Η αποτελεσματικότητα των φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων για την βελτιώση της ανεξάρτητης ικανότητας ισορροπίας σε καθιστή θέση σε άτομα με κάκωση νωτιαίου μυελού. Ανασκόπηση

Abstract

Εισαγωγή: Η ισορροπία στην καθιστή θέση αποτελεί έναν από τους θεμελιώδεις παράγοντες για την αυτονομία και την ποιότητα ζωής των ατόμων με κάκωση νωτιαίου μυελού (ΚΝΜ). Η διατήρηση της σταθερότητας του κορμού είναι απαραίτητη για την εκτέλεση βασικών δραστηριοτήτων της καθημερινής ζωής και για τη συμμετοχή σε κοινωνικές και επαγγελματικές δραστηριότητες. Σκοπός: Η παρούσα εργασία διερευνά την αποτελεσματικότητα των φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων στη βελτίωση της ικανότητας ισορροπίας σε καθιστή θέση σε άτομα με ΚΝΜ, μέσω μιας ανασκόπησης της βιβλιογραφίας. Μέθοδος: Η μεθοδολογία της ανασκόπησης ακολούθησε τις κατευθυντήριες γραμμές PRISMA και βασίστηκε σε αναζητήσεις στις βάσεις δεδομένων PubMed και Scopus για άρθρα που δημοσιεύθηκαν από το 2014 έως το 2024. Επιλέχθηκαν, με βάση τα κριτήρια ένταξης, 13 τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες μελέτες που περιλάμβαναν ενήλικες με πλήρη ή ατελή τραυματική ΚΝΜ, οι οποίοι βρίσκονταν σε χρόνια φάση. Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα όπως δείχνουν οι αντικειμενικές μετρήσεις ότι παρεμβάσεις όπως η εικονική πραγματικότητα, η υδροθεραπεία και οι εξωσκελετοί βελτιώνουν τη λειτουργικότητα και την ισορροπία σε άτομα με ΚΝΜ. Οι συμμετέχοντες ανέφεραν βελτιώσεις στην κινητικότητα και αυτονομία, με την υδροθεραπεία να δείχνει ιδιαίτερα θετικά αποτελέσματα. Οι εξωσκελετοί βελτίωσαν την ταχύτητα βάδισης και ισορροπία, ενώ η εικονική πραγματικότητα πρόσφερε έναν διαδραστικό τρόπο ενίσχυσης της αποκατάστασης. Η ενσωμάτωση αυτών των παρεμβάσεων στην κλινική πρακτική μπορεί να βελτιώσει την ποιότητα ζωής των ατόμων με ΚΝΜ. Συμπεράσματα: Η ανασκόπηση αναδεικνύει τη σημασία των φυσικοθεραπευτικών παρεμβάσεων στη βελτίωση της ισορροπίας σε καθιστή θέση σε άτομα με ΚΝΜ. Η εξατομικευμένη προσέγγιση και η συνεχής αξιολόγηση των ασθενών είναι κρίσιμες για ην επίτευξη των καλύτερων δυνατών αποτελεσμάτων. Παράλληλα, η έρευνα υπογραμμίζει την ανάγκη για περαιτέρω μελέτες, προκειμένου να αναπτυχθούν και να βελτιωθούν οι θεραπευτικές μέθοδοι. Αυτές οι μέθοδοι στοχεύουν στην ενίσχυση της αποκατάστασης και της αυτονομίας των ατόμων με ΚΝΜ, συμβάλλοντας έτσι στην ουσιαστική βελτίωση της ποιότητας ζωής τους.