Νομικό πλαίσιο παρένθετης μητρότητας σε Παγκόσμιο επίπεδο και βαθμός προσκόλλησης του ζευγαριού με το έμβρυο

Abstract

Η οικογένεια αποτελεί το βασικότερο έρεισμα στη ζωή των ανθρώπων. Τα άτομα και τα ζευγάρια έχουν το δικαίωμα να αποφασίζουν τον αριθμό, την στιγμή απόκτησης και την χρονική απόσταση μεταξύ των παιδιών τους. Η υπογονιμότητα μπορεί να αναιρέσει την αξιοποίηση αυτών των βασικών ανθρώπινων δικαιωμάτων. Η αντιμετώπιση της υπογονιμότητας είναι, επομένως, ένα σημαντικό μέρος της εφαρμογής του δικαιώματος των ατόμων και των ζευγαριών να δημιουργήσουν οικογένεια. Ο διαρκώς αυξανόμενος επιπολασμός της υπογονιμότητας παγκοσμίως έχει οδηγήσει στην πρόοδο των τεχνικών τρόπων υποβοηθούμενης αναπαραγωγής. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, το 10-15% των ανθρώπων έρχεται αντιμέτωπο με προβλήματα υπογονιμότητας παγκοσμίως. Το ζευγάρι νιώθει ότι περιθωριοποιείται από τη κοινωνία όταν δεν μπορεί να υιοθετήσει το πρότυπο της οικογένειας που προβάλλει η κοινωνία και υποφέρει ψυχικά. Χάρη στην εξέλιξη της ιατρικής, τα ζευγάρια που πάσχουν από υπογονιμότητα ή στειρότητα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν έναν εναλλακτικό τρόπο απόκτησης απογόνων, όπως είναι η εξωσωματική γονιμοποίηση ή η παρένθετη μητρότητα. Δίνεται, έτσι, ελπίδα στα ζευγάρια να γίνουν γονείς. Στις μέρες μας, η τεράστια επιθυμία των άτεκνων για απόκτηση απογόνων αυξάνει τη ζήτηση της εργαστηριακής αναπαραγωγής και προκαλεί τη γενετική επιστήμη για την επίτευξή της με κάθε μέσο. Στο πρόβλημα αυτό απαντάει η τεχνητή γονιμοποίηση, ή αλλιώς υποβοηθούμενη αναπαραγωγή, που αναφέρεται σε όλες τις μεθόδους με τις οποίες επιτυγχάνεται η σύλληψη του εμβρύου χωρίς σεξουαλική επαφή. Η ιατρική υποβοήθηση της ανθρώπινης αναπαραγωγής έκανε την ουσιαστική εμφάνιση της το 1978 όταν στην Μεγάλη Βρετανία γεννήθηκε το πρώτο παιδί με εξωσωματική γονιμοποίηση. Έκτοτε η συνεχής ιατρική καινοτομία και πρόοδος έδωσε λύσεις στο πρόβλημα υπογονιμότητας, αλλά ταυτόχρονα γέννησε την ανάγκη ρύθμισης των νέων οικογενειακών σχέσεων που προέκυπταν, όπως για παράδειγμα με την παρένθετη μητρότητα. Στόχος της πτυχιακής είναι, με τη βοήθεια της μέχρι τώρα παγκόσμιας βιβλιογραφίας, να καταγραφεί η νομοθεσία σχετικά με τη παρένθετη μητρότητα τόσο στην Ελλάδα όσο και στον υπόλοιπο κόσμο, να αναλυθούν οι ιατρικοί λόγοι που οδηγούν ένα ζευγάρι στην απόφαση απόκτησης τέκνου μέσω παρένθετης μητρότητας και οι συναισθηματικοί δεσμοί που αναπτύσσονται μεταξύ των συμβαλλόμενων μελών (γονείς, γυναίκα που κυοφορεί, έμβρυο) σε αυτή τη περίπλοκη κατάσταση που αποτελεί η παρένθετη μητρότητα, πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον τοκετό.