Show simple item record

Η απασχόληση προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο τομέα - Η μελέτη της περίπτωσης του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.)

dc.contributor.advisorΜάνθος, Απόστολος
dc.contributor.authorΞηρού, Ελένη
dc.date.accessioned2023-01-31T12:09:30Z
dc.date.available2023-01-31T12:09:30Z
dc.date.issued2023-01-25
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/3633
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26265/polynoe-3473
dc.description.abstractΗ πρακτική της σύναψης συμβάσεων εργασίας ορισμένου χρόνου ή συμβάσεων έργου που υποκρύπτουν συμβάσεις εργασίας, όχι όπου και όποτε ο νόμος επιτρέπει, αλλά κατά κύριο λόγο ως εργαλείο ελαστικοποίησης και εξάρτησης, πέραν των πολλαπλών προβλημάτων δυσλειτουργίας που δημιουργεί στη δημόσια διοίκηση, προσβάλλει την αρχή του κράτους δικαίου κρατώντας σε «ομηρία» μεγάλο αριθμό εργαζομένων. Στην αποτροπή της καταστρατήγηση του συστήματος προσλήψεων προσωπικού κατά το παρελθόν και στην προσπάθεια εξυγίανσης και εκσυγχρονισμού της δημόσιας διοίκησης με βάση την διαφάνεια, την ισότητα και την αξιοκρατία καθοριστικός υπήρξε ο ρόλος του ΑΣΕΠ με το Ν.2190/1994. Η έκδοση της Οδηγίας 99/70ΕΚ, η οποία ουσιαστικά αποβλέπει στην πρόληψη των καταχρήσεων που δημιουργούνται με τη σύναψη διαδοχικών συμβάσεων ορισμένου χρόνου, παρά την ενσωμάτωση της στην ελληνική έννομη τάξη με το π.δ. 164/2004, για τους εργαζόμενους του δημοσίου τομέα, δεν οδήγησε στην αποσαφήνιση ζητημάτων για την αναγνώριση νόθων συμβάσεων ως αορίστου χρόνου. Η κρατούσα νομολογία έκρινε ότι το Σύνταγμα, αποτελεί εμπόδιο στην απόδοση του ορθού νομικού χαρακτηρισμού των συμβάσεων ακόμα και στις περιπτώσεις που διαπιστώνεται κατάχρηση. Στην παρούσα εργασία γίνεται συγκριτική ανάλυση και εξετάζεται το νομοθετικό πλαίσιο που διέπει τις εργασιακές σχέσεις μονίμων και ιδιωτικού δικαίου απασχολούμενων στο δημόσιο τομέα. Παρουσιάζεται η προβληματική κουλτούρα κάλυψης πάγιων και διαρκών αναγκών από πάσης φύσεως συμβασιούχους και εξετάζεται η περίπτωση του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών που αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα φορέα του δημοσίου, η λειτουργία του οποίου στηρίζεται σε μεγάλο βαθμό σε εργαζόμενους με επισφαλείς σχέσεις εργασίας.el
dc.format.extent100el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttps://creativecommons.org/licenses/by-nc-sa/4.0/deed.el*
dc.subjectΔημόσια διοίκησηel
dc.subjectΕργασιακές σχέσειςel
dc.subjectΔημόσιος τομέαςel
dc.subjectΣυμβάσεις εργασίαςel
dc.subjectΕΛΚΕΘΕel
dc.titleΗ απασχόληση προσωπικού με σχέση εργασίας ιδιωτικού δικαίου στο δημόσιο τομέα - Η μελέτη της περίπτωσης του Ελληνικού Κέντρου Θαλασσίων Ερευνών (ΕΛ.ΚΕ.Θ.Ε.)el
dc.title.alternativeThe employment of staff with private law occupation contracts in the public sector - The case study of the Hellenic Center for Marine Research (H.C.M.R)el
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeePsycharis, Yannis
dc.contributor.committeeΠραβίτα, Μαρία Ηλιάνα
dc.contributor.facultyΣχολή Διοικητικών, Οικονομικών & Κοινωνικών Επιστημώνel
dc.contributor.departmentΤμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεωνel
dc.contributor.masterΔημόσια Διοίκηση – Δημόσιο Μάνατζμεντel
dc.description.abstracttranslatedThe practice of concluding fixed-term employment contracts or project contracts that disguise employment contracts, not where and whenever the law allows, but mainly as a tool of flexibility and dependence, in addition to the multiple problems of dysfunction it creates in the administration, offends the principle of the state of law by holding as "hostages" a large number of workers. In order to prevent the circumvention of the recruitment system in the past and in the effort to consolidate and modernize the public administration based on transparency, equality and meritocracy, the role of Supreme Council for Civil Personnel Selection (ASEP) was decisive with legislative decree 2190/1994. Τhe issuance of Directive 99/70EC, which essentially aims to prevent abuses created by concluding successive fixed-term contracts, despite its incorporation into the Greek legal order with the presidential decree164/2004, for public sector workers, did not lead to the clarification of issues regarding the recognition of illegal contracts as open-ended. The existing jurisprudence ruled that the Constitution is an obstacle against the performance of the correct legal characterization of contracts even in cases where abuse is found. In this paper, a comparative analysis is made and the legislative framework that governs the employment relations of permanent and private law employees in the public sector is examined. The problematic culture of covering permanent and constant needs by all kinds of contractors is presented and the case of the Hellenic Marine Research Center is examined, which is a typical example of a public body, whose operation is largely based on workers with precarious work relationships and reflects the pathologies that have arisen from the conclusion of false fixed-term employment contracts.el


Files in this item

Thumbnail

This item appears in the following Collection(s)

Show simple item record

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Except where otherwise noted, this item's license is described as
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές