Μέθοδοι καθορισμού της μίας μέγιστης επανάληψης (One Repetition Maximum, 1RM) σε πρωτόκολλα μυϊκής ενδυνάμωσης στην καρδιαγγειακή φυσικοθεραπεία
| dc.contributor.advisor | Papathanasiou, George | |
| dc.contributor.advisor | Πετρίδου, Μαρία | |
| dc.contributor.author | Παρβαντώνης, Χαράλαμπος | |
| dc.contributor.author | Παργινός, Ανδρέας | |
| dc.date.accessioned | 2025-02-14T10:40:55Z | |
| dc.date.available | 2025-02-14T10:40:55Z | |
| dc.date.issued | 2025-02-04 | |
| dc.identifier.uri | https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/8379 | |
| dc.description.abstract | Σκοπός: Η παρούσα εργασία στοχεύει στη συγκέντρωση και παρουσίαση των διαθέσιμων μεθόδων άμεσου ή έμμεσου καθορισμού της μίας μέγιστης επανάληψης σε καρδιαγγειακούς ασθενείς, για την οργάνωση ασφαλούς εξατομικευμένου προγράμματος ενδυνάμωσης στα πλαίσια της καρδιακής αποκατάστασης. Μεθοδολογία: Η παρούσα εργασία αποτελεί ανασκόπηση της σύγχρονης βιβλιογραφίας αναφορικά με τις μεθόδους καθορισμού του 1 RM στους καρδιαγγειακούς ασθενείς και περιλαμβάνει συγκριτική αξιολόγηση αυτών. Η αποκατάσταση αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της θεραπευτικής προσέγγισης ασθενών με καρδιακή νόσο. Απαραίτητη για τη συνταγογράφηση εξατομικευμένης, ασφαλούς και αποτελεσματικής έντασης της άσκησης υπό αντίσταση, για την παρακολούθηση της προόδου ενός ατόμου και την εκτίμηση της αποτελεσματικότητας του προγράμματος είναι η αξιολόγηση της μυϊκής δύναμης. Για τον καθορισμό της έντασης της άσκησης υπό αντίσταση, υπάρχουν διάφορες μέθοδοι. Οι εργαστηριακές μέθοδοι συμπεριλαμβάνουν τη χρήση ισομετρικών και ισοκινητικών δυναμομέτρων, ωστόσο απαιτείται εξειδικευμένος, ακριβός εργαστηριακός εξοπλισμός και εκπαιδευμένοι χρήστες. Αντίθετα, η δοκιμασία της μίας μέγιστης επανάληψης (1 RM), ως gold standard, κρίνεται αξιόπιστη και ασφαλής επιλογή για την αξιολόγηση της μυϊκής δύναμης σε καρδιαγγειακούς ασθενείς. Η μία μέγιστη επανάληψη ορίζεται ως “το μέγιστο φορτίο με το οποίο μπορεί να πραγματοποιηθεί μία μόνο επανάληψη για μία ορισμένη άσκηση, με σωστή τεχνική άρσης, χωρίς αντισταθμιστικές κινήσεις και χωρίς συγκράτηση της αναπνοής”. Δεν θα πρέπει να παραβλεφθεί ότι, συχνά ο έλεγχος του 1 RM δύναται να ακολουθείται από σημαντικά πρακτικά προβλήματα και, άρα, μη αξιόπιστα αποτελέσματα. Μία διαδικασία εξοικείωσης κρίνεται απαραίτητη πριν από κάθε έλεγχο της μυϊκής δύναμης με τη δοκιμασία 1 RM, ώστε να διασφαλιστεί η ασφάλεια των μετρήσεων, η αξιοπιστία των αποτελεσμάτων και ο περιορισμός της επίδρασης της εκμάθησης ή της συστηματικής προκατάληψης. Εναλλακτική μέθοδος που βρίσκει εφαρμογή στους καρδιολογικούς ασθενείς είναι η αξιολόγηση της προβλεπόμενης της μίας μέγιστης επανάληψης, με έλεγχο 10 ή λιγότερων επαναλήψεων μέχρι την εκδήλωση κόπωσης, εφαρμόζοντας εξισώσεις πρόβλεψης, για τον προσεγγιστικό καθορισμό του μέγιστου φορτίου. Η χρήση της έμμεσης μεθόδου για την αξιολόγηση του 1 RM αποτελεί πρακτική και ασφαλή επιλογή που δύναται να οδηγήσει σε αρκετά αξιόπιστα αποτελέσματα, όσον αφορά ομάδες υψηλού καρδιαγγειακού κινδύνου. Προκειμένου να αποφευχθεί η μέγιστη δοκιμασία δύναμης 1 RM, που πιθανά οδηγεί σε χειρισμό Valsalva και αύξηση της αρτηριακής πίεσης, η κατάλληλη ένταση μπορεί επίσης να καθοριστεί με τη χρήση μίας διαβαθμισμένης δοκιμασίας. Συνηθέστερα επιλέγεται η χρήση της εικοσάβαθμης κλίμακας Borg για την αξιολόγηση του βαθμού αντίληψης της καταπόνησης κατά την άσκηση (RPE), πέρα από τη μέτρηση των αντικειμενικών φυσιολογικών παραμέτρων. Μια νεότερη ερευνητική προσέγγιση έρχεται να προστεθεί στις υπάρχουσες μεθόδους, η οποία βασίζεται στη σχέση φορτίου-ταχύτητας και παρουσιάζει υψηλή αξιοπιστία ως προς την επαναληπτικότητα των μεθόδων, κατά την εφαρμογή της στις περισσότερες βασικές μυϊκές ομάδες. Αυτή αξιολογεί τη μέγιστη ικανότητα του ατόμου, μέσω του ελέγχου διατήρησης σταθερής ταχύτητας υπό αυξανόμενο φορτίο και υπολογίζει έμμεσα την ικανότητα μίας μέγιστης επανάληψης του ατόμου, όταν ο εξεταζόμενος δεν δύναται να διατηρήσει τον ρυθμό που του έχει δοθεί. Συνοπτικά, κατά τη θεραπευτική άσκηση στα πλαίσια της καρδιακής αποκατάστασης, οι επαγγελματίες υγείας δεν χρειάζεται να εξετάζουν απόλυτες μέγιστες τιμές της μυϊκής δύναμης, αλλά να εστιάζουν σε αξιόπιστες τιμές απόδοσης της δύναμης, με σκοπό την οργάνωση εξατομικευμένου, ασφαλούς και αποτελεσματικού προγράμματος άσκησης. | el |
| dc.format.extent | 97 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | * |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
| dc.rights | Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές | * |
| dc.rights.uri | http://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/ | * |
| dc.subject | Καρδιακή αποκατάσταση | el |
| dc.subject | Μία μέγιστη επανάληψη | el |
