Η επίδραση των θεραπευτικών τεχνικών κινητοποίησης στην μυϊκή δραστηριότητα. Μια συστηματική ανασκόπηση.

Abstract

Εισαγωγή: Οι τεχνικές κινητοποίησης, συμπεριλαμβανομένων των μεθόδων Kaltenborn, Maitland και Mulligan, έχουν ιστορική σημασία και κλινική αποτελεσματικότητα στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση του εύρους κίνησης των αρθρώσεων. Ο όρος «μυϊκή δραστηριότητα» αναφέρεται στην μυϊκή δύναμη, στην αντοχή του μυ και στον συντονισμό του. Κατά συνέπεια, παρεμβάσεις οι οποίες αλλάζουν το λειτουργικό μοτίβο και βελτιώνουν την μυϊκή δραστηριότητα είναι ιδιαίτερα χρήσιμες σε ασθενείς. Σκοπός Εργασίας: Αυτή η συστηματική ανασκόπηση διερευνά την επίδραση των θεραπευτικών τεχνικών κινητοποίησης στη μυϊκή δραστηριότητα. Μεθοδολογία: Ακολουθώντας τις οδηγίες PRISMA, ορίστηκαν κριτήρια καταλληλότητας χρησιμοποιώντας το μοντέλο PICOS. Οι μελέτες που συμπεριλήφθηκαν ήταν τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές (RCT) ή μελέτες διασταύρωσης που αφορούσαν υγιείς και συμπτωματικούς συμμετέχοντες, οι οποίες εξέταζαν τη μυϊκή λειτουργία χρησιμοποιώντας EMG, sEMG, δυναμόμετρο, μυοτονόμετρο, και εξέταση μυϊκής αντοχής. Αναζητήσαμε το PubMed, το Scopus και το ScienceDirect χωρίς περιορισμούς ημερομηνίας, απαιτώντας το 70% των πηγών να έχει δημοσιευτεί τη τελευταία δεκαετία. Η εξαγωγή δεδομένων κάλυψε τον τύπο της μελέτης, τα χαρακτηριστικά των συμμετεχόντων, τις ιδιαιτερότητες της παρέμβασης, την παρέμβαση ελέγχου και τα αποτελέσματα της μυϊκής λειτουργίας. Η κλίμακα PEDro αξιολόγησε τη μεθοδολογική ποιότητα και η προσέγγιση GRADE αξιολόγησε τη βεβαιότητα των αποδεικτικών στοιχείων. Αποτελέσματα: Από τα 4.977 άρθρα που εντοπίστηκαν, τα 32 πληρούσαν τα κριτήρια ένταξης και έδειξαν υψηλή μεθοδολογική ποιότητα (PEDro ≥ 7). Αυτές οι μελέτες αξιολόγησαν τις αλλαγές της μυϊκής δραστηριότητας χρησιμοποιώντας ΗΜΓ ή δυναμομετρία. Εννέα μελέτες σε υγιείς συμμετέχοντες έδειξαν μικτά αποτελέσματα στη μείωση της μυϊκής δραστηριότητας και στη βελτίωση της δύναμης. Στους ασθενείς, οι τεχνικές κινητοποίησης επηρέασαν τη μυϊκή δραστηριότητα κατά τη διάρκεια διαφόρων κινήσεων και στάσεων, με σημαντικά ευρήματα σε συγκεκριμένες καταστάσεις όπως ο αυχενικός πόνος και η αποκατάσταση μετά το εγκεφαλικό. Συμπέρασμα: Οι τεχνικές θεραπευτικής κινητοποίησης επηρεάζουν θετικά τη μυϊκή λειτουργία, με ποικίλα αποτελέσματα που βασίζονται σε συγκεκριμένες συνθήκες και μεθόδους που χρησιμοποιούνται. Συνιστάται περαιτέρω έρευνα με τυποποιημένες μεθοδολογίες για την εδραίωση αυτών των ευρημάτων.