Μελέτη και σχεδιασμός χάρτινης συσκευασίας φαρμάκων. Η χρήση του ISO 12647 στην παραγωγή της.

Abstract

Η βιομηχανία των γραφικών τεχνών είναι τεράστια και συναντάται στην καθημερινότητα του ανθρώπου συχνά, καθώς όλα τα προϊόντα που τον περιτριγυρίζουν, με σκοπό την προστασία τους από εξωγενείς παράγοντες περιέχονται μέσα σε συσκευασίες. Ένα είδος από τις πιο πολυχρησιμοποιημένες συσκευασίες είναι αυτές που δημιουργούνται από κάποιου είδους χαρτί σε σχήμα κύβου, ή αλλιώς χαρτόκουτα. Η συσκευασία πέραν από το κομμάτι του καλλωπισμού και του marketing, δηλαδή το πόσο ελκυστικό γίνεται προς τον καταναλωτή, παίζει μεγάλο ρόλο και στην ακεραιότητα του περιέκτη της. Ακόμα μεγαλύτερης σημασίας είναι συσκευασίες που προορίζονται για τρόφιμα ή προϊόντα φαρμακευτικού τομέα που έρχονται είτε σε άμεση επαφή με το δέρμα είτε είναι βρώσιμα. Για αυτό τον λόγο κατά τον σχεδιασμό της συσκευασίας θα πρέπει να πραγματοποιείται έρευνα γύρω από το προϊόν ώστε να μην τεθεί σε κίνδυνο ο καταναλωτής. Πέραν από τους εξωγενείς παράγοντες που προαναφέρθηκαν υπάρχουν και άλλοι παράγοντες που μπορούν να μολύνουν το προϊόν, όπως η αλληλεπίδραση της χημείας μεταξύ χαρτιού και μελανιού ή ακόμα και η μέθοδος που έχει επιλεχθεί για την εκτύπωση τους. Πέραν λοιπόν από τα σωστά υλικά και τις μεθόδους υλοποίησης μιας συσκευασίας, πρέπει να τηρούνται και κάποιοι κανονισμοί σε περιπτώσεις ελαττωματικής παρτίδας προϊόντος, με σκοπό την γρήγορη απόσυρσή τους από την αγορά. Τέτοιες ενέργειες μπορούν να πραγματοποιηθούν με την χρήση barcodes και τον μοναδιαίο κωδικό προϊόντος. Οι συσκευασίες φαρμάκων επειδή προορίζονται σε νοσούντες καταναλωτές έχουν αυστηρότερα μέτρα κατά την παραγωγή τους και γίνονται περισσότεροι ποιοτικοί έλεγχοι σε σχέση με άλλα προϊόντα. Εντός πτυχιακής εργασίας, παρουσιάζεται η εκκίνηση μιας παραγγελίας προς εκτύπωση μέχρι το τέλος της, τα υλικά που κυκλοφορούν στο εμπόριο και διάφορες διεργασίες που πρέπει να πραγματοποιηθούν κατά την παραγωγή, ενώ συμπεριλαμβάνεται και ένα κεφάλαιο σχετικά με το πρότυπο ISO 12647 που ιδρύθηκε με σκοπό την τυποποίηση διαδικασιών πιστότητας των χρωμάτων με όσο το δυνατόν μικρότερες αποκλίσεις σε σχέση με το ψηφιακό πρότυπο.