Φυσικοθεραπευτική αντιμετώπιση της έξω επικονδυλαλγίας: Περιγραφική συγχρονική μελέτη με χρήση ερωτηματολογίου στους έλληνες φυσικοθεραπευτές

Abstract

Εισαγωγή: Η έξω τενοντοπάθεια αγκώνα (ΕΤΑ) αποτελεί μια επώδυνη μυοσκελετική διαταραχή του άνω άκρου με επικράτηση 1 – 3% στον γενικό πληθυσμό. Στα πλαίσια της συντηρητικής αντιμετώπισής της, η φυσικοθεραπεία περιλαμβάνει πληθώρα μέσων και τεχνικών. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι η διερεύνηση των στάσεων και πεποιθήσεων για την αξιολόγηση και θεραπεία της ΕΤΑ στους φυσικοθεραπευτές στην Ελλάδα. Μεθοδολογία: Διεξήχθη συγχρονική διατομική έρευνα με χρήση διαδικτυακού ερωτηματολογίου 31 ερωτήσεων από τον Ιούνιο έως τον Σεπτέμβριο του 2020 στους Έλληνες φυσικοθεραπευτές. Αποτελέσματα: 378 συμμετοχές πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης. Καταγράφηκε χρήση πληθώρας μέσων και τεχνικών για την αντιμετώπιση της ΕΤΑ. Το 81% των συμμετεχόντων χρησιμοποιεί θεραπευτικά μέσα και το 27,5% μέσα αξιολόγησης χωρίς επαρκή τεκμηρίωση. Κυρίαρχο μέσο θεραπείας είναι η άσκηση με χρήση από το 92,6%. Μόνο το 6,9% - 13% χρησιμοποιεί μετρήσιμα εργαλεία αξιολόγησης. Το 82,3% πιστεύει ότι ένα πρόγραμμα φυσικοθεραπείας είναι αποτελεσματικότερο έως και 3 εβδομάδες από την έναρξη των συμπτωμάτων. Η επιλογή αποκλειστικά μέσων θεραπείας με επαρκή τεκμηρίωση συσχετίστηκε στατιστικά με το έτος κτήσης πτυχίου (p – value = 0,03), τα έτη εργασίας (p – value = 0,048), την ύπαρξη μεταπτυχιακού τίτλου σπουδών (p – value = 0,012), την παρακολούθηση προγράμματος δια βίου εκπαίδευσης (p – value = 0,005) και του συνολικού αριθμού απαιτούμενων συνεδριών (p - value < 0,001). Συμπέρασμα: Καταγράφηκαν αντιφάσεις στον κλινικό συλλογισμό και αβεβαιότητα για τα κριτήρια και τις παραμέτρους άσκησης μεταξύ των απαντήσεων των συμμετεχόντων. Οι συμμετέχοντες με πρόσφατη αποφοίτηση ή με περισσότερη κατάρτιση τείνουν να επιλέγουν καλύτερα τεκμηριωμένες προσεγγίσεις. Η εφαρμογή θεραπευτικών μέσων χωρίς επαρκή τεκμηρίωση αυξάνει την πιθανότητα να χρειάζονται περισσότερες συνεδρίες για την αντιμετώπιση της ΕΤΑ.