Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στην Κουκουράβα Μακρινίτσας

Abstract

Η εκκλησία του Αγίου Γεωργίου στη Μακρινίτσα, στο Πήλιο, είναι κτίσμα ορθογωνικού σχήματος. Στο ορθογώνιο της κατόψεως προσκολλώνται εξωτερικά η επτάπλπευρη κόγχη του Ιερού Βήματος και οι πεντάπλευρες κόγχες των παραβημάτων. Στο εσωτερικό ο ναός χωρίζεται σε τρία κλίτη με δύο κιονοστοιχίες, που η καθεμία αποτελείται από δύο κίονες στο μέσον και δύο πεσσούς στα άκρα. Οι κιονοστοιχίες στο δυτικό τοίχο καταλήγουν σε παραστάδες. Ο ναός ανήκει στις τρίκλιτες καμαροσκεπείς (θολοσκεπείς) βασιλικές με ενιαία δικλινή στέγη. Τα τρία κλίτη, συμπεριλαμβανομένου του Ιερού Βήματος και του γυναικωνίτη καλύπτονται από διαμήκεις ημικυλινδρικούς θόλους από λαξευτούς πορώδεις λίθους. Ο ναός σύμφωνα με μαρτυρίες ιδρύθηκε το 1766. Ωστόσο, η αναγραφή ανάγλυφης ημερομηνίας αποκαλύφθηκε επί του μαρμάρινου θυρώματος στην θύρα της νότιας πλευράς όπου βεβαιώνεται το 1764 ως το έτος κατασκευής του λιθόγλυπτου. Το έτος 1764 το συναντάμε και σε τρία εντοιχισμένα θωράκια εκ’ των οποίων τα δύο, βρίσκονται στον δυτικό τοίχο και ένα βρίσκεται ψηλά στο χαγιάτι στον νότιο τοίχο. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζουν η δεσποτική εικόνα όσο και η τοιχογραφία η οποία βρίσκεται στον δυτικό τοίχο, στο υπέρθυρο της πύλης που οδηγεί στο νάρθηκα, οι οποίες εικονίζουν τον Άγιο Γεώργιο στην μνήμη του οποίου είναι αφιερωμένος ο ναός όχι όπως συνηθίζεται έφιππο, αλλά καθήμενο, ένθρονο, ενδεδυμένο με πλούσια στολή. Επιπλέον, στην τοιχογραφία αναγράφονται, με λευκά, μεγαλόσχημα γράμματα τα επίθετα «Ο Μέγας Δουξ, Ο Καπαδοκεύς». Ο ναός του Αγίου Γεωργίου στην Κουκουράβα Μακρινίτσας, αποτελεί μνημείο ιδιαίτερου ιστορικού, θρησκευτικού, αρχιτεκτονικού και μορφολογικού ενδιαφέροντος, το οποίο ωστόσο παρουσιάζει παρόμοια χαρακτηριστικά με τους περισσότερους ενοριακούς ναούς αυτής της περιόδου. Όντας τοιχογραφημένος στους ημικυλινδρικούς θόλους, στα εσωρράχια και τύμπανα των τόξων καθώς και σε μετάλλια και αβαθείς κόγχες, αποτελεί αντιπροσωπευτικό δείγμα της πηλιορείτικης μεταβυζαντινής εκκλησιαστικής αρχιτεκτονικής, όπως αυτή εκφράστηκε κατά τους IZ' αι. και IH' αι.