| dc.contributor.advisor | Καρίκας, Γεώργιος Αλβέρτος | |
| dc.contributor.author | Σπυριδώνη, Κωνσταντίνα | |
| dc.date.accessioned | 2022-06-20T05:48:15Z | |
| dc.date.available | 2022-06-20T05:48:15Z | |
| dc.date.issued | 2022-02-11 | |
| dc.identifier.uri | https://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/2342 | |
| dc.identifier.uri | http://dx.doi.org/10.26265/polynoe-2193 | |
| dc.description.abstract | Οι ογκολογικές ασθένειες ταλαιπωρούν την ανθρωπότητα από την αρχή της ιστορίας της αποτελώντας τη σημαντικότερη αιτία νοσηρότητας και τη μείωση του προσδόκιμου ζωής παγκοσμίως. Ακόμη και σήμερα, έπειτα από τις σημαντικές προόδους της Βιοϊατρικών επιστημών, το ποσοστό επιβίωσης παραμένει σε χαμηλά επίπεδα στους πιο συχνά εμφανιζόμενους καρκίνους, όπως του παγκρέατος, του πνεύμονα και του οισοφάγου, καταγράφοντας σχεδόν 10 εκατομμύρια θανάτους το 2018, παγκοσμίως. Αποτελεί σοβαρότατο πρόβλημα δημόσιας υγείας λόγω της συχνότητά της, της βαρύτητας της, της κακής πρόγνωσής της καθώς και του τεράστιου κοινωνικοοικονομικού κόστους που προκαλεί σε κάθε χώρα. Κατά συνέπεια η ανακάλυψη νέων φαρμάκων και θεραπειών αποτελούν πλέον επιτακτική ανάγκη τόσο για την αντιμετώπιση καρκινοπαθειών, όσο και για τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών. Η σύγχρονη φαρμακολογία βασιζόμενη στην αναγνώριση και τη μοριακή ταυτοποίηση πολλών υποδοχέων απέδειξε ότι με τη χρήση φαρμάκων που επιδεικνύουν μεγάλη συγγένεια με τους υποδοχείς, μπορούν να επιδράσουν έναντι σε συγκεκριμένες λειτουργίες των κυττάρων. Πιθανά σημεία θεραπευτικής παρέμβασης θεωρήθηκαν υποδοχείς αυξητικών παραγόντων οι οποίοι διεγείρουν το πολλαπλασιασμό και τη διαφοροποίηση πολλών κυττάρων όπως οι EGFR, HER-1 και HER-2 καθώς και επιφανειακές πρωτεΐνες όπως η CD20. Παρόλο που ο φυσιολογικός ρόλος αυτού του είδους πρωτεϊνών είναι ακόμα αδιευκρίνιστος η επιστήμη εκμεταλλεύτηκε τις αντιγονικές τους ιδιότητες για την ανάπτυξη ειδικών μορίων που θα αναγνωρίζουν συγκεκριμένα κύτταρα. Επιπλέον, η παρουσία του EGFR υποδοχέα στα καρκινικά κύτταρα αποτέλεσε εξίσου την αφετηρία για το σχεδιασμό μορίων με μεγάλη χημική συγγένεια πρόσδεσης. Τα μονοκλωνικά αντισώματα θεωρήθηκαν λοιπόν η ιδανική λύση για ένα πιθανό τρόπο καταπολέμησης καρκινικών κυττάρων και εν τέλει αποδείχθηκε νέος σημαντικός πυλώνας στη θεραπεία κατά του καρκίνου μολονότι οι πρώτες προσπάθειες εφαρμογής τους είχαν δυσάρεστα αποτελέσματα. Τα τελευταία χρόνια έχουν ήδη αναπτυχθεί πολλά μονοκλωνικά αντισώματα με διαγνωστική ή θεραπευτική δράση, ωστόσο οι έρευνες συνεχίζονται εντατικά διότι η χρήση τους εγείρει προοπτικές για την ανάπτυξη καινοτόμων αντικαρκινικών φαρμάκων. H κλινική τους εφαρμογή έχει ωστόσο επεκταθεί και στην αντιμετώπιση αυτοάνοσων νοσημάτων και λοιμώξεων. Η ρευματοειδής αρθρίτιδα, η σκλήρυνση κατά πλάκας και λοιμώξεις όπως η HIV πολλαπλής ανθεκτικότητας, ο αναπνευστικός συγκυτιακός ιός RSV, η κολίτιδα C. Difficile, ακόμα και η τρέχουσα υγειονομική κρίση της λοίμωξης Covid-19, έχουν αποκτήσει στη θεραπευτική φαρέτρα τους αξιόλογα μονοκλωνικά αντισώματα. Αν και έως σήμερα η κλινική εφαρμογή των μονοκλωνικών αντισωμάτων έχει αποδείξει τη μεγάλη θεραπευτική σημασία της στόχευσης συγκεκριμένων κυττάρων, πολλές φορές τα αποτελέσματα της θεραπευτικής δράσης τους δεν ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικά και αποδείχθηκαν κατώτερα των προσδοκιών. Περιθώρια για τη βελτίωση και την ανάπτυξη καταλληλότερων μορίων με μεγαλύτερη ευστοχία και περιορισμένες ανεπιθύμητες παρενέργειες συνεχίζουν να υπάρχουν, με στόχο ένα μέλλον όπου ο καρκίνος και άλλες ανίατες και μη παθήσεις δεν θα αποτελούν απειλές για την ανθρώπινη ζωή. | el |
| dc.format.extent | 122 | el |
| dc.language.iso | el | el |
| dc.publisher | Πανεπιστήμιο Δυτικής Αττικής | el |
