Scopus”, which are related to welding technologies and materials, identifying the interest of the researchers as well as the countries where the most articles are published. | el |