| dc.subject | Μυϊκή δύναμη | el |
| dc.subject | Μυϊκή ενδυνάμωση | el |
| dc.subject | Καρδιαγγειακή νόσος | el |
| dc.subject | Άσκηση αντιστάσεων | el |
| dc.subject | Καρδιαγγειακή φυσικοθεραπεία | el |
| dc.subject | Πρωτόκολλα μυϊκής ενδυνάμωσης | el |
| dc.subject | Cardiac rehabilitation | el |
| dc.subject | One repetition maximum | el |
| dc.subject | 1 RM | el |
| dc.subject | Muscle strength | el |
| dc.subject | Muscle strengthening | el |
| dc.subject | Cardiovascular disease | el |
| dc.subject | Resistance exercise | el |
| dc.subject | Cardiovascular physical therapy | el |
| dc.subject | Muscle strengthening protocols | el |
| dc.title | Μέθοδοι καθορισμού της μίας μέγιστης επανάληψης (One Repetition Maximum, 1RM) σε πρωτόκολλα μυϊκής ενδυνάμωσης στην καρδιαγγειακή φυσικοθεραπεία | el |
| dc.title.alternative | Methods for determining the One Repetition Maximum (1RM) in muscle strengthening protocols in cardiovascular physical therapy | el |
| dc.type | Πτυχιακή εργασία | el |
| dc.contributor.committee | Papandreou, Maria | |
| dc.contributor.committee | Patsaki, Irini | |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιας | el |
| dc.contributor.department | Τμήμα Φυσικοθεραπείας | el |
| dc.description.abstracttranslated | Purpose: This study aims to gather and present the available methods for directly or indirectly determining one-repetition maximum (1 RM) in cardiovascular patients, to design a safe and personalized strength training program within the framework of cardiac rehabilitation. Methodology: This study is a review of contemporary literature on methods for determining 1 RM in cardiovascular patients and includes a comparative evaluation of these methods. Rehabilitation is an integral part of the therapeutic approach for patients with heart disease. Assessing muscular strength is essential for prescribing a personalized, safe, and effective intensity of resistance exercise, monitoring an individual’s progress, and evaluating the program’s effectiveness. There are various methods to determine resistance exercise intensity. Laboratory methods include the use of isometric and isokinetic dynamometers, which require specialized, expensive equipment and trained operators. In contrast, the one-repetition maximum test (1 RM), as the gold standard, is considered a reliable and safe option for assessing muscular strength in cardiovascular patients. One-repetition maximum is defined as “the maximum load with which one single repetition of a given exercise can be performed using proper lifting technique, without compensatory movements or breath-holding.” It is important to note, however, that 1 RM testing can often involve practical challenges and, therefore, unreliable results. A familiarization process is deemed necessary before each strength assessment using the 1 RM test to ensure the safety of measurements, reliability of results, and minimization of learning effects or systematic biases. An alternative method applicable to cardiovascular patients is the evaluation of the predicted one-repetition maximum, by performing 10 or fewer repetitions to fatigue and using predictive equations to estimate the maximum load. Using this indirect method to assess 1 RM is a practical and safe option that can provide fairly reliable results, particularly for high cardiovascular risk groups. To avoid the maximal strength testing of 1 RM, which may lead to Valsalva maneuvers and increased blood pressure, appropriate intensity can also be determined using a graded test. The most commonly used method is the 20-point Borg scale to assess the perceived exertion during exercise (RPE), alongside the measurement of objective physiological parameters. A newer research approach has been added to the existing methods, based on the load-velocity relationship, which demonstrates high reliability regarding repeatability when applied to most major muscle groups. This method assesses an individual’s maximum capacity by controlling the maintenance of a constant velocity under increasing loads and indirectly calculates the one-repetition maximum capacity when the individual can no longer maintain the given pace. In summary, within therapeutic exercise as part of cardiac rehabilitation, healthcare professionals do not need to assess absolute maximum muscular strength values but should focus on reliable strength performance values to design a personalized, safe, and effective exercise program. | el |
Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο
Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές
-
Πτυχιακές εργασίες
Πτυχιακές εργασίες τμήματος Φυσικοθεραπείας
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές