Τρισδιάστατοι φυσικοί βιοσύνδεσμοι για αναγέννηση δέρματος και επούλωση τραυμάτων

Abstract

Εισαγωγή: Τα δερματικά τραύματα αποτελούν ζήτημα μείζονος σημασίας για τη δημόσια υγεία και για τα συστήματα υγειονομικής περίθαλψης παγκοσμίως. Ο συνεχώς αυξανόμενος αριθμός των ασθενών με οξέα και κυρίως χρόνια τραύματα όπως διαβητικά έλκη, δερματικά εγκαύματα, πληγές κατάκλισης, κυρίως στον ηλικιωμένο πληθυσμό, δημιουργεί τεράστια ατομική, κοινωνική και οικονομική επιβάρυνση. Σκοπός: Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν να ερευνήσει την εφαρμογή της τεχνολογίας της τρισδιάστατης εκτύπωσης μέσω βιοσυνδέσμων στη διαδικασία αναγέννησης του δέρματος και στην επούλωση τραυμάτων. Υλικό και μέθοδος: Πιλοτικές μελέτες, τυχαιοποιημένες μελέτες, περιγραφικές βιβλιογραφικές ανασκοπήσεις, μελέτες κοόρτης και μια συστηματική ανασκόπηση αποτελούν το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για τη συγγραφή της παρούσας μεταπτυχιακής μελέτης. Η μέθοδος που χρησιμοποιήθηκε για την εκπόνηση της παρούσας μελέτης ήταν η βιβλιογραφική ανασκόπηση. Η αναζήτηση των άρθρων που χρησιμοποιήθηκαν στη μελέτη υλοποιήθηκε από 1 Οκτωβρίου 2021 μέχρι την 1 Φεβρουαρίου 2022, μέσω των μηχανών αναζήτησης Google Scholar, PubMed και Scopus, με τη βοήθεια των λέξεων κλειδιών: α) “3D Printing’’, β) ‘ bioprinting”, γ) “bioink”, δ) “Hydrogel”, ε) “Skin Tissue engineering ”, στ) “ skin generation”, ζ) “three-dimensional skin bioprinting”, η) “ bioprinting methods”, θ) “3D bioprinters”, ι) “ skin ”, κ) “ regenerative medicine ”, λ) “ skin injury ”. Αποτελέσματα: Η τρισδιάστατη βιοεκτύπωση δέρματος βρίσκεται σε πειραματικό στάδιο και δεν έχει εφαρμοστεί σε κλινικά περιβάλλοντα σε ανθρώπους. Η καλύτερη μέθοδος βιοεκτύπωσης είναι η μέθοδος της εξώθησης, ενώ ο συνδυασμός βιοσυνδέσμων επιφέρει καλύτερα αποτελέσματα θεραπείας, συγκριτικά με τη χρήση μεμονωμένων συνδέσμων, καθώς δημιουργεί τρισδιάστατες δομές δέρματος με βελτιωμένες ιδιότητες. Η τρισδιάστατη εκτύπωση μέσω βιοσυνδέσμων σε ζωικά μοντέλα και στο εργαστήριο συμβάλει στην επούλωση δερματικών τραυμάτων, στην αναγέννηση του πλακώδους επιθηλίου, στην επαναεπιθηλιοποίηση, στη δημιουργία νέων αγγείων, στη βελτίωση της αιμάτωσης της περιοχής του τραύματος, ενώ μειώνει τον χρόνο επούλωσης. Δεν βρέθηκαν αποτελέσματα αναφορικά με τη σύγκριση του κόστους θεραπείας, από τη χρήση δερματικών μοσχευμάτων και άλλων θεραπευτικών πρακτικών διαχείρισης των τραυμάτων. ii Συμπεράσματα: Η τρισδιάστατη βιοεκτύπωση μπορεί να αλλάξει τα δεδομένα στη διαχείριση των οξέων και των χρόνιων τραυμάτων, προσφέροντας ουσιαστικές λύσεις στην υγεία και την ποιότητα ζωής των ασθενών και στη βιωσιμότητα των συστημάτων υγείας. Η εφαρμογή τρισδιάστατων δομών δέρματος σε ζωικά μοντέλα ενισχύει την επούλωση δερματικών τραυμάτων και μειώνει τον χρόνο θεραπείας. Ωστόσο, βρίσκεται ακόμα σε πειραματικό στάδιο. Θα χρειαστεί περαιτέρω έρευνα για την κατασκευή τρισδιάστατων δομών που να παρουσιάζουν παρόμοια χαρακτηριστικά με το ανθρώπινο δέρμα, καθώς και αρκετά χρόνια εφαρμογής σε κλινικά περιβάλλοντα για να διαπιστωθεί η αποτελεσματικότητά της. Επιπλέον, θα χρειαστούν θεσμικές πρωτοβουλίες για την νομική κατοχύρωσή της ως μέθοδο θεραπείας, ενώ πρέπει να δοθούν κοινωνικά, επιστημονικά και θεσμικά αποδεκτές απαντήσεις, αναφορικά με την έγερση βιοηθικών ζητημάτων από την εφαρμογή της στους ανθρώπους. Λέξεις κλειδιά: αναγέννηση δέρματος, βιοεκτύπωση, βιοσύνδεσμοι, δέρμα, επούλωση τραυμάτων, τρισδιάστατη εκτύπωση