Κοινοί ιεροί τόποι: Επανάχρηση πρώην εργοστασίου σε χώρο λατρείας

Abstract

Η παρούσα διπλωματική εργασία σκοπό έχει την επανάχρηση του εργοστασιακού τετραγώνου ΒΟΤΡΥΣ, έτσι ώστε να ανταποκριθεί στην ανάγκη δημιουργίας χώρων με λατρευτική λειτουργία και αντίστοιχα την συνολική αναδιαμόρφωση της γειτονιάς των Σεπολίων. Μέσα από την μελέτη παραδειγμάτων άλλων ιερών χώρων δίνεται ιδιαίτερη προσοχή σε συγκεκριμένα αρχιτεκτονικά στοιχεία που απορρέουν από την μελέτη τους στον μετέπειτα σχεδιασμό που συμβάλλουν στην διαμόρφωση ενός ατμοσφαιρικού κυρίως χώρου και τελικά την διαμόρφωση της αύρας του ιερού. Μετέπειτα μέσα από την μελέτη της περιοχής όπου εντοπίζεται το κτίριο και των υπαρχόντων θρησκευτικών χώρων και δογμάτων στην Ευρώπη και Αθήνα, επιλέγεται να επανασχεδιαστεί ο χώρος ως ένας πολυθρησκευτικός ναός, όπου θα στεγάζονται 3 λατρευτικοί ναοί, που εκπροσωπούν τα δόγματα του Ιουδαϊσμού, Ισλαμισμού και Ινδουισμού. Οι δευτερεύοντες χώροι αποτελούν τους αρχικούς δημόσιους χώρους και στεγάζουν λειτουργίες που συμβάλλουν στην διεκπεραίωση των αναγκών αυτών των δογμάτων. Με εργαλεία τις παραμέτρους του κάθε δόγματος, τον προσανατολισμό και βασικούς κατευθυντήριους άξονες διαμορφώνεται ο κάθε χώρος διαφορετικά για να καθοδηγήσει κάθε επισκέπτη πιστό και μη. Η πρόταση περιλαμβάνει στο ισόγειο τους 3 βασικούς λατρευτικούς ναούς, τα γραφεία για κάθε ένα από τα δόγματα για προσωπική επαφή με τους επισκέπτες και οργανωτικές λειτουργίες, όπως και την βιβλιοθήκη για περαιτέρω έρευνα και μελέτη των ιερών κειμένων καθενός δόγματος που συμπεριλαμβάνεται και επεκτείνεται στον κάθετο άξονα. Σε ένα δεύτερο επίπεδο στο υπόγειο εντοπίζονται κυρίως οι υγροί χώροι. Δύο στοιχεία που λήφθηκαν υπόψιν επίσης λόγω της ξεχωριστής τους σημασίας σε κάθε δόγμα αποτελούν ο φυσικός φωτισμός και το υγρό στοιχείο του νερού. Έτσι δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στον τρόπο τοποθέτησης της οροφής, στην οποίο τοποθετούνται ανοίγματα μέσα από τα οποία ο φυσικός φωτισμός κατά την διάρκεια της ημέρας δίνει έμφαση στους βασικούς κατευθυντήριους άξονες για την καθοδήγηση του βλέμματος του επισκέπτη και της οριζόντιας κίνησης του μέσα στον χώρο. Αντίστοιχα το στοιχείο του νερού τοποθετείται όχι μόνο στον εσωτερικό χώρο αλλά και στον εξωτερικό χώρο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να προϊδεάζει τον επισκέπτη πως με την είσοδο του στον χώρο θα έρθει σε επαφή με το έναν υγρό χώρο, ή απλώς έναν χώρο όπου το νερό είναι απαραίτητο για την διαδικασία της λατρείας. Παράλληλα οι νέοι όγκοι και χωρίσματα που εντάσσονται διαμορφώνουν τον χώρο με τέτοιο τρόπο έτσι ώστε να δημιουργούνται σημεία σταθμοί για τους πιστούς. Τέλος η επιλογή των υλικοτήτων έγινε με σκοπό την διατήρηση του βιομηχανικού χαρακτήρα του κτιρίου αλλά και την ανάδειξη αποκλειστικά των συμβόλων που χαρακτηρίζει το κάθε δόγμα. Έτσι οι χώροι γίνονται λευκοί διατηρώντας τις προϋπάρχουσες υφές και έτσι έρχονται τα εργαλεία διεκπεραίωσης των εσωτερικών λειτουργιών και κατακτούν τον πρωταγωνιστικό ρόλο, τραβώντας την προσοχή του επισκέπτη. Ολοκληρώνοντας ο τρόπος περιδιάβασης του επισκέπτη από τον εξωτερικό στον εσωτερικό χώρο, δίνει μια άλλη τροπή στην συνολική γειτονιά στην κλίμακα της πόλης καθώς λαμβάνεται υπόψιν το όριο της λεωφόρου Κηφισού και χρησιμοποιούνται πλέον νεκρές γωνίες που εντοπίστηκαν στον εξωτερικό χώρο και γίνεται πλέον μια ασφαλέστερη τοποθεσία να πλησιάσει κάποιος και τελικά παίρνει τον ρόλο ενός κεντρικού πυρήνα συνάθροισης στην πόλη.