Η εξέλιξη του κανονιστικού πλαισίου στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές

Abstract

Η τεχνολογική εξέλιξη της επικοινωνίας και του διεθνούς εμπορίου είναι ιδιαίτερα αισθητή με αποτέλεσμα, την ανάγκη της δημιουργίας ενός ενιαίου νομοθετικού πλαισίου, στα πλαίσια της θαλάσσιας μεταφοράς. Ωστόσο, η προσπάθεια του ναυτιλιακού κλάδου έως και σήμερα για την εφαρμογή ενός νέου και εκσυγχρονισμένου μοντέλου κανόνων δεν έχει φέρει κάποιο αποτέλεσμα. Η παρούσα διπλωματική εργασία, εστιάζει στην εξέλιξη του κανονιστικού πλαισίου στις διεθνείς θαλάσσιες με έμφαση στη σύγκριση των δύο συμβάσεων, Κανόνων Χάγης – Βίσμπυ και των Κανόνων του Ρότερνταμ, αποσκοπώντας στην κατανόηση των κύριων διαφορών τους, στην ευθύνη που φέρει ο θαλάσσιος μεταφορέας καθώς και στην δυσκολία της υιοθέτησης ενός ρυθμιστικού πλαισίου το οποίο θα ενσωματώνει στις διατάξεις του στις συνδυασμένες μεταφορές. Οι Κανόνες του Ρότερνταμ και οι Κανόνες Χάγης-Βίσμπυ αποτελούν διεθνείς συμβάσεις που ρυθμίζουν τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις των μερών που εμπλέκονται στις διεθνείς θαλάσσιες μεταφορές εμπορευμάτων. Ωστόσο, οι κανόνες του Ρότερνταμ προερχόμενοι από τους κανόνες του Αμβούργου, αποσκοπούν στην δημιουργία ενός συνόλου κανόνων που θα επεκτείνουν τις ευθύνες του θαλάσσιου μεταφορέα και θα είναι σε θέση να εφαρμόζονται στις συνδυασμένες μεταφορές. Η έγκρισή τους είναι περιορισμένη και αργή αφού, έχουν επικυρωθεί μόνο από ένα μικρό αριθμό χωρών και δεν έχουν λάβει εφαρμογή. Αντιθέτως, οι Κανόνες Χάγης-Βίσμπυ παραμένουν ευρέως αναγνωρισμένοι έχοντας ενσωματωθεί δυναμικά στους νόμους πολλών ναυτικών εθνών. (Baik Jong Sil,2011) Σκοπός της εκπόνησης της παρούσης διπλωματικής εργασίας, αποτελεί η απλή απεικόνιση των διατάξεων. Συγκρίνοντας τα δύο αυτά ρυθμιστικά πλαίσια, θα είμαστε σε θέσει να αντιληφθούμε τις διαφορές που προκύπτουν στις σχετικές τους διατάξεις. Επίσης, θα αντιληφθούμε πως ένα ρυθμιστικό πλαίσιο που συνδέει διάφορους τρόπους μεταφοράς, μπορεί να περιπλέξει τα πράγματα και να δημιουργήσει μεγαλύτερα επίπεδα αβεβαιότητας από τα ήδη υπάρχοντα στο διεθνή ναυτιλιακό χώρο. Τέλος, η εργασία ολοκληρώνεται με μία αναφορά σχετικά με την επέκταση της ευθύνης του θαλάσσιου μεταφορέα που προκύπτει από τους νέου κανόνες του Ρότερνταμ καθώς και με τους λόγους οι οποίοι οδηγούν στην μη εφαρμογή τους.