Ποιότητα ζωής και διατροφικές συνήθειες του νοσηλευτικού προσωπικού που εργάζεται σε τριτοβάθμιο νοσοκομείο

Abstract

Εισαγωγή: Η εργασία των νοσηλευτών τις περισσότερες φορές γίνεται σε κυκλικό ωράριο, το οποίο περιλαμβάνει νυχτερινές βάρδιες. Η εργασία με βάρδιες έχει αναφερθεί ότι έχει αρνητικό αντίκτυπο στην υγεία των εργαζομένων και συνοδεύεται από μεγαλύτερη επίπτωση μη μεταδοτικών ασθενειών όπως ο καρκίνος, καρδιαγγειακά νοσήματα, μεταβολικές και γαστρεντερικές διαταραχές και διαταραχές του ύπνου. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση της σχέσης μεταξύ των διατροφικών συνηθειών και της ποιότητας ζωής των νοσηλευτών που εργάζονται σε δημόσιο νοσοκομείο. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μία περιγραφική συγχρονική μελέτη. Τον πληθυσμό της μελέτης αποτέλεσε το νοσηλευτικό προσωπικό μεγάλου δημόσιου νοσοκομείου του νομού Αττικής, που εργάζεται σε κυκλικό ωράριο τουλάχιστον 1 έτος, μιλάει και κατανοεί την Ελληνική γλώσσα και εργάζεται στο χειρουργικό ή παθολογικό τομέα. Η συλλογή των δεδομένων έγινε με το ερωτηματολόγιο επισκόπησης της Υγείας (SF-36) και το Mediterranean diet score. Η στατιστική ανάλυση έγινε με το στατιστικό πρόγραμμα SPSS για Windows version 24. Αποτελέσματα: Στην παρούσα μελέτη συμπεριλήφθηκαν 73 νοσηλευτές ηλικίας 43,4±10,2 έτη. Οι διαστάσεις της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητα ζωής κατά φθίνουσα σειρά ήταν η σωματική λειτουργικότητα (78,6±21,2), ο σωματικός πόνος (72,6±36,9), η κοινωνική λειτουργικότητα (71,9±24,6), ο σωματικός ρόλος (70,9±34,6), ο συναισθηματικός ρόλος (67,6±26,8), η πνευματική-ψυχική υγεία (66,2±16,7), η ζωτικότητα (62,5±21,1) και η γενική υγεία (59,2±20,2). Η μέση βαθμολογία στο ερωτηματολόγιο Mediterranean diet score ήταν 31,1±6,3. Οι άνδρες είχαν σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία σε σχέση με τις γυναίκες στη διάσταση του σωματικού πόνου και του συναισθηματικού ρόλου (87,5±20,6 έναντι 68,4±39,6 και 75,3±30,6 έναντι 65,5±25,5, p<0,05, αντίστοιχα). Οι έγγαμοι είχαν σημαντική μικρότερη βαθμολογία στις διαστάσεις της σωματικής λειτουργικότητας (p<0,05), του σωματικού ρόλου (p<0,05), του συναισθηματικού ρόλου (p<0,05) και της πνευματικής-ψυχικής υγείας (p<0,05). Οι συμμετέχοντες πανεπιστημιακής εκπαίδευσης είχαν σημαντικά μεγαλύτερη βαθμολογία στη διάσταση της σωματικής λειτουργικότητας (p<0,05) και του συναισθηματικού ρόλου (p<0,05) σε σχέση με τους υπόλοιπους. Συμπεράσματα: Οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής θα πρέπει να εφαρμόσουν παρεμβάσεις προαγωγής της υγείας στο νοσηλευτικό προσωπικό για να βελτιώσουν τη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής τους, καθώς και τις διατροφικές τους συνήθειες.