Προσδιορισμός βιοχημικών δεικτών στο σπερματικό υγρό διαβητικών και μη διαβητικών ασθενών

Abstract

Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης αποτελεί μία πλέον συνηθισμένη μεταβολική ασθένεια με χαρακτηριστικό την επιρροή πληθώρας βιοχημικών τιμών του οργανισμού. Δεδομένης της συσχέτισης του ως μία πιθανή αιτία υπογονιμότητας του ανδρός, κρίνεται αναγκαία περαιτέρω μελέτη. Σκοπός: Η παρούσα ερευνητική εργασία αποσκοπεί στην in-vitro αξιολόγηση των βιοχημικών δεικτών που ανευρίσκονται στο πλάσμα του σπέρματος. Μέθοδος: Το παραπάνω εγχείρημα πραγματοποιήθηκε μέσω φωτομετρικής μεθόδου, φροντίζοντας παράλληλα για την διαφύλαξη της ποιότητας του σπερματικού πλάσματος, ώστε να προκύψουν ακριβέστερα αποτελέσματα. Συγκεκριμένα, εφαρμόστηκε για τον προσδιορισμό φρουκτόζης, κιτρικού οξέος και ολικών φαινολών, μετρώντας την απορρόφηση υπό ορισμένο, κάθε φορά, μήκος κύματος ανάλογα με τον προς ανάλυση δείκτη. Γνωρίζοντας παράλληλα, ότι το οξειδωτικό στρες λαμβάνει εξαιρετικό ρόλο στην ανάπτυξη διαβητικών επιπλοκών, επιχειρήθηκε ο υπολογισμός ολικής αντιοξειδωτικής ικανότητας μέσω της μεθόδου FRAP. Αποτελέσματα: Σε όλα τα αποτελέσματα που υπολογίστηκαν, το t-test p-value υπολογίζεται μικρότερο από 0,001. Για το Κιτρικό οξύ η συγκέντρωση των δειγμάτων των μη διαβητικών ατόμων ανέρχεται στα 4,7 ± 0,44 mg/mL με την διαφορά SD και για τα διαβητικά άτομα στα 3,2 ± 0,28 mg/mL. Οι τιμές της συγκέντρωσης του δείκτη της Φρουκτόζης υπολογίζονται αντιστοίχως στα 0,5 ± 0,1 mg/mL για την μη διαβητική ομάδα και στα 0,3 ± 0 mg/mL για την διαβητική με την διάφορα SD. Συνεχίζοντας, η συγκέντρωση των Ολικών φαινολών στην μη πάσχουσα ομάδα ατόμων υπολογίστηκε στα 774,5 ± 110,96 mg/L και στην πάσχουσα στα 511,5 ± 67,70 mg/L με την διαφορά SD. Τέλος η συγκέντρωση της Ολικής Αντιοξειδωτικής Ικανότητας για την πρώτη ομάδα παρουσιάζεται στα 3355,33 ± 640,14 μΜ ενώ για την δεύτερη στα 1631,5 ± 151,75 μΜ, και εδώ με την διαφορά SD. Συμπεράσματα: Με βάση τα παραπάνω αποτελέσματα, καταλήγουμε στην σαφή, πλέον, επιρροή του Σακχαρώδους Διαβήτη στα βιοχημικά χαρακτηριστικά του σπερματικού πλάσματος, καθώς οι παθολογικές τιμές εμφανίζονται μειωμένες. Οι αναλυόμενοι αυτοί δείκτες, σχετίζονται άμεσα με την λειτουργία του αναπαραγωγικού συστήματος, εφόσον ο καθένας διαδραματίζει καθορισμένη λειτουργία σε αντίστοιχο όργανο. Εν κατακλείδι, η συσχέτιση με την ικανότητα γονιμοποίησης μπορεί να θεωρηθεί δεδομένη.