Επίδραση εναλλακτικών στρατηγικών αποθήκευσης στο οξειδοαναγωγικό πρότυπο συμπυκνωμένων ερυθρών

Abstract

Εισαγωγή: Τα ερυθροκύτταρα κατά την αποθήκευση τους επιβιώνουν σε ένα ξένο περιβάλλον προς αυτά και έρχονται αντιμέτωπα με διαφορετικές συνθήκες διαβίωσης οι οποίες έχουν ως αποτέλεσμα οξειδωτικές, βιοχημικές και μηχανικές βλάβες. Κατά τη διάρκεια της ζωής τους, τα ερυθρά αιμοσφαίρια μεταφέρουν μεγάλη ποσότητα οξυγόνου με συνέπεια τη δημιουργία δραστικών μορίων και κατ’ επέκταση τις οξειδωτικές βλάβες και το οξειδωτικό στρες, που βλάπτουν τα συστατικά του κυττάρου (πρωτεΐνες, λιπίδια) και έχουν αρνητική επίδραση για τον οργανισμό και για τα προς μετάγγιση άτομα. Με τις αναδυόμενες τεχνικές για την αποθήκευσή τους, την κρυοσυντήρηση, την υποξία και την αλκαλική αποθήκευση, πραγματοποιείται μια προσπάθεια αναγνώρισης και αντιμετώπισης αυτών των κυτταρικών βλαβών. Σκοπός: Να αναδειχθεί με ποιον τρόπο οι καινοτόμες τεχνικές αποθήκευσης μπορούν να επηρεάσουν τα συμπυκνωμένα ερυθρά σε οξειδοαναγωγικό επίπεδο. Μέθοδος: Μετά την αιμοληψία, δείγματα πακεταρισμένων ερυθροκυττάρων αποθηκεύτηκαν είτε σε βαθιά κατάψυξη παρουσία γλυκερόλης, είτε συμβατικά στους 4οC σε συντηρητικό διάλυμα CPD/SAGM. Μετά την απόψυξη τους τα δείγματα ελέγχθηκαν ως προς την οξείδωση λιπιδίων, την οξειδωτική κατάσταση αιμοσφαιρίνης, την συσσώρευση δραστικών ριζών και επιλεγμένους πρωτεοστατικούς μηχανισμούς, κατά τη διάρκεια της αποθηκευτικής περιόδου. Αποτελέσματα: Στις κατεψυγμένες μονάδες ΣΕ παρατηρήθηκαν στατιστικώς σημαντικές αυξήσεις στα επίπεδα δραστικών ριζών οξυγόνου τόσο στην αρχή όσο και στο τέλος της αποθήκευσης. Επίσης, υπήρξε στατιστικώς σημαντική μείωση της κυτοσολικής δραστηριότητας του πρωτεασώματος σε αυτές τις μονάδες. Οι μετρήσεις που σχετίζονταν με την υπεροξείδωση λιπιδίων της μεμβράνης παρουσίασαν σημαντικές διαφορές στα πρώτα στάδια αποθήκευσης στα κατεψυγμένα ΣΕ σε σχέση με τα CPD-SAGM. Όσον αφορά τις μετρήσεις των επιπέδων μεθαιμοσφαιρίνης οι μονάδες ΣΕ εμφάνισαν σημαντική αύξηση στην αρχή της αποθήκευσης. Συμπεράσματα: Οι αυξήσεις στις ROS υποδεικνύουν μια καταπόνηση των ερυθροκυττάρων από νωρίς που μπορεί να δικαιολογήσει τις αυξημένες οξειδωτικές βλάβες σε λιπίδια και στην αιμοσφαιρίνη. Παράλληλα, η μειωμένη ενεργότητα του πρωτεασώματος, ενδέχεται να σχετίζεται με τις βλάβες που εντοπίζονται στην αιμοσφαιρίνη, καθώς επίσης και με την ακόλουθη λύση των αποθηκευμένων ερυθροκυττάρων. Τα προκαταρκτικά αποτελέσματα της παρούσας μελέτης υποστηρίζουν γενικευμένα αυξημένο οξειδωτικό στρες στις μονάδες αποψυγμένων ερυθροκυττάρων και δύναται να τροφοδοτήσουν μελλοντικές μελέτες που θα εστιάζουν στη γενικότερη φυσιολογία των ερυθροκυττάρων, με απώτερο σκοπό την εύρεση της ιδανικής διάρκειας αποθήκευσης μετά από απόψυξη.