Εμφάνιση απλής εγγραφής

A Long Saturday

dc.contributor.advisorΜαρκίδου, Αναστασία
dc.contributor.authorΖινδριλής, Ιωάννης
dc.date.accessioned2024-04-04T10:38:23Z
dc.date.available2024-04-04T10:38:23Z
dc.date.issued2024-03-02
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/6375
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26265/polynoe-6211
dc.description.abstractΟ Γαλλοαμερικανός δοκιμιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας George Steiner (1929-2020), δανείζεται από την Καινή Διαθήκη το σχήμα Παρασκευή, Σάββατο, Κυριακή και διατυπώνει το αφήγημα για το «Μακρύ Σάββατο», σχόλιο για την εποχή που διανύουμε. Ο Steiner εντοπίζει έναν ενδιάμεσο μεταβατικό χώρο, ο οποίος περιέχει τη γνώση της προηγούμενης καταστροφής και την προσδοκία της επόμενης μέρας. Η συνθήκη του Σαββάτου χαρακτηρίζεται από την απουσία αφηγήσεων, καθώς κυριαρχεί η αβεβαιότητα, η ακινησία και η αμηχανία. Κατά τον συγγραφέα, τα χαρακτηριστικά αυτά έχουν μεγάλη διάρκεια, γι΄ αυτό και της αποδίδει τον χαρακτηρισμό «Μακρύ Σάββατο». Μέσα στο «Μακρύ Σάββατο», οι άνθρωποι περιπλανώνται επαναπροσδιορίζοντας τις αξίες τους. Με αυτόν τον τρόπο χάνουν τις διαμορφωμένες ταυτότητές τους και αναζητούν νέες. Ο Steiner κλείνει το αφήγημα, αποδίδοντας στην Κυριακή ουτοπικό περιεχόμενο, καθώς θα διαμορφωθεί από το νέο ανθρωπολογικό μοντέλο που κυοφορείται. Στα σκηνοθετημένα πορτρέτα της σειράς, τα άτομα που επιλέχθηκαν, επιτελούν ξεχωριστές ανθρωπολογικές ταυτότητες. Εμφανίζονται με αμηχανία και αβεβαιότητα, χαρακτηριστικά που περιγράφουν την ατμόσφαιρα του Σαββάτου. Το ανθρωπολογικό μοντέλο που προτείνεται στη σειρά φωτογραφιών, αφορά έναν μετέωρο πλάνητα στον περιαστικό χώρο, ο οποίος συγκροτείται μέσω της θέασης και της μη διαμορφωμένης ταυτότητας. Τα τοπία που επιλέχθηκαν, αναζητήθηκαν στον περιαστικό χώρο, καθώς η μη στοχευμένη ανθρώπινη παρέμβαση τα καθιστά μεταβατικά. Επιπλέον, ικανοποιούν τη συνθήκη του «μη τόπου», αφού η παροδικότητα που τα χαρακτηρίζει ταυτίζεται εννοιολογικά με τον ενδιάμεσο χώρο του «Σαββάτου». Τέλος, οι χαρακτήρες που εμφανίζονται στη φωτογραφική σειρά, είναι άνθρωποι που μέσω της επιτελεστικής πρακτικής, παρουσιάζουν την ταυτότητά τους αλλά και τη σχέση που αναπτύσσουν με το περιβάλλον στο οποίο βρίσκονται. Το “A Long Saturday” τοποθετείται στο φωτογραφικό είδος του καλλιτεχνικού ντοκουμέντου, τα χαρακτηριστικά του οποίου αναλύονται στο κείμενο.el
dc.format.extent72el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el*
dc.subjectA Long Saturdayel
dc.subjectGeorge Steinerel
dc.subjectΚαλλιτεχνικό Ντοκουμέντοel
dc.subjectΣκηνοθετημένη Φωτογραφίαel
dc.subjectΠορτρέτοel
dc.subjectΤοπιογραφίαel
dc.subjectΜεταβατικό Τοπίοel
dc.subjectΜη Τόποςel
dc.titleA Long Saturdayel
dc.title.alternativeΈνα Μακρύ Σάββατοel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeΛαζαρίδης, Σάββας
dc.contributor.committeeΜπάρδη, Αντωνία
dc.contributor.facultyΣχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών & Πολιτισμούel
dc.contributor.departmentΤμήμα Φωτογραφίας και Οπτικοακουστικών Τεχνώνel
dc.contributor.masterΦωτογραφία: Έρευνα και Μεθοδολογίαel
dc.description.abstracttranslatedThe esteemed Franco-American essayist and critic of literature, George Steiner (1929-2020), appropriates the New Testament’s structure of Friday, Saturday, and Sunday to construct a theoretical framework for the “Long Saturday”. This concept serves as an allegory for the contemporary era we traverse. Steiner identifies an intermediary, transitional domain that emerges from the ruins of destruction, pregnant with the expectation of a new dawn. The interlude of Saturday is defined by an absence of narrative, where uncertainty, inertia, and perplexity are the prevailing conditions. Steiner contends that these traits are protracted, thus coining the term “A Long Saturday”. Within this temporal interstice, individuals embark on a journey of introspection, re-evaluating their core values. This process leads to the dissolution of their pre-existing identities and the quest for new ones. Steiner concludes his treatise by endowing Sunday with a utopian potential, predicated on the emergent anthropological archetype that is in the throes of formation. The series of meticulously composed portraits showcase individuals embodying unique anthropological identities. They are portrayed with a sense of disorientation and uncertainty, mirroring the quintessence of Saturday. The anthropological archetype proposed in this photographic collection portrays a motionless planet situated in the suburban expanse, shaped through the act of observation and the fluidity of identity. The chosen landscapes, nestled within the suburban sprawl, are characterized by their transitory nature, a consequence of minimal human intervention. They also epitomize the concept of the “non-place,” resonating conceptually with the liminal “Saturday” space. In conclusion, the personas depicted in the photographic series, through their performative expressions, articulate their identities and the dynamic interplay with their immediate environments. The series, titled “A Long Saturday”, is positioned within the realm of artistic documentary photography, with its salient attributes expounded upon in the narrative.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές