Η τέχνη της Παλαιολόγειας Αναγέννησης και ο Εμμανουήλ Πανσέληνος καθώς και η δημιουργία αγιογραφιών, σύμφωνα με την τεχνική της ζωγραφικής του έκφρασης.
The art of the Palaeologian Renaissance and Emmanuel Panselinos as well as the creation of hagiographies, according to the painting technique of expression'
Λέξεις-κλειδιά
Παλαιολόγεια Αναγέννηση ; Μανουήλ Πανσέληνος ; Πρωτάτο ; ΝωπογραφίαΠερίληψη
Η Ύστερη Βυζαντινή Περίοδος ή Παλαιολόγεια Αναγέννηση οριοθετείται από την κατάληψη της Κωνσταντινούπολης από τους Φράγκους και εκτείνεται χρονικά ως την άλωση της. Την περίοδο αυτή, το Βυζάντιο παύει να αποτελεί το ισχυρό πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο της μεσοβυζαντινής εποχής.
H Δυναστεία των Παλαιολόγων που ξεκινά το 1259, αποτελεί ίσως την τελευταία άνθηση της Βυζαντινής τέχνης. Το ενδιαφέρον των Παλαιολόγων για τα επιτεύγματα του κλασικισμού δεν άφησε αδιάφορους τους τεχνίτες εκείνης της περιόδου, οι οποίοι πάντρεψαν τα αρχαία πρότυπα με τους κανόνες των Οικουμενικών Συνόδων, που σχετίζονται με την εικονογραφία.
Κύρια χαρακτηριστικά της ήταν η στροφή προς τον ουμανισμό, η ζωντάνια, η έντονη φυσικότητα, η ατομικότητα, η πληθωρικότητα, η αίσθηση του διακοσμητικού στοιχείου, η έμφαση στην ανθρώπινη υπόσταση των εικονιζόμενων, οι πολυπρόσωπες συνθέσεις, τα πολλά οικοδομήματα, ο τονισμός των τοπίων.
Aν και είναι σημαντικό να καταλάβουμε, ότι τα μοναδικά σε αξία ζωγραφικά έργα δεν συνιστούν υπόθεση ενός καλλιτέχνη και μόνο, αλλά είναι υπόθεση μιας ολόκληρης περιόδου του βυζαντινού πολιτισμού από την άλλη είναι καθολικά αποδεκτό πως «η Ελληνική ή Παλαιολόγεια Αναγέννηση» με την οποία ακροθιγώς θα ασχοληθούμε σε αυτήν την εργασία είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με ένα διανοούμενο της εποχής και πρωτοποριακό τεχνίτη, που δεν είναι άλλος από τον Μανουήλ Πανσέληνο και το ζωγραφικό του έργο που κυρίως συναντούμε στο Ναό του Πρωτάτου στις Καρυές του Αγίου Όρους.
Περίληψη
The Late Byzantine Period or Paleolithic Renaissance is delimited by the occupation of Constantinople by the Franks and extends in time until its conquest. During this period, Byzantium ceased to be the powerful political and cultural center of the mid-Byzantine era.
The Palaeologan Dynasty, which begins in 1259, is perhaps the last flourishing of Byzantine art. The interest of the Palaeologans in the achievements of Classicism did not leave indifferent the craftsmen of that period, who married the ancient models with those rules of the Ecumenical Councils, which are related to iconography.
Its main features were the turn to humanism, the liveliness, the intense naturalness, the individuality, the exuberance, the sense of the decorative element, the emphasis on the human condition of the depicted, the multi-faceted compositions, the many buildings, the toning of the landscapes.
Although it is important to understand that the unique paintings in value are not the case of an artist alone, but are the case of an entire period of Byzantine civilization on the other hand it is universally accepted that "the Greek or
Palaeological Renaissance" which will we are engaged in this work is inextricably linked to an intellectual of the time and a pioneering craftsman, who is none other than Manuel Panselinos and his painting that we mainly find in the Temple of Protatos in Karyes of Mount Athos.
Αριθμός σελίδων
124Σχολή
Σχολή Εφαρμοσμένων Τεχνών & ΠολιτισμούΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα Συντήρησης Αρχαιοτήτων και Έργων ΤέχνηςΓλώσσα
ΕλληνικάΣυλλογή
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές