Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αντιοξειδωτικές ενώσεις που συντίθενται στον ανθρώπινο οργανισμό

dc.contributor.advisorΤράπαλη, Μαρία
dc.contributor.authorΦωτιά, Ειρήνη
dc.date.accessioned2023-05-18T11:14:13Z
dc.date.available2023-05-18T11:14:13Z
dc.date.issued2023-03-21
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/4367
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26265/polynoe-4206
dc.description.abstractΗ φυσιολογική λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού είναι αδιάρρηκτα συνυφασμένη με τη διαδικασία της αναπνοής, κατά την οποία προσλαμβάνεται απαιτούμενη ποσότητα οξυγόνου. Το οξυγόνο μπορεί να αντιδράσει με τον οργανισμό και να παραχθούν χημικές ενώσεις, οι οποίες ονομάζονται ελεύθερες ρίζες. Σε φυσιολογικά επίπεδα οι ελεύθερες ρίζες είναι απαραίτητες για τη διατήρηση στη ζωή, αν όμως υπερβούν τα «όρια ασφαλείας» του οργανισμού οδηγούν τα κύτταρα σε οξειδωτικό stress. Ως οξειδωτικό stress ορίζεται η κατάσταση του κυττάρου κατά την οποία δεν υπάρχει ισορροπία μεταξύ των παραγόμενων ελευθέρων ριζών και των αντιοξειδωτικών μηχανισμών. Τις τελευταίες δεκαετίες, το οξειδωτικό stress συσχετίζεται με την εκδήλωση παθοφυσιολογικών νοσημάτων αλλά και καταστάσεων του δέρματος, όπως η γήρανση. Για την εκτίμηση της οξειδωτικής βλάβης χρησιμοποιούνται δείκτες οξείδωσης γενετικού υλικού (DNA), πρωτεϊνών και λιπιδίων. Ο οργανισμός είναι ικανός να παράγει αντιοξειδωτικές ουσίες με σκοπό την προστασία των βιομορίων από τις βλαπτικές επιδράσεις των ελευθέρων ριζών και το οξειδωτικό stress. Τα ενδογενή αντιοξειδωτικά συστήματα αποτελούνται τόσο από ενζυμικούς αντιοξειδωτικούς μηχανισμούς (καταλάση, υπεροξειδική δισμουτάση, υπεροξειδάση της γλουταθειόνης, αναγωγάση της γλουταθειόνης, υπεροξιρεδοξίνες), όσο από μη ενζυμικές αντιοξειδωτικές ουσίες (βιταμίνη Ε, βιταμίνη C, β-καροτένιο, συνένζυμο Q10, γλουταθειόνη, α-λιποϊκό οξύ). Οι βιοδείκτες γήρανσης θα δώσουν την πραγματική "βιολογική ηλικία", η οποία μπορεί να είναι διαφορετική από τη χρονολογική ηλικία. Οι κυριότεροι είναι: Ογκογονίδιο RET, λιπίδια, σιρτουίνες, θυρεοειδοτρόπος ορμόνη και ELOVL2. Σίγουρα απαιτούνται πολύ περισσότερες έρευνες στον τομέα εύρεσης ενζυμικών και μη ενζυμικών αντιοξειδωτικών μηχανισμών που εμπλέκονται με το οξειδωτικό στρες, την καταστροφή των κυττάρων και τη γήρανση.el
dc.format.extent65el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές*
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές*
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.subjectΑντιοξειδωτικάel
dc.subjectΕνδογενή αντιοξειδωτικά συστήματαel
dc.subjectΕλεύθερες ρίζεςel
dc.subjectΟξειδωτικό stressel
dc.subjectΛιπίδιαel
dc.subjectRETel
dc.subjectΣιρτουίνηel
dc.titleΑντιοξειδωτικές ενώσεις που συντίθενται στον ανθρώπινο οργανισμόel
dc.title.alternativeAntioxidants produced in the human bodyel
dc.typeΜεταπτυχιακή διπλωματική εργασίαel
dc.contributor.committeeVARVARESOU, ATHANASIA
dc.contributor.committeePapadopoulos, Apostolos
dc.contributor.facultyΣχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιαςel
dc.contributor.departmentΤμήμα Βιοϊατρικών Επιστημώνel
dc.contributor.masterΠροχωρημένη Αισθητική και Κοσμητολογία: Ανάπτυξη-Ποιοτικός έλεγχος και Ασφάλεια νέων καλλυντικών προϊόντωνel
dc.description.abstracttranslatedThe normal functioning of the human body is inextricably linked to the process of respiration, during which the required amount of oxygen is absorbed. Oxygen can react with the body and produce chemical compounds, called free radicals. At normal levels, free radicals are essential for survival, but if they exceed the "safety limits" of the body, they lead the cells to oxidative stress. Oxidative stress is defined as the state of the cell in which there is no balance between the free radicals produced and the antioxidant mechanisms. In recent decades, oxidative stress has been associated with the manifestation of pathophysiological diseases and skin conditions, such as aging. Oxidation markers of genetic material (DNA), proteins and lipids are used to assess oxidative damage. The body is able to produce antioxidants in order to protect biomolecules from the harmful effects of free radicals and oxidative stress. Endogenous antioxidants systems consist of both enzymatic antioxidant mechanisms (catalase, superoxide dismutase, glutathione peroxidase, glutathione reductase, peroxiredoxins), as well as non-enzymatic antioxidants (vitamin E, vitamin C, β-carotene, coenzyme Q10, glutathione, a-lipoic acid). Biomarkers of ageing will give the actual 'biological age', which may be different from the chronological age. The main ones are: RET oncogene, lipids, sirtuins, thyroid hormone and ELOVL2. Certainly, much more research is needed in the area of finding enzymatic and non-enzymatic antioxidant mechanisms involved with oxidative stress, cell destruction and ageing.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές