ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ ΠΑΙΔΙΑΤΡΙΚΩΝ ΝΟΣΗΛΕΥΤΩΝ
QUALITY OF PROFESSIONAL LIFE IN PEDIATRIC NURSES
Λέξεις-κλειδιά
Compassion fatigue ; Compassion satisfaction ; Secondary traumatic stress ; Burnout and pediatric nurseΠερίληψη
Εισαγωγή. Οι παιδιατρικοί νοσηλευτές είναι ιδιαίτερα εκτεθειμένοι στο εργασιακό άγχος λόγω της συχνής και παρατεταμένης επαφής τους με παιδιά που αντιμετωπίζουν επίπονες και απειλητικές για τη ζωή ασθένειες.
Σκοπός. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να διερευνηθεί η ποιότητα της επαγγελματικής ζωής των παιδιατρικών νοσηλευτών και των παραγόντων που σχετίζονται με αυτή.
Υλικό-μέθοδος. Πρόκειται για συστηματική ανασκόπηση της βιβλιογραφίας σε διεθνείς βιβλιογραφικές βάσεις δεδομένων (Medline, PubMed, Scopus) από τον Ιανουάριο-Μάϊο του 2021. Κριτήρια επιλογής που τέθηκαν ήταν οι μελέτες να είναι πρωτογενείς, δημοσιευμένες στην Αγγλική γλώσσα μετά το 2015, να αφορά παιδιατρικούς νοσηλευτές σαν σύνολο ή ένα μεγάλο μέρος του δείγματος, να είναι δημοσιευμένες και η θεματολογία τους να είναι απολύτως σχετική με το σκοπό της ανασκόπησης. Μετά την αναζήτηση προέκυψαν 313 άρθρα και από αυτά μετά από αξιολόγηση μόνο 13 πληρούσαν τα κριτήρια για ένταξη στη συστηματική ανασκόπηση.
Αποτελέσματα. Τα αποτελέσματα των μελετών έδειξαν ότι οι παιδιατρικοί νοσηλευτές παρουσιάζουν μέτρια ποσοστά κόπωσης από τη συμπόνοια και εξουθένωσης, 20–50%, και υψηλή ικανοποίηση από τη συμπόνοια. Σε κάποιες μελέτες βρέθηκε θετική συσχέτιση της ικανοποίησης από την συμπόνοια με το γυναικείο φύλο, με την ηλικία <40 ετών και αρνητική συσχέτιση του δευτερεύοντος τραυματικού άγχους με το επίπεδο εκπαίδευσης. Οι έμπειροι παιδιατρικοί νοσηλευτές φαίνεται να αναπτύσσουν μηχανισμούς αντιμετώπισης του στρες και έχουν αποκτήσει ανθεκτικότητα ως χαρακτηριστικό προσωπικότητας. Επίσης, το επαγγελματικό άγχος συσχετίστηκε θετικά με την κόπωση από τη συμπόνοια και το δευτερεύον τραυματικό άγχος. Δεν βρέθηκαν διαφορές μεταξύ νοσηλευτών και γιατρών, μεταξύ διαφορετικών επιπέδων εκπαίδευσης, ενώ μεταξύ διαφορετικών παιδιατρικών τμημάτων τα αποτελέσματα ήταν αντιφατικά. Η υποστήριξη από τον κοινωνικό περίγυρο και τον οργανισμό βρέθηκε αποτελεσματική στη βελτίωση του στρες και της ικανοποίησης.
Συμπεράσματα. Με βάση τα αποτελέσματα της ανασκόπησης είναι απαραίτητο οι οργανισμοί και οι διοικήσεις των νοσηλευτικών ιδρυμάτων να λάβουν τα κατάλληλα μέτρα για την ενίσχυση της ικανοποίησης και της ποιότητας επαγγελματικής ζωής των παιδιατρικών νοσηλευτών με την εφαρμογή προγραμμάτων εκπαίδευσης, ομάδων υποστήριξης στην εργασία και ατομικών προγραμμάτων αυτο-φροντίδας προκειμένου να βοηθήσουν τους νοσηλευτές να αντιμετωπίσουν δύσκολες και αγχωτικές καταστάσεις στην εργασία.
Περίληψη
Introduction. Pediatric nurses are very vulnerable to occupational stress due to their constant and intense contact with children that are suffering from diseases threatening to their lives and are experiencing pain psychologically and/or physically.
Aim. The purpose of this systematic review is to investigate the quality of professional life of pediatric nurses and factors that influence and contribute to higher occupational stress.
Material-methods. This is a systematic review that was conducted by searching articles in international bibliographic databases (Medline, PubMed, Scopus) for the period January - May 2021. Selection criteria set were the studies to be primary, published in English after 2015, to concern pediatric nurses as a whole or a large part of the sample, to be published and their subject matter to be completely relevant to the aim of the review. There were 313 articles that were identified and after scientific evaluation only 13 met the criteria for inclusion in the systematic review.
Results. The results of this systematic review show that pediatric nurses have moderate percentage of compassion fatigue and burnout, 20-50%, and high percentage of compassion satisfaction. Some studies have found a positive correlation between female compassion satisfaction and age <40 years and a negative correlation between secondary traumatic stress and education level. Pediatric nurses with many years of experience have developed coping mechanisms to manage symptoms of stress and have acquired resilience as a personality trait. Moreover, occupational stress as well as current stress was associated with compassion fatigue and secondary traumatic stress. No differences were found between nurses and doctors, between different levels of education, while between different pediatric departments the results were contradictory. Social and organizational support was found to be effective in reducing stress parameters and increase satisfaction.
Conclusions. The results of this systematic review have many implications for clinical use. Healthcare organizations, and nursing management, should develop education and mindfulness programs, support teams as well as personal programs of self-care in order to help nurses to cope with difficult and stressful situations at work.