Οι αντιλήψεις και πρακτικές των Ελλήνων φυσικοθεραπευτών σχετικά με τη χρήση του θεραπευτικού υπερήχου στη χρόνια τενοντοπάθεια πλάγιας έξω επιφάνειας αγκώνα.

Abstract

Εισαγωγή: Η πλάγια έξω τενοντοπάθεια του αγκώνα (ΠΕΤΑ) επηρεάζει το 1-3 % του γενικού πληθυσμού και θεωρείται από τις πιο κοινές διαταραχές του άνω άκρου που σχετίζονται με υπέρχρηση. Ο θεραπευτικός υπέρηχος είναι ένα ηλεκτροφυσικό μέσο που φαίνεται να χρησιμοποιείται συχνά σε μυοσκελετικές παθήσεις όπως η ΠΕΤΑ. Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να καταγράψει τις αντιλήψεις και πρακτικές των Ελλήνων φυσικοθεραπευτών σχετικά με τη χρήση του θεραπευτικού υπερήχου στη χρόνια ΠΕΤΑ.

Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε συγχρονική περιγραφική μελέτη με χρήση διαδικτυακού ερωτηματολογίου με σκοπό να καταγραφούν οι αντιλήψεις και πρακτικές των Ελλήνων φυσικοθεραπευτών για τη χρήση του θεραπευτικού υπερήχου στη χρόνια ΠΕΤΑ. Η διαχείριση των δεδομένων έγινε με τη χρήση περιγραφικής στατιστικής ανάλυσης. Αποτελέσματα: 71 φυσικοθεραπευτές (75,5%) που πήραν μέρος στην παρούσα έρευνα, δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν το θεραπευτικό υπέρηχο στην αποκατάσταση της χρόνιας ΠΕΤΑ. Το 57,7% των συμμετεχόντων δήλωσε ότι χρησιμοποιεί το θεραπευτικό υπέρηχο τροποποιώντας τις παραμέτρους ανάλογα με τον ασθενή. Η συχνότητα εκπομπής που χρησιμοποιούν οι περισσότεροι (57,7%) είναι 1 MHz, με διάρκεια εφαρμογής τα 2-5 λεπτά (50,7 %). Το 28,2% δήλωσε ότι εφαρμόζει ένταση 1 W/cm2, η πλειοψηφία απάντησε ότι η κεφαλή του υπερήχου κατά τη διάρκεια της θεραπείας μετακινείται κατά μήκος της περιοχής του αγκώνα. Το σημείο εφαρμογής του θεραπευτικού υπερήχου για τους περισσότερους (45,1%) ήταν η περιοχή γύρω από τον έξω επικόνδυλο, καθώς και κατά μήκος των μυών που προσφύονται σε αυτόν (42,3%). Το 83,1 % χρησιμοποιεί ως ενδιάμεσο υλικό το τζελ, Ως προς τον τρόπο εκπομπής του θεραπευτικού υπερήχου, με σχετικά μικρή υπεροχή, φάνηκε οι περισσότεροι (53,5%) να χρησιμοποιούν παλμικό/ διακοπτόμενο, ενώ μικρό ποσοστό ανέφερε ότι δε γνωρίζει την απάντηση. Ως προς την αναλογία παλμών, υπήρξε ποικιλία στις απαντήσεις: Το 27,3 % απάντησε αναλογία 1:2, ενώ αρκετά μεγάλο ποσοστό (23,6%) δε γνώριζε τη μορφή του παλμικού υπέρηχου που χρησιμοποιεί. Το 46,5 % χρησιμοποιεί το θεραπευτικό υπέρηχο 3 φορές την εβδομάδα. Σχεδόν το σύνολο των συμμετεχόντων δε γνώριζε την ERA και τη BNR του μηχανήματος που χρησιμοποιούν. Τέλος, όσον αφορά τον τρόπο εφαρμογής του θεραπευτικού υπερήχου συνδυαστικά με άλλα μέσα/τεχνικές, οι περισσότεροι (39,4%) απάντησαν πως τον χρησιμοποιούν σε συνδυασμό με θεραπευτική άσκηση.

Συμπέρασμα: Υπήρχε μεγάλη ετερογένεια στις απαντήσεις ως προς την κλινική αντιμετώπιση της ΠΕΤΑ και την χρήση των παραμέτρων του θεραπευτικού υπερήχου. Ο αριθμός του δείγματος ήταν μικρός αναλογικά με αντίστοιχες έρευνες στάσεων και πεποιθήσεων. Συνεπώς, δε μπορεί να γίνει γενίκευση στο γενικό σύνολο των φυσικοθεραπευτών στην Ελλάδα. Προτείνεται περαιτέρω μελέτη με σκοπό την διερεύνηση της αποτελεσματικότητας του θεραπευτικού υπερήχου στη χρόνια ΠΕΤΑ και τη διατύπωση των κατάλληλων παραμέτρων. Τέλος, περισσότερες μελέτες στάσεων και πεποιθήσεων θα βοηθούσαν στην σύγκριση, βελτίωση και υιοθέτηση κοινής θεραπευτικής προσέγγισης στην αποκατάσταση της ΠΕΤΑ.