Φυσικοθεραπευτικές παρεμβάσεις σε κακώσεις Νωτιαίου Μυελού. Ανασκόπηση
Physiotherapeutic interventions in patients with spinal cord injuries. Review
Λέξεις-κλειδιά
Spinal cord injury ; Physiotherapy ; FES ; TENS ; Virtual reality ; Body vibration ; Robotic systems ; Exoskeleton systems ; Neuropathic pain ; Spasticity ; GaitΠερίληψη
Εισαγωγή: Οι ΚΝΜ είναι μία σοβαρή νευρολογική κατάσταση, που προκαλεί διαταραχές κινητικότητας, αισθητικότητας και προβλήματα σχετιζόμενα με το ΑΝΣ. Η κλινική εικόνα των ασθενών ποικίλει αναλόγως με το είδος της κάκωσης. Στην κλινική πράξη υπάρχει πληθώρα φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων που εστιάζουν στην αποκατάσταση της λειτουργικότητας και τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασθενών.
Σκοπός: Η διεξαγωγή μίας συστηματικής ανασκόπησης που μελετά την επίδραση διάφορων φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων στο νευροπαθητικό πόνο, στη σπαστικότητα και στην ικανότητα βάδισης σε ενήλικες με τραυματικές ΚΝΜ.
Μέθοδος: Οι βάσεις δεδομένων που χρησιμοποιήθηκαν για την αναζήτηση των ερευνών ήταν οι PubMed και η Cochrane Library από το 2013 έως το 2023. Για την αξιολόγηση της μεθοδολογικής ποιότητας των ερευνών χρησιμοποιήθηκε η κλίμακα PEDro. Επιλέχθηκαν άρθρα που ήταν αποκλειστικά στην αγγλική γλώσσα.
Αποτελέσματα: Στην παρούσα πτυχιακή εργασία συμπεριλήφθηκαν 11 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες. Από αυτές, 2 μελετούσαν την επίδραση των παρεμβάσεων στον νευροπαθητικό πόνο, 2 μελετούσαν την επίδραση των παρεμβάσεων στη σπαστικότητα και 8 μελετούσαν την επίδραση παρεμβάσεων στη βάδιση. Σύμφωνα με την κλίμακα PEDro, στην ανασκόπηση συμπεριλήφθηκαν 3 έρευνες υψηλής μεθοδολογικής ποιότητας και 8 έρευνες μέτριας μεθοδολογικής ποιότητας.
Συμπεράσματα: Το TENS υψηλής και χαμηλής συχνότητας αλλά και η θεραπεία με εικονική πραγματικότητα φαίνεται να μειώνουν την ένταση του νευροπαθητικού πόνου στους ασθενείς με ΚΝΜ. Η εικονική πραγματικότητα φαίνεται να υπερέχει μόνο στην μείωση των δυσάρεστων ποιοτικών χαρακτηριστικών του πόνου. Επίσης, το CPM και η συμβατική φυσικοθεραπεία, μειώνουν αποτελεσματικά τη σπαστικότητα στους πελματιαίους καμπτήρες της ποδοκνημικής. Το WBV μεγιστοποιεί τα οφέλη της συμβατικής φυσικοθεραπείας, αλλά δεν προκύπτει συμπέρασμα για το αν μπορεί να δράσει ως αποκλειστική θεραπεία στη μείωση της σπαστικότητας στην ποδοκνημική άρθρωση. Τέλος, η βάδιση με υποστήριξη του σωματικού βάρους επί εδάφους, σε κυλιόμενο τάπητα, με ρομποτική υποβοήθηση και με χρήση FES βελτιώνουν την ικανότητα βάδισης σε ασθενείς με ΚΝΜ. Ταυτόχρονα η θεραπεία task-specific φαίνεται πολλά υποσχόμενη για την βελτίωση της ικανότητας βάδισης και το WBV μεγιστοποιεί τα οφέλη της συμβατικής φυσικοθεραπείας.
Περίληψη
Introduction: SCI is a serious neurological condition that causes mobility, sensory and sensory disturbances and problems related to the Autonomic Nervous System. The symptomatology of the patients varies depending on the type of injury. In clinical practice there are numerous physiotherapy interventions focusing on restoring functionality and improving the quality of life of patients.
Purpose: To conduct a systematic review, which examines the effect of various physiotherapy interventions on neuropathic pain, spasticity and gait in adults with traumatic SCI.
Methods: The databases which were used to search for studies were PubMed and the Cochrane Library from the date 2013 up to 2023. The methodological quality of the randomized controlled trials (RCTs) was assessed using the PEDro scale. The selected articles were exclusively in the English language.
Results: 11 RCT’s were selected and included in the present review. Of these, 2 studied the effect of interventions on neuropathic pain, 2 studied the effect of interventions on spasticity and 8 studied the effect of interventions on gait. According to the PEDro scale, 3 studies of high methodological quality and 8 studies of moderate methodological quality were included in the review.
Conclusions: High and low frequency TENS and virtual reality therapy seem to reduce the intensity of neuropathic pain in patients with SCI. Virtual reality seems to be superior only in reducing the unpleasant qualitative features of pain. Also, CPM and conventional physical therapy, effectively reduce spasticity in the plantar flexors of the ankle joint. WBV maximizes the benefits of conventional physical therapy, but no conclusion can be occured whether it can act as an exclusive treatment in reducing spasticity in the ankle joint. Finally, walking with body weight support on the ground, on a treadmill, with robotic assistance and using FES improve walking ability in patients with SCI. As well, task-specific therapy seems promising for improving walking ability and WBV maximizes the benefits of conventional physiotherapy.
Αριθμός σελίδων
98Σχολή
Σχολή Επιστημών Υγείας & ΠρόνοιαςΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα ΦυσικοθεραπείαςΓλώσσα
ΕλληνικάΣυλλογή
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές