Η αποτελεσματικότητα της άσκησης στον πόνο, την ισορροπία και την κινησιοφοβία στην αχίλλεια τενοντοπάθεια. Ανασκόπηση.
The Effectiveness of Exercise on Pain, Balance, and Kinesiophobia in Achilles Tendinopathy. Review.
Λέξεις-κλειδιά
Αχίλλειος τενοντοπάθεια ; Aσκήσεις ; Πόνος ; Ισορροπία ; ΚινησιοφοβίαΠερίληψη
Εισαγωγή: Ο Αχίλλειος τένοντας είναι ο μεγαλύτερος, ισχυρότερος και ο πιο παχύς τένοντας στο ανθρώπινο σώμα. Η ΑΤ είναι ένας γενικός όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει κλινικές καταστάσεις υπέρχρησης γύρω από τον Αχίλλειο τένοντα
(Sivrika et al.,2023) και σύμφωνα με τους Mafulli και τους συνεργάτες του, η τενοντοπάθεια ορίζεται από την εξής τριάδα: πόνος, οίδημα στον τένοντα και λειτουργική ανικανότητα. Αυτό αποτελεί ένα αυξανόμενο παγκόσμιο πρόβλημα που επηρεάζει ένα
ευρύ φάσμα ανθρώπων, όπως αθλητές, εργαζόμενους και ηλικιωμένους (Charles etal.,2023). Η ΑΤ μπορεί να συμβεί στο μέσο τμήμα του Αχίλλειου τένοντα ή στην κατάφυση του τένοντα. Η μη καταφυτική τενοντοπάθεια εμφανίζεται πιο συχνά σε ηλικιωμένα, λιγότερο δραστήρια και υπέρβαρα άτομα, ενώ η καταφυτική τενοντοπάθεια εμφανίζεται συνήθως σε πιο σωματικά δραστήριους πληθυσμούς (Križaj et al.,2022) και κυρίως σε αθλητικές δραστηριότητες όπως είναι το τρέξιμο και αθλήματα που περιλαμβάνουν άλματα (Pavone et al.,2019). H χρόνια ΑΤ εμφανίζεται συχνά τόσο σε αθλητικά όσο και μη αθλητικά άτομα (Arora et al., 2022) και χαρακτηρίζεται από συμπτώματα διαρκούν πάνω από 3 μήνες (Dilger and Chimenti,2019). Η αιτιολογία της AT παραμένει ασαφής, αν και φαίνεται να είναι πολυπαραγοντική καθώς είναι αποτέλεσμα ενδογενών και εξωγενών παραγόντων. Η άσκηση φαίνεται να είναι η παρέμβαση με το υψηλότερο επίπεδο τεκμηρίωσης. Οι κλινικές κατευθυντήριες οδηγίες αναφέρουν ισχυρές ενδείξεις για τη χρήση διαφόρων τύπων άσκησης, όπως έκκεντρη, σύγκεντρη, ισομετρική και άσκηση με υψηλή αντίσταση που εκτελείται με αργό ρυθμό. Ο πόνος που προκαλείται από την Αχίλλειο τενοντοπάθεια έχει αποδειχτεί ότι επηρεάζει την ισορροπία του ασθενή και καθώς η πάθηση αυτή γίνεται χρόνια οι ίδιοι αναπτύσσουν φόβο για την κίνηση και πιθανή επανεμφάνιση τραυματισμού, μία κατάσταση η οποία ονομάζεται κινησιοφοβία (Ryan et al.2022).
Σκοπός: Ο σκοπός της παρούσας ανασκόπησης ήταν να αξιολογήσει την επίδραση της θεραπευτικής άσκησης στη μείωση του πόνου, στη βελτίωση της ισορροπίας και στη μείωση της κινησιοφοβίας σε άτομα με Αχίλλειο τενοντοπάθεια. Επίσης, γίνεται σύγκριση στα διάφορα είδη θεραπευτικής άσκησης.
Μεθοδολογία: Πραγματοποιήθηκε αναζήτηση άρθρων στις βάσεις δεδομένων PubMed, Scopus και PEDro. Τα άρθρα ήταν κλινικές περιπτώσεις, τυχαιοποιημένες κλινικές δοκιμές, πιλοτικές μελέτες και τυχαιοποιημένες πιλοτικές μελέτες των τελευταίων 15 χρόνων. Οι μελέτες αυτές είχαν μία ομάδα τουλάχιστον να έχει την άσκηση ως μοναδική θεραπεία χωρίς να συνδυάζεται με άλλη θεραπεία, οι ασθενείς είχαν χρόνια τενοντοπάθεια (συμπτώματα πάνω από 3 μήνες) και να ήταν στο εύρος ηλικίας 18-
65 ετών, καταφυτικής ή μη καταφυτικής εντόπισης και οι έρευνες να έχουν αναρτημένα τα αποτελέσματα.
