Εμφάνιση απλής εγγραφής

Ρόλος των ρυθμιστικών miRNAs στην ασθένεια της λεϊσμανίασης

dc.contributor.advisorΕυσταθίου, Αντωνία
dc.contributor.authorΚοκοκύρη, Καλλιόπη
dc.date.accessioned2024-04-10T05:49:53Z
dc.date.available2024-04-10T05:49:53Z
dc.date.issued2024-03
dc.identifier.urihttps://polynoe.lib.uniwa.gr/xmlui/handle/11400/6443
dc.identifier.urihttp://dx.doi.org/10.26265/polynoe-6279
dc.description.abstractΗ λεϊσμανίαση είναι μία ζωοανθρωπονόσος που εντοπίζεται κυρίως με 3 κλινικές μορφές, ανάλογα με το είδος του παρασίτου Leishmania που προκάλεσε τη λοίμωξη και οι μορφές αυτές περιλαμβάνουν τη δερματική, τη βλεννογονοδερματική και τη σπλαχνική λεϊσμανίαση. Μετά τη λοίμωξη πυροδοτούνται στον ξενιστή διάφορες ανοσολογικές αποκρίσεις στις οποίες συμμετέχουν τόσο τα κύτταρα του έμφυτου όσο και του προσαρμοστικού ανοσολογικού συστήματος. Για τη θεραπεία της λεϊσμανίασης έχουν δοκιμαστεί διάφορες φαρμακευτικές ενώσεις, όμως είναι επιτακτική ανάγκη η ανάπτυξη ενός αποτελεσματικού εμβολίου για την πρόληψη της λοίμωξης. Μετά από μελέτες που έχουν πραγματοποιηθεί σε ανθρώπινες κυτταρικές σειρές μακροφάγων και σε πειραματικά μοντέλα ποντικών και σκύλων, έχει βρεθεί πως τα παράσιτα του γένους Leishmania έχουν αναπτύξει στρατηγικές που τους επιτρέπουν να απενεργοποιούν τα μακροφάγα του ξενιστή τους, ώστε να προάγουν την επιβίωσή τους. Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός πως τα miRNAs έχουν σημαντικό ρόλο στη διαμόρφωση των έμφυτων και των προσαρμοστικών ανοσολογικών αποκρίσεων έναντι των παθογόνων, τα παράσιτα του γένους Leishmania φαίνεται να έχουν αναπτύξει την ικανότητα να ρυθμίζουν την έκφραση των miRNA των μακροφάγων του ξενιστή. Πιο συγκεκριμένα, σε πειραματικά μοντέλα σκύλων, τα miRNA που παρουσίασαν αύξηση έκφρασης ήταν τα miR-7, miR-21, miR-148a, miR-615, miR-194, miR-424, miR-451, miR-192, miR-371 και miR-503, ενώ μείωση έκφρασης παρουσίασαν τα miR-150, miR-574, miR-125a και miR-125b. Στα πειραματικά μοντέλα ποντικών δείχνουν οι έρευνες πως τα miR-155, miR-181c, miR-9 και miR-31 έχουν σημαντικό ρόλο στην ενεργοποίηση των Τ-κυττάρων. Καταληκτικά, στα πειραματικά μοντέλα ανθρώπινων μακροφάγων αποδείχθηκε πως τα μολυσμένα κύτταρα παρουσιάζουν ελάττωση του ρυθμού παραγωγής των επιπέδων των pri-miRNA και των προ-miRNA, το οποίο οδηγεί σε ελαττωμένο ρυθμό μεταγραφής των pri-miRNA και συνεπώς σε απορρύθμιση όλου του γονιδιώματος των ώριμων miRNA, λόγω του μεταγραφικού παράγοντα c-Myc.el
dc.format.extent70el
dc.language.isoelel
dc.publisherΠανεπιστήμιο Δυτικής Αττικήςel
dc.rightsΑναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές*
dc.rightsAttribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές*
dc.rights.urihttp://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/*
dc.subjectmiRNAsel
dc.subjectΛεϊσμανίασηel
dc.subjectΡόλος των miRNAel
dc.subjectLeishmaniael
dc.subjectΡόλος των miRNA στη λεϊσμανίασηel
dc.titleΡόλος των ρυθμιστικών miRNAs στην ασθένεια της λεϊσμανίασηςel
dc.title.alternativeRole of regulatory miRNAs in leishmaniasisel
dc.typeΠτυχιακή εργασίαel
dc.contributor.committeeΕυσταθίου, Αντωνία
dc.contributor.committeeΒογιατζάκη, Χρυσάνθη
dc.contributor.committeeΜπέη, Θάλεια
dc.contributor.facultyΣχολή Επιστημών Υγείας & Πρόνοιαςel
dc.contributor.departmentΤμήμα Βιοϊατρικών Επιστημώνel
dc.description.abstracttranslatedLeishmaniasis is a human and zoonotic disease that is mainly found in 3 clinical forms, depending on the species of Leishmania parasite that caused the infection and these forms include cutaneous, mucocutaneous and visceral leishmaniasis. Following infection, various immune responses are triggered in the host involving both innate and adaptive immune cells. Various pharmaceutical compounds have been tried for the treatment of leishmaniasis, but it is imperative to develop an effective vaccine to prevent infection. Following studies carried out on human macrophage cell lines and experimental mouse and dog models, it has been found that since Leishmania parasites have developed strategies that allow them to inactivate their host macrophages, to promote their survival, and in line with the fact that miRNAs have an important role in modulating innate and adaptive immune responses against pathogens, these parasites have developed the ability to regulate the expression of host macrophage miRNAs. More specifically, in experimental dog models, the miRNAs that showed an increase were miR-7, miR-21, miR-148a, miR-615, miR-194, miR-424, miR-451, miR-192, miR-371 and miR-503 while a decrease was observed in miR-150, miR-574, miR-125a and miR-125b. In experimental mouse models, studies show that miR-155, miR-181c, miR-9 and miR-31 have important roles in T-cell activation. In conclusion, in experimental models of human macrophages it was shown that in infected cells there is a decrease in the rate of production of pri-miRNA and pre-miRNA levels, leading to a decreased rate of transcription of pri-miRNAs and consequently to a deregulation of the entire mature miRNA genome due to the transcription factor c-Myc.el


Αρχεία σε αυτό το τεκμήριο

Thumbnail

Αυτό το τεκμήριο εμφανίζεται στις ακόλουθες συλλογές

Εμφάνιση απλής εγγραφής

Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές