Ευαισθησία προς το θόρυβο-Μια ψυχομετρική προσέγγιση

Abstract

Εισαγωγή: Η ευαισθησία στο θόρυβο, η μοναξιά και η αλεξιθυμία δεν έχουν ερευνηθεί αρκετά αλλά πιθανολογείται ότι (α) έχουν βιολογικό υπόβαθρο και ότι (β) επηρεάζουν αρνητικά την βιοψυχοκοινωνική υπόσταση του ανθρώπου. Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ερευνητικής πρότασης είναι η διερεύνηση της ευαισθησίας προς τον θόρυβο σε φοιτητές νοσηλευτικής και η ψυχομετρική προσέγγιση της συγκεκριμένης ευαισθησίας ανάλογα με τα ψυχικά και κοινωνικοδημογραφικά χαρακτηριστικά των φοιτητών. Υλικό και Μέθοδος: Σε φοιτητές του τμήματος Νοσηλευτικής του Πανεπιστημίου Δυτικής Αττικής στάλθηκε -μέσω του eclass του Πανεπιστημίου- ιστοσύνδεση με ερευνητικά ερωτηματολόγια. Δέχτηκαν να συμμετέχουν στην έρευνα 164 φοιτητές (απαντητικότητα 74%). Τα ερευνητικά εργαλεία που χρησιμοποιήθηκαν ήταν ένα έντυπο κοινωνικό-δημογραφικών στοιχείων, η σύντομη μορφή της κλίμακας ευαισθησίας στον θόρυβο NSS-SF, η κλίμακα μοναξιάς UCLA και τέλος η κλίμακα αλεξιθυμίας TAS-20. Αποτελέσματα: Το δείγμα της μελέτης ήταν φοιτητές νοσηλευτικής κατά πλειοψηφία (α) γυναίκες (76,2%), (β) άγαμοι (72,6%), και (γ) στο τρίτο έτος σπουδών (57,2%), οι οποίοι φαίνεται ότι βιώνουν (α) μέτριο προς υψηλό επίπεδο ευαισθησίας στο θόρυβο (3,6), (β) μέτριο επίπεδο μοναξιάς και κοινωνικής αποξένωσης (51,7) και (γ) μέσο βαθμό αλεξιθυμίας (52,2). Οι συμμετέχοντες δήλωσαν ότι (α) τους αρέσει πολύ/πάρα πολύ το διάβασμα (56,1%), (β) δεν έχουν διάσπαση προσοχής στο διάβασμα (57,3%), και ότι διαμένουν (γ) σε κατοικία εως τον δεύτερο όροφο (69,5%), παλαιότητας εως 30 ετών (59,1%), σε σπίτια με κουφώματα χωρίς ηχομόνωση (62,5%) και σε περιοχή κατά κοινή ομολογία θορυβώδη (52,4%). Ως σημαντικότερη πηγή περιβαλλοντικού θορύβου στο σπίτι θεωρήθηκαν κατά πλειοψηφία οι θόρυβοι οι σχετιζόμενοι με ανθρώπινες συμπεριφορές και οικιακές δραστηριότητες (54,9%). Είχαν μεγαλύτερη ευαισθησία στο θόρυβο οι έχοντες (α) μεγαλύτερη αλεξιθυμία (p=0,01), (β) προβλήματα νυχτερινού ύπνου λόγω του θορύβου (p<0,05), (γ) δυσκολία στο διάβασμα λόγω υπάρχουσας διάσπασης προσοχής (p<0,05). Φοιτητές που δεν αγαπούν το διάβασμα (α) είχαν μεγαλύτερη αλεξιθυμία και (β) μεγαλύτερη μοναξιά (p<0,05). Συμπεράσματα: Τα ευρήματά μας σε συνδυασμό με την υπάρχουσα βιβλιογραφία δείχνουν ότι απαιτείται βελτίωση του οικιστικού/ακουστικού περιβάλλοντος και ταυτόχρονα κοινωνική προστασία και υποστήριξη των νέων ανθρώπων ώστε να αποφεύγονται τυχόν βιώματα μοναξιάς και αλεξιθυμίας. Λέξεις- Κλειδιά: θορυβοευαισθησία, αλεξιθυμία, μοναξιά, φοιτητές, θόρυβος.