Αποτελέσματα Οι θεραπευτικές ασκήσεις είναι αποτελεσματικές στη μείωση του πόνου, της κινησιοφοβίας και στη βελτίωση της ισορροπίας. Οι έκκεντρες ασκήσεις (ECC) είναι η πιο αποδεδειγμένη και αποτελεσματική θεραπεία, καθώς προσφέρουν μακροπρόθεσμα θεραπευτικά οφέλη και διαθέτουν την ισχυρότερη επιστημονική τεκμηρίωση. Παρόλο που άλλες θεραπείες δείχνουν υποσχόμενα αποτελέσματα, απαιτείται περαιτέρω έρευνα, καθώς η διαθέσιμη βιβλιογραφία που τις υποστηρίζει δεν είναι
τόσο εκτενής ούτε τόσο καλά τεκμηριωμένη όσο η χρήση των έκκεντρων ασκήσεων (ECC).
Συμπέρασμα: Παρόλο που υπήρξε έλλειψη άρθρων, κυρίως στην ισορροπία και την κινησιοφοβία, η άσκηση είναι απαραίτητο να εντάσσεται στο πλάνο αποκατάστασης της Αχίλλειου τενοντοπάθειας.
Λέξεις κλειδιά: Αχίλλειος τενοντοπάθεια, ασκήσεις, πόνος, ισορροπία, κινησιοφοβία
Περίληψη
Introduction: The Achilles tendon is the largest, strongest, and thickest tendon in the human body. AT is a general term used to describe overuse-related clinical conditions surrounding the Achilles tendon (Sivrika et al., 2023), and according to Mafulli and colleagues, tendinopathy is defined by the following triad: pain, swelling of the tendon, and functional impairment. This is an increasing global issue affecting a wide range of individuals, including athletes, workers, and the elderly (Charles et al., 2023). AT can occur in the midportion of the Achilles tendon or at its insertion. Non-insertional tendinopathy is more common in older, less active, and overweight individuals, while insertional tendinopathy usually occurs in more physically active populations (Križaj et
al., 2022), particularly in sports such as running and those involving jumping (Pavone et al., 2019). Chronic AT frequently appears in both athletic and non-athletic individuals (Arora et al., 2022) and is characterized by symptoms lasting over 3 months (Dilger
and Chimenti, 2019). The etiology of AT remains unclear, though it appears to be multifactorial, resulting from both intrinsic and extrinsic factors. Exercise has shown to be the most evidence-based intervention. Clinical guidelines indicate strong evidence supporting the use of various types of exercises, including eccentric, concentric, isometric, and slow-paced high-resistance exercises. Pain caused by Achilles tendinopathy has been shown to affect the patient’s balance, and as the condition becomes chronic, individuals may develop a fear of movement and the potential recurrence of injury, a state known as kinesiophobia (Ryan et al., 2022).
Aim: The purpose of this review was to evaluate the effect of therapeutic exercise on pain reduction, improvement of balance, and reduction of kinesiophobia in individuals with Achilles tendinopathy. Additionally, a comparison is made between the various types of therapeutic exercise.
Methodology: A search was conducted in the databases PubMed, Scopus, and PEDro. The articles included clinical case studies, randomized controlled trials, pilot studies, and randomized pilot studies from the last 15 years. These studies had at least one group in which exercise was the sole treatment, without being combined with any other therapy. The patients had chronic tendinopathy (symptoms lasting over 3 months), were between 18 and 65 years old, and the condition was either insertional or non-insertional. Additionally, the studies had to have published results.
Results: Therapeutic exercises are effective in reducing pain, decreasing kinesiophobia, and improving balance. Eccentric exercises (ECC) are the most proven and effective therapy, offering long-term therapeutic benefits and supported by the strongest
scientific evidence. While other treatments show promising results, further research is required, as the available literature supporting them is not as extensive or well-documented as that for eccentric exercises (ECC).
Conclusion: Despite the limited number of studies, particularly regarding balance and kinesiophobia, exercise should be incorporated into the rehabilitation plan for Achilles tendinopathy.
Keywords: Achilles tendinopathy, exercises, pain, balance, kinesiophobia
Αριθμός σελίδων
70Σχολή
Σχολή Επιστημών Υγείας & ΠρόνοιαςΑκαδημαϊκό Τμήμα
Τμήμα ΦυσικοθεραπείαςΓλώσσα
ΕλληνικάΣυλλογή
Εκτός από όπου επισημαίνεται κάτι διαφορετικό, το τεκμήριο διανέμεται με την ακόλουθη άδεια:
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές
Αναφορά Δημιουργού - Μη Εμπορική Χρήση - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές