Θέλω να νιώσω ελεύθερη ξανά
I want to feel free again
Λέξεις-κλειδιά
FreeΠερίληψη
Η ιδέα του καλλιτεχνικού μου έργου της πτυχιακής μου εργασίας αφορά όλο αυτό που
ζούμε με την πανδημία και τι συναισθήματα μας έχει δημιουργήσει με τον καιρό. Ο
κορονοϊός έχει προκαλέσει μία ποικιλία συναισθημάτων σε όλους μας και πολλοί είναι
αυτοί που δεν μπορούν να διαχειριστούν αυτά τα συναισθήματα. Το έργο μου
βασίζεται πάνω στους ανθρώπους που θέλουν την καθημερινότητα τους πίσω, σε
αυτούς που δεν μπορούν μέσα στο σπίτι θέλουν να βγουν να διασκεδάσουν πάλι και
να νιώσουν ελεύθεροι όπως παλιά. Όλο αυτό που ζούμε αυτή η καταπίεση που μας
γεννιέται από τις απαγορεύσεις που επιβάλλει το κράτος και την αβεβαιότητα για το
πότε επιτέλους θα τελειώσει όλο αυτό, είναι προβληματισμοί που μέρα με την μέρα
μεγαλώνουν. Ζούμε δύσκολες καταστάσεις κάθε άνθρωπος προσπαθεί να
ανταπεξέλθει , η κάθε μέρα γίνεται και πιο αποπνικτική που ακόμα και το ίδιο μας το
σπίτι που είναι ότι πιο οικείο για εμάς που πολλές φορές το έχουμε ονομάσει το
καταφύγιο μας και το μέρος που ηρεμούμε καταλήγει να γίνεται η ίδια μας η φυλακή.
Το έργο μου πραγματοποιήθηκε με πρωταγωνίστρια τον εαυτό μου. Είναι μία σειρά
αυτοπορτραίτων. Είμαι ένας άνθρωπος που αυτά τα συναισθήματα τα νιώθω και τα
περνάω καθημερινά. Παράλληλα γίνονται αναφορές στην πανδημία και σε κάποιες
φωτογραφίσεις και πρότζεκτ που έχουν γίνει πάνω σε αυτήν. Μία συγκριτική μελέτη
σε παρόμοια έργα σπουδαίων φωτογράφων που με βοήθησαν και με επηρέασαν.
Τέλος, το έργο θέλει να δείξει την απόγνωση και γι’ αυτό σε όλες τις φωτογραφίες δεν
υπάρχει κάποια έκφραση στο πρόσωπο για να αποτυπώσει το κενό που έχουμε και
μας έχει αφήσει η πανδημία.
Περίληψη
The idea of my artwork of my dissertation concerns everything we live with the
pandemic and what emotions it has created over time. Coronavirus has caused a
variety of emotions in all of us and many are the ones who can not manage these
emotions. My work is based on people who want their daily lives back, those who can’t
in the house want to go out to have fun again and feel free as before. All that we are
experiencing, this oppression that is born from the prohibitions imposed by the state
and the uncertainty about when all this will finally end, are concerns that are growing
day by day. We live in difficult situations every person tries to cope, every day becomes
more suffocating that even our own home which is the most familiar to us that we have
often called our refuge and the place where we calm down ends up becoming the
same our prison. My work starring myself. Α series of self-portraits. I am a person
who feels these feelings and I go through them every day. At the same time,
references are made to the pandemic and to some photographs and projects that have
been done on it. A comparative study on similar works by great photographers who
helped and influenced me. Finally, the work wants to show despair and that is why in
all the photos there is no expression on the face to capture the gap we have and the
pandemic has left us.