Διερεύνηση των αναγκών φροντίδας γυναικών με γυναικολογικό καρκίνο

Abstract

Εισαγωγή: Οι γυναίκες με γυναικολογικό καρκίνο αποτελούν έναν πληθυσμό που χρειάζονται συνεχή εξατομικευμένη υποστηρικτική φροντίδα. Η ολιστική εκτίμηση των αναγκών φροντίδας, σε κάθε φάση της νόσου και της θεραπείας είναι καθοριστικής σημασίας για τη βέλτιστη παροχή υπηρεσιών φροντίδας. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των αναγκών φροντίδας γυναικών με γυναικολογικό καρκίνο και η συσχέτισή τους με την κατάθλιψη, το άγχος και το στρες που αισθάνονται και την κοινωνική υποστήριξη που λαμβάνουν. Μέθοδος: Πρόκειται για μια συγχρονική ποσοτική μελέτη με δείγμα ευκολίας αποτελούμενο από 102 γυναίκες, διαγνωσμένες με γυναικολογικό καρκίνο, οι οποίες νοσηλεύτηκαν για χειρουργική επέμβαση στο ογκολογικό νοσοκομείο « Ο Άγιος Σάββας». Οι συμμετέχουσες κλήθηκαν να απαντήσουν στα ερωτηματολόγια: α) Needs Evaluation Questionnaire (NEQ), β) Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21), γ) The Multidimensional Scale of Perceived Social Support (MSPSS) και δ) σε ερωτηματολόγιο κλινικο-δημογραφικών χαρακτηριστικών. Η ανάλυση των δεδομένων έγινε με τη χρήση του στατιστικού προγράμματος SPSS 22.0. Αποτελέσματα: Η μέση ηλικία του δείγματος ήταν 61,1 έτη (SD=11,1). Ο μέσος αριθμός αναγκών ήταν 10,9 (SD=5,9). Το 95% των ασθενών ανέφερε τουλάχιστον μία ανάγκη, με τις υψηλότερες σε κατάταξη να είναι οι ανάγκες για: «περισσότερες πληροφορίες σχετικά με τη μελλοντική κατάσταση» (85,3%), «περισσότερες εξηγήσεις σχετικά με τη θεραπεία» (72,5%) και «να είναι λιγότερο στεναχωρημένοι οι άλλοι για την κατάστασή της» (69,6%). Σε αντίθεση, οι ασθενείς εξέφρασαν λιγότερες ανάγκες για «περισσότερη βοήθεια να φάει, να ντυθεί, να πάει στο μπάνιο (12,7%), «να μιλήσει με ιερέα» (19,6%) και για «καλύτερες υπηρεσίες νοσοκομείου (τουαλέτα, καθαριότητα, γεύματα)» (23,5%). Αυξημένες ανάγκες σχετίστηκαν με αυξημένη ψυχολογική δυσφορία (P<0,001), ενώ η συνολική κοινωνική υποστήριξη σχετίστηκε μόνο με τις ανάγκες για οικονομικά θέματα (r= -0.21, P=0.036). Η πολυπαραγοντική ανάλυση έδειξε ότι η ηλικία, το εκπαιδευτικό επίπεδο και η χρήση αγχολυτικών αποτελούν παράγοντες κινδύνου για άγχος, ενώ η οικογενειακή κατάσταση (έγγαμες ή σε συμβίωση) σχετίζεται με περισσότερες ανάγκες πληροφόρησης για τη διάγνωση/πρόγνωση και λιγότερα συμπτώματα κατάθλιψης. Συμπεράσματα: Οι ασθενείς με γυναικολογικό καρκίνο αναφέρουν αυξημένες ανάγκες φροντίδας, οι οποίες επηρεάζουν την ψυχολογική κατάστασή τους, παρά την υψηλή κοινωνική υποστήριξη. Οι νοσηλευτές θα πρέπει να επαγρυπνούν για την έγκαιρη αναγνώριση συμπτωμάτων ψυχολογικής δυσφορίας και αναγκών, με σκοπό την άμεση λήψη μέτρων για ολιστική αντιμετώπισή τους.