| dc.rights | Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές | * |
| dc.subject | Μονοκλωνικά αντισώματα | el |
| dc.subject | Ανοσοθεραπεία | el |
| dc.subject | Θεραπεία καρκίνου | el |
| dc.subject | Ογκολογικές ασθένειες | el |
| dc.title | Μονοκλωνικά αντισώματα: Νέες προσεγγίσεις και περιορισμοί στην αντιμετώπιση μορφών καρκίνου και άλλων παθήσεων | el |
| dc.title.alternative | New approaches/limitations towards cancer and other disease treatments | el |
| dc.type | Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία | el |
| dc.contributor.committee | KARKALOUSOS, PETROS | |
| dc.contributor.faculty | Σχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιας | el |
| dc.contributor.department | Τμήμα Βιοϊατρικών Επιστημών | el |
| dc.contributor.master | Βιοϊατρικές Μέθοδοι και Τεχνολογία στη Διάγνωση | el |
| dc.description.abstracttranslated | Oncological diseases have afflicted humanity since the beginning of its history, being the leading cause of mortality and reduced life expectancy worldwide. Even today, after significant advances in Biomedical sciences, survival rates remain low in the most common type of malignancies, such as pancreatic, lung, and esophageal cancers, recording almost 10 million deaths in 2018 worldwide. It is a profoundly serious public health problem due to its frequency, its severity, its poor prognosis as well as the huge socio-economic costs caused in each country. Consequently, finding new drugs and treatments is now an urgent need both to treat cancer and to improve the quality of life of patients. Modern pharmacology based on the molecular identification of many receptors has shown that by using drugs that exhibit high affinity for receptors, they can affect specific cell functions. Growth factor receptors that stimulate the proliferation and differentiation of many cells such as EGFR, HER-1, and HER-2 as well as surface proteins such as CD20 have been considered potential therapeutic prospects. Although the role of this type of protein is still unclear, science has taken advantage of its antigenic properties to develop specific molecules that will recognize specific cells. In addition, the presence of the EGFR receptor in cancer cells was also the beginning of the design of molecules with high binding affinity. Monoclonal antibodies were, therefore, considered the ideal solution for a possible way of fighting cancer cells and eventually proved to be a new important pillar in the treatment of cancer, whilst the first attempts to apply them had unpleasant results. In recent years, many monoclonal antibodies have been developed for diagnostic or therapeutic action, but research is continuing intensively because their use raises prospects for the development of innovative anti-cancer drugs. However, their clinical application has been extended to the treatment of autoimmune diseases and infections. Rheumatoid arthritis, multiple sclerosis, and infections such as multidrug-resistant HIV, respiratory syncytial virus RSV, C. difficile colitis, and even the current health crisis of Covid-19 infection, have acquired in their therapeutic quiver, valuable therapeutic monoclonal antibodies. Even though to date the clinical application of monoclonal antibodies has demonstrated the great therapeutic importance of targeting specific cells, many times the results of their therapeutic action were not encouraging and turned out to be lower than expected. There is still room for improvement and the development of more appropriate molecules with greater accuracy and limited side effects, with the goal of a future where cancer and other incurable and non-curable diseases will not be a threat to human life. | el |
