Ο ρόλος κρατικών φορέων, ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών και μη κυβερνητικών οργανώσεων στη διαχείριση των μεταναστευτικών και προσφυγικών ροών αναφορικά με την υγεία και τη δημόσια υγεία στην Ελλάδα.
The role of state institutions, European and international organizations and NGOs in the management of migration and refugee flows regarding health and public health in Greece
Μεταπτυχιακή διπλωματική εργασία
Συγγραφέας
Σκοπελίτου, Βαρβάρα
Ημερομηνία
2024-09-25Επιβλέπων
Fouskas, TheodorosΛέξεις-κλειδιά
Ευρωπαϊκοί Οργανισμοί ; Διεθνείς Οργανισμοί ; Κρατικοί Φορείς ; ΜΚΟ ; Μετανάστες ; Πρόσφυγες ; Αιτούντες άσυλο ; Ελλάδα ; Yγεία ; Eπαγγελματίες υγείας ; Φροντίδα υγείας ; European Organizations ; International Organizations ; State Agencies ; NGOs ; Immigrants ; Refugees ; Asylum seekers ; Greece ; Health ; Health professionals ; Health careΠερίληψη
ΕΙΣΑΓΩΓΗ: Από το 2015 τα Kράτη-Mέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης δέχθηκαν μεγάλο
αριθμό μεταναστών και προσφύγων μεταξύ των οποίων και η Ελλάδα. Η άφιξη
πολιτών τρίτων χωρών (ΠΤΧ) έθεσε σημαντικές προκλήσεις για τις ελληνικές
αρχές, διεθνείς οργανισμούς (ΔΟ), ευρωπαϊκούς οργανισμούς (ΕΟ), μη
κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ) οι οποίοι κλήθηκαν να ανταποκριθούν τόσο
στην ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη όσο και στην προστασία της
Δημόσιας Υγείας στην χώρα.
ΣΚΟΠΟΣ: Ο σκοπός της παρούσας εργασίας είναι να διερευνήσει μέσω της εμπειρίας των
επαγγελματιών παροχής υπηρεσιών υγείας στο πεδίο, το ρόλο κρατικών
φορέων, ευρωπαϊκών και διεθνών οργανισμών και μη κυβερνητικών
οργανώσεων στην πρόσβαση και χρήση υπηρεσιών υγείας από ΠΤΧ.
ΜΕΘΟΔΟΣ: Πραγματοποιήθηκαν α) βιβλιογραφική ανασκόπηση των σχετικών ερευνών
στη προσπάθεια να αποσαφηνιστεί η παρεμπόδιση αυτών των πληθυσμών στη
χρήση υπηρεσιών υγείας. και β) ποιοτική έρευνα μέσω ημι-δομημένων
προσωπικών συνεντεύξεων. Το πληθυσμιακό δείγμα αποτελούνταν από
εργαζόμενους στον τομέα της παροχής υπηρεσιών υγείας σε κρατικούς φορείς,
ευρωπαϊκούς και διεθνείς οργανισμούς και ΜΚΟ.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Παρά την προσπάθεια της χώρας να διασφαλιστεί η ισότητα πρόσβασης στην
ιατροφαρμακευτική περίθαλψη, ενυπάρχει μη ικανοποιητική ποιότητα στις
παρεχόμενες υπηρεσίες υγείας προς ΠΤΧ. Παρουσιάζονται ελλείψεις όσον
αφορά την οργάνωση και τον συντονισμό των δομών, έλλειψη προσωπικού και
ιατροφαρμακευτικού υλικού ενώ οι ΠΤΧ αντιμετωπίζουν γλωσσικά, νομικά
και επικοινωνιακά εμπόδια με αποτέλεσμα την υποχρησιμοποίηση των
υπηρεσιών πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας. Η εργασία των επαγγελματιών
υγείας στο πεδίο παραμένει ακόμα αρκετά απαιτητική και μπορεί να οδηγήσει
σε συμπτώματα επαγγελματικής εξάντλησης και συναισθηματικής
εξουθένωσης.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η υψηλή ζήτηση υπηρεσιών υγείας λόγω των μεταναστευτικών-προσφυγικών
ροών καθιστά επιτακτική την ανάγκη σχεδιασμού ενός βιώσιμου και
μακροπρόθεσμου προγράμματος δημόσιας υγείας ενισχύοντας παράλληλα το
εθνικό σύστημα υγείας. Το διαφορετικό νομικό πλαίσιο περίθαλψης για κάθε
κατηγορία των νεοεισερχόμενων ΠΤΧ, η έλλειψη διερμηνέων, αποτελούν
εμπόδια, ενώ είναι απαραίτητο να ενισχυθεί η ψυχοκοινωνική στήριξη των
ΠΤΧ και η συνεχής εκπαίδευση των επαγγελματιών υγείας. Η συνεργασία των
ΜΚΟ, ΕΟ, ΔΟ και δημοσίων φορέων θα συνεισφέρει στην ποιοτικότερη
παροχή υπηρεσιών υγείας και την προστασία της δημόσιας υγείας.
Περίληψη
INTRODUCTION: Since 2015, EU Member States, including Greece, have received a large number
of immigrants and refugees. The arrival of third country nationals (TCNs) posed
significant challenges for the state agencies, international organizations(IOs) and
European organizations (EOs), non-governmental organizations (NGOs) who
were called upon to respond both to their medical care and to the protection of
Public Health in the country.
SCOPE: The purpose of this thesis is to investigate, through the experience of health
service professionals in the field, the role of state agencies, European and
international organizations and non-governmental organizations in the access
and use of health services by third country nationals. METHODS: a) Α literature review of relevant researches in an attempt to clarify the
hindrances of these populations towards the use of health services and b)
qualitative research via semi-structured personal interviews, were carried-out.
The population sample consisted of workers in the field of health service
provision in state agencies, European and international organizations and NGOs.
RESULTS: Despite the country's effort to ensure equal access to medical care, there is
unsatisfactory quality in the health services provided to TCNs. There are
deficiencies in terms of the organization and coordination of the structures, a lack
of personnel and medical equipment, while the TCNs face language, legal and
communication barriers resulting in the underutilization of primary health care
services. The work of health professionals in the field is still quite demanding
and can lead to symptoms of burnout and emotional exhaustion.
CONCLUSIONS: The high demand for health services due to migration and refugee flows makes
it imperative to design a sustainable and long-term public health program while
strengthening the national health system. The different legal framework of care
for each category of newly arriving TCNs, the lack of interpreters, comprise
obstacles, while it is necessary to strengthen the psychosocial support of TCNs
and the continuous training of health professionals. The cooperation of NGOs,
EOs, IOs and state agencies will contribute to the improved quality of health
services provided and the protection of public health.